အခန္းထဲ ၀င္လိုက္သည္ႏွင့္ သူ႔ကိုလက္ပိုက္ၾကည့္ေနေသာ သတိုးကို ေတြ႔လိုက္ရသည္မို႔ ေနရွင္းခ မ်က္ႏွာပိုးသတ္လိုက္ရသည္။
သတိုး တကယ္စိတ္ဆိုးေနသည္ဆိုတာကို သူ သိသည္။
"ယမံု ျပန္သြားျပီ..."
သတိုး မ်က္စိေမွးကာသာ ၾကည့္ေနသည္။ ဘာမွထပ္မေျပာ။
၀တ္ေနက် မ်က္မွန္ကို စားပြဲေပၚခၽြတ္တင္ထားသည္။ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ လက္ရွည္ဆြယ္တာအက်ီၤ၏ လက္မွာ သတိုးလက္ဖ၀ါး တ၀က္ေရာက္သည္အထိ ရွည္ေနသည္။ လက္အနားစကို လက္သီးဆုပ္ထဲတြင္ ထည့္ဆုပ္ထားကာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီၾကပ္ကို ၀တ္ထားေသာ သတိုး၏ ေဒါသထြက္ေနပံုကပင္ ေငးၾကည့္ခ်င္စရာ ေကာင္းလြန္းေနသည္။
"စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ.. ယမံုကို ငါ ေသခ်ာ ႏွုတ္ပိတ္ထားပါတယ္...."
"မင္း ကို ငါ မေျပာနဲ႔လို႔ ေျပာထားတယ္မဟုတ္လား..."
"ဟာ.. ငါ ဘာေျပာလို႔လဲ.. သူ႔ဘာသာသူ အဓိပၸါယ္ေကာက္ျပီး နားလည္သြားတာ..."
သတိုး သူ႔ပခံုးကို လက္သီးဆုပ္ႏွင့္ လွမ္းထိုးလိုက္သည္။
"အား.. ေသျပီကြာ..."
ေနရွင္းခ ခါးကိုကိုင္းကာ တမင္အသံက်ယ္ၾကီးျဖင့္ ေအာ္ေပမယ့္ သတိုးက သူ႔လွည့္ကြက္ထဲမ၀င္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေျခေထာက္ႏွင့္ပါ လွမ္းကန္လာသည္မို႔ အျမန္ခုန္ေရွာင္လိုက္ရသည္။
ဒါေပမယ့္ သတိုးက သူ႔ထက္ျမန္ေနသည္။
လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လည္ပင္းမွ သိုင္းဖက္ကာ ေရွာင္လို႔မရေအာင္ ဖမ္းခ်ဳပ္ကာ လည္ပင္းညွစ္လာသည္။ လက္ေမာင္းမ်ားမွာ ေသးေပမယ့္ သံတုတ္တစ္ေခ်ာင္းလို ခိုင္မာေနသည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ... တကယ္ေျပာတာ.. စိတ္မဆိုးနဲ႔ေတာ့.."
ေနရွင္းခ လက္အုပ္ခ်ီသလို ခခယယေျပာေပမယ့္ သတိုး အၾကည့္မ်ားက တင္းမာဆဲ။
"ယမုံ႔ကိုေတာ့ သိထားေစခ်င္လို႔ပါကြာ.. ငါတို႔က ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ခင္လာတာ... တစ္ခုခု အထင္လြဲစရာေတြ ျဖစ္လာရင္ မေကာင္းဘူးေလ.. ငါတို႔သံုးေယာက္သံေယာဇဥ္က အရမ္းခိုင္ေတာ့ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အခင္မပ်က္ေစခ်င္ဘူး.. ဒါ႔ေၾကာင့္ပါ..."
YOU ARE READING
ကြယ်တွေကြွေသောည
Romance(Unicode & Zawgyi) ကြယ်ကြွေချိန်ဆိုတာ တကယ်တော့ ခဏလေးပါ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအချိန်မှာ အရမ်းကိုပူပြင်းလောင်ကျွမ်းခဲ့တာလေ။ နေရှင်းခ.. ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆုံစည်းမှုတိုင်းဟာ ကြယ်ကြွေချိန်တွေလိုပဲဖြစ်ခဲ့တယ်။ ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ခဏေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအ...
