Kalp Tutulması

-103 -

Çaylarını içtikten sonra birbirlerine sarılmış manzarayı izliyorlardı.

Songül:

"Daha geç olmadan annemleri bi arasam ben?" dedi başını Güney'in omzundan kaldırıp.

Güney:

"Ara güzelim. Ben de şu bardakları verip geleyim."

Songül:

"Tamam.."

Güney arabadan inerken Songül de çantasından telefonunu bulup aldı ve annesini aradı. Uzun uzun çalmış fakat telefonu açan olmamıştı.

Güney bardakları bırakıp geldiğinde Songül "Açmıyor annem." dedi tedirgin bir şekilde.

Güney:

"Duymamıştır belki."

Songül:

"Çok çaldırdım ama."

Güney:

"Uyumuş olabilirler."

Songül:

"Bu saatte uyumazlar genelde... Bir de babamı arayım en iyisi." diyerek babasını aradı. Yine uzun uzun çaldıktan sonra nihayet Sadullah telefonu açmıştı.

Songül:

"Baba..."

Sadullah:

"Efendim kızım."

Songül:

"Annemi aradım açmadı. Neredesiniz? O gürültü ne?"

Sadullah:

"Kızım.. Panik yapma.. Deden biraz rahatsızlandı hastanedeyiz."

Songül:

"N.. Ne? Neyi var baba iyi mi?" dedi elleri titrerken.

Sadullah:

"Kalp krizi geçirmiş. Müdahale ediyor doktorlar."

Songül ağlamaklı bir haldeydi.

"Ne diyor doktorlar? Durumu nasılmış?" diye yutkundu.

Sadullah:

"Bir şey söylemiyorlar biz de bekliyoruz."

Songül:

"Bi haber alırsanız arayın mutlaka tamam mı?"

Sadullah:

"Tamam kızım... Sen ne zaman dönüyorsun? Biz gelemeyiz şu durumda."