Zawgyi
"ေဆာရီး.. ကိုယ္ၾကာသြားတယ္.."
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုမွာေနရာဝင္ယူတဲ့ ေမာရက အားနာေလဟန္ မ်က္ဝန္းတို႔ႏွင့္ၾကည့္လာေတာ့ ရွင္းသန္႔ ေခါင္းခါကာ ကိစၥမရွိေၾကာင္းေျပာၿပီး ပန္းကန္ထဲက ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ ပန္းသီးစိတ္ကိုယူကာ ကိုက္လိုက္သည္။အိမြတ္ေနေသာ ပန္းသီးစိတ္ အရသာကခ်ိဳျမေအးစိမ့္စြာ လွ်ာဖ်ားထဲ တစိမ့္စိမ့္ပ်ံ႕ႏွံ့သြားကာ ေကာင္းမြန္လွသည္။
ဪ.. ဟိုတယ္ျဖစ္ ပန္းသီးေပပဲကိုးးး ...
"ဒါနဲ႔ သူက ဘယ္သူလဲ??"
ပါးစပ္ထဲက ပန္းသီးကို တျမံဳ႕ျမံဳ႕ဝါးေနရင္း တစ္ဖက္ဝိုင္းကို မ်က္စလွမ္းပစ္ျပတဲ့ ရွင္းသန္႔က ဘာကိုမွ အေလးမထားသည့္ ေခတ္လူငယ္တစ္ေယာက္အသြင္အျပည့္ျဖင့္။စိတ္ထဲရွိတဲ့ အတိုင္းပင္ ဘာမွ်ဟန္ေဆာင္ေနရျခင္းမရွိတာေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔မ်က္ဝန္းကအစ အမူအရာေသးေသးေလးေတြကအထိ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနသည္။
"အမ္း... ဘယ္လိုေျပာရမလဲ?အခုေတာ့မိတ္ေဆြေပါ့။အရင္တုန္းကေတာ့ ကိုယ့္လူနာ"
ပိျပားေနေအာင္ ဖီးသင္ျခင္းမခံထားရတဲ့ ေရႊအိုေရာင္ဆံပင္ေတြကို အေနာက္ကို ဆြဲသပ္တင္ရင္း ေမာရက ခပ္ေအးေအးေျဖကာ ဝိုင္းလည္က ေပါင္မုန္႔ပန္းကန္ကို လွမ္းယူတယ္။
"ဪ......"
ေမာရစကားအဆံုးမွာ အာေမဋိတ္သံဖြဖြေပးၿပီး ၿငိမ္သြားတဲ့ ရွင္းသန္႔က ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ လက္ထဲက ပန္းသီးစိတ္ကိုသာ ရွဥ့္ေပါက္ေလးလို တတိတိကိုက္စားေနသည္။
ေမာရ စားခ်င္စိတ္မရွိေသာ္လဲ မေန႔တည္းက ဘာမွ် မစားရေသးတာေၾကာင့္ ေပါင္မုန္႔ေပၚ သံလြင္ဆီအနည္းငယ္ သုတ္ကာ ၾကက္ဥထပ္ၿပီးပဲ လြယ္လြယ္စားလိုက္သည္။အစားစားရင္ အာ႐ုံမမ်ားတတ္တာေၾကာင့္ သူႏွင့္ ရွင္းသန္႔ၾကားတြင္ ၿငိမ္သက္ျခင္းက တစ္ခဏမင္းမူတယ္..
စားေသာက္ၿပီးစီးခ်ိန္ေရာက္လို႔
အေရွ႕ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျပာင္ေနတဲ့ ပန္းကန္ေတြနဲ႔အတူ ပါးစပ္ထဲခက္ရင္းတန္းလန္းႏွင့္ ေကာင္ငယ္ေလးက တစ္ဖက္ဝိုင္းထံစပ္စုေနျပန္သည္။
ESTÁS LEYENDO
၂၀ရာစုတွင် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း( Rebirth In 20thCentury )
Fantasía"ကျွန်တော် အခုဘယ်ရောက်နေတာလဲ?" ရေနံချေးဝနေတဲ့ ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးထဲမှာ မီးအိမ်က အလင်းတစ်ခုပဲ ဖြာကျနေတယ်။ရေဒီယိုလို့ ယူဆရတဲ့ လေးထောင့်ဆန်ဆန် အရာဝတ္ထုလေးထံက ပျံ့လွှင့်လာတာ က သူနဲ့ အတော်လေးမရင်းနှီးလှတဲ့ ၂ဝရာစုလောက်က မြန်မာသံစဉ်တွေ။ ဘေးအခန်းနံရံမှာ ကပ်ထာ...
