ကြယ်တွေကြွေသောည

Sequel 12 (Unicode)

အနီရောင်ပြိုင်ကားလေးသည် ရန်ကုန်၊ မန္တလေးအဝေးပြေးကားလမ်းမှာ လျှင်မြန်စွာ ပြေးလွှားမောင်းနှင်နေသည်။ တစ်စီးတည်းတော့မဟုတ်။ သူ့နောက်မှာတော့ အပြာရောင် Hyundai ကားတစ်စီး ရှိသည်။ တောက်ပသော နေရောင်သည် စူးရှသော ရောင်ခြည်များဖြင့် လောကတစ်ခွင်လုံးကို လွှမ်းခြုံထားသည်။ လမ်းဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှ ချုံပုတ်ငယ်များ၊ မြက်ပင်များမှာ နေရောင်ကို ဒူးထောက်အရှုံးပေးသည့်နှယ် ခြောက်သွေ့နွမ်းခြောက်နေသည်။ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ထီးထီးပေါက်ရောက်နေသော ကွမ်းပင်တစ်ချို့၊ အုန်းပင်တစ်ချို့နှင့် သစ်ပင်ငယ်တစ်ချို့မှလွဲလျှင် အရာရာသည် အထီးကျန်ချင်စရာကောင်းလောက်အောင် ရှင်းလင်းနေသည်။

"ဟိုကောင် နောက်ကကျားလိုက်လို့ ဒီလောက်မြန်မြန်မောင်းနေတာလား။"

နေရှင်းခ နောက်တစ်ကြိမ်ဂီယာမြှင့်ကာ အရှိန်တင်ရင်း မကျေမနပ်ပြောလိုက်သည်။ သူ့ရှေ့မှ ထက်ဝေယံကားကို အမီလိုက်မောင်းရသည်မှာ တကယ်ပင်မလွယ်။ ဒုံးပျံနောက်လိုက်နေရသလားဟု ထင်ရသည်။ ဒီအဝေးပြေးလမ်းမှာ မောင်းချင်တိုင်းမောင်းလို့ရသည်မဟုတ်။ သတ်မှတ်အရှိုန်နှုန်းကိုကျော်ပါက အားလုံးဒုက္ခရောက်သွားနိုင်သည်။ ထက်ဝေယံသည် ဒီအကြောင်းကို သိပုံမရ။ သိလျှင်လည်း နည်းနည်းမှဂရုစိုက်မည့်ပုံမပေါ်။

ကတ္တရာမခင်းထားသော်လည်း နေမင်းအပူရှိန်မှ တံလျှပ်များကို မျက်စိတစ်ဆုံးရှည်လျားသော လမ်းဆုံးတစ်နေရာမှာ တွေ့နေရသည်။ တစ်ခုနှင့်တစ်ခု အကွာအဝေးတူညီစွာ တည်ရှိနေသော ဓါတ်တိုင်များ၊ လမ်းအချို့နေရာများမှ လမ်းလုပ်သားများ၊ ရန်ကုန် မန္တလေး အဝေးပြေးကားတစ်ချို့နှင့် လယ်ကွင်းစိမ်းများသည် အရှိန်ပြင်းပြင်းမောင်းနေသော ကားနှစ်စီးနောက်မှာ ကျန်နေခဲ့သည်။

"သတိုး.. ရဲသွေးငယ်ကို ဖုန်းဆက်စမ်းကွာ။"

"ငယ်လေးကိုလား။"

အခုအချိန်တွင် ရဲသွေးငယ်သည် ထက်ဝေယံနားတွင်ဖြစ်သည်။ ကားမောင်းနေသည့် ထက်ဝေယံကို တိုက်ရိုက် ဖုန်းမဆက်စေချင်၍ ရဲသွေးငယ်ကိုသာ ဆက်ခိုင်းခြင်းဖြစ်သည်။