Güney akşam işten gelince kahvelerini içip televizyon izlerlerken Gülay aramıştı.
Songül:
"Annem arıyor. Unutma planı."
Güney:
"Aşkım valla baban kızacak bak."
Songül:
"Ya bir şey olmaz. O da anneme yapıyordu aynısını... Sesi dışa alıyorum beraber konuşalım."
Güney başını sallarken Songül telefonu açmıştı.
Songül:
"Alo anneciğim."
Gülay:
"Kızım.. Ne yapıyorsun?"
Songül:
"İyi anne televizyon izliyorum. Siz?"
Gülay:
"Biz de iyiyiz. Güney geldi mi işten?"
Güney:
"Az önce geldim anne..."
Gülay:
"Nasılsın oğlum?"
Güney:
"İyiyim sağolun siz?"
Gülay:
"Biz de iyiyiz sağol."
Sadullah:
"Hiç özlemediniz galiba." dedi sitemle.
Songül:
"Özledik babacığım özlemez olur muyuz?"
Sadullah:
"Hiç gelmiyorsunuz. Çıkın gelin de görelim biraz."
Gülay:
"Baban sizi davet etmek için arattırdı çocuklar. Çok özledik gerçekten."
Songül Güney'i dürttü.
Güney:
"Biz de özledik anne ama gelemeyiz."
Sadullah:
"O niyeymiş?"
Güney:
"Ş.. Şey baba... Benim işlerim var."
Sadullah:
"Ne işin var?"
Güney:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalp Tutulması
FanfictionKalp tutulmuştu bir kere... Vazgeçmeye çalışsa da o çekik gözleri söküp atamıyordu kalbinden.
