Chapter – 70 (Bonus )
Extra – Feng Ye – Part One
ငယ်စဉ်ကတည်းက ကျတော်က တခြားသူတွေနဲ့ မတူဘူး ဆိုတာ သိနေခဲ့တယ်။
ကျတော်က နာကျင်မှာလည်း မကြောက်ဘူး၊ ဘယ်တုန်းကမှ မငိုခဲ့ဘူး၊ စိတ်တိုဒေါသထွက်တာလည်း ဖြစ်ခဲတယ်။ ကိုယ် ရပ်နေခဲ့တဲ့ ကမ္ဘာကြီး က ဘယ်လောက်တောင် လှနေလိုက်သလဲ။
ကျတော့်မိဘတွေက ဆွံ့အနားမကြားသူတွေပါ။ ဒါပေမဲ့ ကျတော့်ကိုတော့ ကောင်းကောင်း ဆက်ဆံပေးပါတယ်။ သူတို့က ဆင်းရဲပေမဲ့လို့ သူတို့မှာ ရှိသမျှ ငွေတွေ အကုန်သုံးပြီး ကျတော့်ကို ဂရုစိုက်ပေးခဲ့တယ်၊ ဒါကြောင့် ကျတော်က မြင်းတစ်ကောင်လို အရပ်ရှည်ပြီး သန်သန်မာမာ ကြီးပြင်းခဲ့ရတယ်၊ ဒါက သူတို့ကိုယ် သူတို့တော့ အရိုးနဲ့ အရေပဲ ကျန်စေခဲ့တယ်လို့ ပြောချင်တာပါ။ သူတို့က တကယ့်ကို သနားစရာ လူသားလေးတွေပါ။
ဒါကြောင့် ကျတော် သူတို့ကို သတ်လည်း မသတ်ဘူး၊ ဘာမှလည်း မဖုံးကွယ်ထားဘူး။ သူတို့ကို သူတို့ရဲ့ တစ်ပြားမှ မရှိတဲ့ ဘဝ၊ အမြင်မရှိတဲ့ကမ္ဘာမှာပဲ သူတို့ နေချင်သလောက် ထာဝရ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဆက်နေခွင့် ပေးခဲ့တယ်။
ကျတော် ၄ တန်း တုန်းက နေ့လည်ခင်းတစ်ခုမှာ .. ကျတော် ကျောင်းသွားတုန်း ကျောင်းသားတွေ အများကြီး ငိုနေကြတာ ကျတော် သတိထားမိလိုက်တယ်။ မေးမြန်းကြည့်တော့ .. ကျတော်တို့ရဲ့ အသက်ကြီးကြီး သင်္ချာဆရာက ဒီနေ့ မနက်စောစောမှာ မကျန်းမာမှုကြောင့် ရုတ်ချည်း ကွယ်လွန် သွားတယ်တဲ့။ စာသင်ခန်း တစ်ခုလုံး မျက်ရည်ကျတဲ့သူတွေချည်းပဲ၊ ကျတော်တို့ရဲ့ အတန်းပိုင် ဆရာမလေးက နီနီရဲရဲ ဖြစ်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ..
"ခဏလောက် ငြိမ်သက်ပြီး အာရုံပြုပေးကြပါစို့"
အဲ့ဒီ အချိန်လေးမှာပဲ .. ကျတော် ရယ်ချင်လာတယ်။ လူတစ်ယောက်သေတာနဲ့ပဲ ဘာလို့ တစ်မိနစ်လောက် ငြိမ်သက်ပေးရမှာတဲ့လဲ။ အဲ့ဒီ အသက်ကြီးကြီး သင်္ချာဆရာကလေ .. မြည်တွန်တောက်တီးနေတာပဲ၊ ကျတော့် အဖြေတွေ အကုန်လုံး နည်းလမ်းတကျတွက်ပြီး မှန်နေရင်တောင်မှ ကျတော့်စာအုပ်တွေ မသန့်ရှင်းဘူး၊ သပ်သပ်ရပ်ရပ် မရှိဘူးဆိုပြီး အမြဲပြောတယ်။ ကျတော့် အမြင်အရတော့ .. ကမ္ဘာကြီးက သူ မရှိရင် ပိုတောင် ကောင်းသွားဦးမှာ။
YOU ARE READING
ချစ်မိသွားတဲ့ ခရုလေး (Unicode) Completed
Actionရွှီရွှီက သူသာ အလုံးစုံ သိနားလည်သည်ဟု ထင်နေသည်။ ရဲအကယ်ဒမီမှ ထိပ်ဆုံးအဆင့်ဖြင့် ကျောင်းဆင်းလာပြီးနောက်မှာ ကမ္ဘာအနှံ့ ဘယ်နေရာမဆို သွားဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီဟု သူ့ကိုယ်သူ သေချာထင်မြင်နေခဲ့သည်။ သို့သော် ကမ္ဘာ့နာမည်ကျော် ထောက်လွမ်းရေး စုံစမ်းရေးမှုး ကျီပ...
