Kalp Tutulması

- 124 -

Mine:

"Başım dönüyor..." diye elini başına götürdüğünde aniden yere yığılmıştı.

Güney:

"Mine..." dedi hızlıca o tarafa yönelirken.

Songül de yanlarına gelirken Güney Mine'yi tutmuştu. Fakat Mine kollarında baygın yatıyordu.

Güney:

"Mine.." dedi kendine gelmesi için hafifce yanağına vururken.

Songül:

"Ambulans çağıralım ya da hastaneye götürelim Güney.. Bir şey yapalım." dedi telaşla.

Güney:

"Tamam sakin ol..." dedi Mine'nin başını kendi dizine koyup telefonunu çıkarırken. Ardından ambulansı aradı.

***********
Dakikalar sonra hastanedelerdi.

Doktorlar Mine'yi muayene ederken Güney ve Songül bekleme salonunda koltuklara oturmuş haber bekliyordu.

Songül:

"Ne oldu ki birden?" dedi başını Güney'in omzuna yaslayıp.

Güney dudak büktü.

"Bilmem anlamadım ben de..."

Bu sırada Mine'nin annesi ve babası telaşla gelmişti.

Emine:

"Kızım... Kızım nasıl?" diye etrafa bakınıyordu ağlamaklı bir halde.

Güney ayağa kalkıp yanlarına gitti.

"Sakin ol Emine teyze... Bayıldı sadece. Muayene ediyor doktorlar şimdi."

Emine:

"Geldi mi kendine?" dedi gözyaşları süzülürken.

Güney dudaklarını ıslayıp başını iki yana salladı.

"Buraya geldiğimizde baygındı hala."

Songül de kalkıp yanlarına gelmişti.

İhsan:

"Oğlum... Nasıl oldu? Durup dururken mi bayıldı? Salonda mıydınız?"

Güney:

"Yok İhsan amca çıkmıştık salondan." dedi alnını kaşıyıp. "O bizim arkamızdaydı. Bana seslendi. Tam başının döndüğünü söylediği anda bayıldı. Hemen ambulans çağırdık..."

Emine Songül'ü süzüp Güney'e döndü.

"Neyi olabilirmiş oğlum. Bir şey demediler mi?"