Zawgyi
"ေမေမ"
နက္ျပာေရာင္ ကုတင္ေပၚ ႏြမ္းနယ္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေမေမက ရင္ခြင္ထဲမွာ သူ႔ဓါတ္ပံုေဘာင္ကိုတင္းတင္းပိုက္လို႔။ဓါတ္ပံု႐ိုက္ရတာမႀကိဳက္တဲ့ သူက ဓါတ္ပံုထဲမွာ ဘြဲ႕ဝတ္စံုနဲ႔ မ်က္ႏွာက ရႈတည္တည္ရယ္။
ဂိမ္းေခြေတြ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ သူ႔အခန္းက ေနာက္ဆံုးရွိခဲ့တုန္းက အတိုင္းပင္။အေဖမရွိတဲ့ဘဝမွာ ငယ္စဥ္တည္းက ေမေမသည္သာ မိဘ၂ပါးလံုးေနရာက တာဝန္ယူခဲ့တာျဖစ္သည္မို႔ ေမေမ ယခုဘေလာက္ထိခံစားေနရမည္မွန္း သူနားလည္သည္။
"ေမေမ"
ဒုတိယမၼိ ရွင္းသန္႔ေခၚသံအဆံုးမွာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြင့္လာတဲ့ ေမေမ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔အတူ..
"သားေလး.. ရွင္း"
မ်က္ရည္တို႔ရစ္ဝိုင္းေနသည့္ေမေမ့မ်က္ဝန္းေတြက ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ငိုထားသည္မသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မို႔အစ္ေနသည္။
"ရွင္း.. သားေလး"
"ေမေမ"
သူရွိရာထံ ေမေမလက္လွမ္းလာသည့္အခိုက္မွာပင္
ေမွာင္မည္းက်သြားသည့္ ျမင္ကြင္းေတြနဲ႔အတူ သူတကိုယ္လံုးတေနရာကိုလြင့္စင္သြားသလိုခံစားလိုက္ရကာ
"ဟင္"
႐ုတ္တရက္ သူျပန္ေရာက္သြားသည္က မိုးမခၿမိဳင္စံအိမ္ထဲမွ အိမ္ခန္းတစ္ခန္းျဖစ္ပီး တိတိက်က်ဆိုရေသာ္ မူလရွင္းသန္႔၏အခန္းျဖစ္သည္။အခန္းထဲတြင္ မူလရွင္းသန္႔က စာေရးစားပြဲခံုတြင္ ထိုင္လ်က္ စာေရးေနပီး သူ႔ကို ျမင္ဟန္မတူေပ။
အျပံဳးအရီမရွိတဲ့ မ်က္ႏွာႏုႏုက မႈိင္းညိဳ႕ေနကာ လက္ဖ်ံတြင္ တစက္စက္က်ေနတဲ့ ေသြးစက္ေတြကို မသိသလို ပံုမွန္အတိုင္းစာေရးေနတဲ့ မူလရွင္းသန္႔က ေသြးေအးလြန္းလွသည္။
သူ မူလရွင္းသန္႔ရွိရာကို ေျဖးေျဖးခ်င္းတိုးသြားလိုက္တယ္။စာေရးေနရင္း ႏႈတ္ခမ္းကလဲ တစံုတခုကို အဆက္မျပတ္ေရရြတ္ေနတဲ့မူလရွင္းသန္႔က အသိစိတ္လြတ္ေနသလိုပဲ။
"ကိုကို "
"ကိုကို "
"ကိုကို"
YOU ARE READING
၂၀ရာစုတွင် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း( Rebirth In 20thCentury )
Fantasy"ကျွန်တော် အခုဘယ်ရောက်နေတာလဲ?" ရေနံချေးဝနေတဲ့ ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးထဲမှာ မီးအိမ်က အလင်းတစ်ခုပဲ ဖြာကျနေတယ်။ရေဒီယိုလို့ ယူဆရတဲ့ လေးထောင့်ဆန်ဆန် အရာဝတ္ထုလေးထံက ပျံ့လွှင့်လာတာ က သူနဲ့ အတော်လေးမရင်းနှီးလှတဲ့ ၂ဝရာစုလောက်က မြန်မာသံစဉ်တွေ။ ဘေးအခန်းနံရံမှာ ကပ်ထာ...
