Kalp Tutulması

- 24 -

Songül ve Meral İstanbul'a gelmişti.

Meral:

"Canısı ya ben çok acıktım. Şurada bir şeyler yiyip öyle dağılsak evlere?"

Songül:

"Olur ben de acıktım zaten."

Yemeklerini yerlerken Songül oldukça dalgındı.

Meral:

"Geldiğimizi haber versene."

Songül:

"Babama ulaşamadım da anneme mesaj attım."

Meral:

"Anneni babanı demiyorum canısı. Güney'e haber ver diyorum."

Songül:

"Ne diye haber vereyim Meral? Sevgilisiyle ilgilenmekten aklına bile gelmemişizdir."

Meral:

"Ya olsun sen yaz bi. İstanbul'a ulaştık de. Bi de yardımları için teşekkür et."

Songül kararsız gözlerle Meral'e baktı.

"Sevgilisi görürse? Benim yüzümden sorun yaşamasınlar."

Meral:

"Bir şey olmaz. Nerde görecek. Tamam sevgilisiyle barışmış olabilir ama o kadar yardımcı oldu çocuk. Bi teşekkürü haketti."

Songül:

"Dün ayrılırken teşekkür ettim zaten."

Meral:

"Of Songül yaz hadi. Sadece teşekkür edeceksin ne var bunda? Sen yazmazsan ben yazarım bak." diyerek Songül'ün telefonunu alıyordu ki Songül durdurdu.

"Tamam dur.. Yazıyorum."

***********
Güney Mine'nin saçına fön çekiyordu. Mine Güney son şansı verdiği için konuyu uzatmak istememişti.

Mine:

"Ya aşkım çok güzel oldu."

Güney gülümseyerek aynadan Mine'ye baktı.

"Bence de..."

Mine:

"Benim aşkım en en en iyi kuaför."

Güney güldü.

"Bitti..."

Mine koltuktan kalkıp Güney'e sarıldı.