Kalp Tutulması

- 11 -

Daha güzel bölümler yazabikmek için yorumlarınıza ve desteğinize ihtiyacım var. 💜 Seviliyorsunuz. 😍

**********
Mine Muğla'da üniversite okuyordu. Güney'in Eskişehir'e gitmesini başından beri istemiyordu. Ayrıca aşırı kıskançtı ve Güney'i çok bunaltıyordu. Zaten kavgaları da genellikle bu yüzden oluyordu.

Güney Mine'ye bir şans daha verse de işe başlayacağı için Eskişehir'e dönmesi gerekince yine tartışmış ve ayrılmışlardı.

Güney zaten askerdeyken, desteğe ihtiyaç duyduğu bir dönemde onu yüzüstü bıraktığı için oldukça öfkeliydi Mine'ye. Dönünce pişmanlığını görüp bir şans daha verse de Mine'nin değişmeyeceğini daha iyi anlamıştı artık. Fakat hala kafası çok karışıktı.

Akın:

"Güney.. hayırdır dalmışsın." dedi dükkanın önünde sigara içen Güney'in omzuna elini koyup.

Akın Güney'in patronuydu. Ama patron ve çalışandan çok iki arkadaş hatta abi kardeş gibilerdi.

Güney:

"Dalmışım öyle..."

Akın:

"Ben sana biraz daha dinlen dedim oğlum. Askerliğin yorgunluğunu atamazsın öyle kolay kolay."

Güney:

"Yok abi ya ondan değil. Biraz canım sıkkın da."

Akın:

"Yine mi şu kız oğlum? Bırak takma."

Güney:

"Bitti zaten.." dedi sigarasından büyük bir nefes çekip.

Akın:

"Boşuna düşünüp de üzme kendini. Böylesi senin için daha iyi."

Güney başını olumlu anlamda salladı.

Akın:

"Hadi eve git de dinlen. Bugün erken çık."

Güney:

"İyi olur aslında. Zaten çok müşteri kalmadı gelecek."

Akın:

"Bizimkiler halleder çık sen."

Güney:

"Telefonum içerdeydi alayım da çıkayım o zaman.. Sağol abi." diye sigarasını söndürüp Akın'la beraber içeri girdi.

İçerden telefonunu alıp cebine attı.

"Ben çıkıyorum gençler. Kolay gelsin size."