Chapter 43

34K 3.2K 354
                                    

အနီေရာင္ျပိဳင္ကားေလးသည္ ရန္ကုန္ မႏၱေလးအေ၀းေျပးကားလမ္းမွာ လ်ွင္ျမန္စြာ ေျပးလႊားေမာင္းႏွင္ေနသည္။ တစ္စီးတည္းေတာ့မဟုတ္။ သူ႔ေနာက္မွာေတာ့ အျပာေရာင္ Hyundai ကားတစ္စင္း ရွိေနသည္။

ေတာက္ပေသာ ေနေရာင္သည္ စူးရွေသာ ေရာင္ျခည္မ်ားျဖင့္ ေလာကတစ္ခြင္လံုးကို လႊမ္းျခံဳထားသည္။ လမ္းေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွ ခ်ံဳပုတ္ငယ္မ်ား၊ ျမက္ပင္မ်ားမွာ ေနေရာင္ကို ဒူးေထာက္အရွံဳးေပးသည့္ႏွယ္ ေျခာက္ေသြ႔ႏြမ္းေျခာက္ေနသည္။ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္တြင္ ထီးထီးေပါက္ေရာက္ေနေသာ ကြမ္းပင္တစ္ခ်ိဳ႕ အုန္းပင္တစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ သစ္ပင္ငယ္တစ္ခ်ိဳ႕မွလြဲလ်ွင္ အရာရာသည္ အထီးက်န္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရွင္းလင္းေနသည္။

ကတၱရာမခင္းထားေသာ္လည္း ေနမင္းအပူရွိန္မွ တံလ်ွပ္မ်ားကို မ်က္စိတစ္ဆံုးရွည္လ်ားေသာ လမ္းဆံုးတစ္ေနရာမွာ ေတြ႔ေနရသည္။ လမ္းအခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားမွ လမ္းလုပ္သားမ်ား၊ ရန္ကုန္ မႏၱေလး အေ၀းေျပးကားတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ လယ္ကြင္းစိမ္းမ်ားသည္ အရွိန္ျပင္းျပင္းေမာင္းေနေသာ ကားႏွစ္စီးေနာက္မွာ က်န္ေနခဲ့သည္။

"ဟိုေကာင္ ေနာက္ကက်ားလိုက္လို႔ ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ေမာင္းေနတာလား..."

ေနရွင္းခ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ဂီယာျမွင့္ကာ အရွိန္တင္ရင္း မေက်မနပ္ေျပာမိသည္။

သူ႔ေရွ႕မွ ထက္ေ၀ယံကားကို အမွီလိုက္ေမာင္းရသည္မွာ တကယ္ပင္မလြယ္။ ဒံုးပ်ံေနာက္လိုက္ေနရသလားဟု ထင္ရသည္။ ဒီအေ၀းေျပးလမ္းမွာ ေမာင္းခ်င္တိုင္းေမာင္းလို႔ရသည္မဟုတ္။ သတ္မွတ္အရွိုန္ႏွုန္းကိုေက်ာ္ပါက အေ၀းေျပးလမ္းဆံုးမွာ အသင့္ေစာင့္ေနမည့္ ယာဥ္ေမာင္းရဲမ်ား၏ အဖမ္းခံရမည္ျဖစ္သည္။ ထက္ေ၀ယံသည္ ဒီအေၾကာင္းကို သိပံုမရ။

သိလ်ွင္လည္း နည္းနည္းမွဂရုစိုက္မည့္ပံုမေပၚ။

ေနရွင္းခ ေဘးနားမွ သတိုးကေတာ့ စိတ္ပူပံုမရ။ ေအးေအးေဆးေဆး သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း ကားကူရွင္ကိုမွီကာ မ်က္စိမွိတ္ထားသည္။

"သတိုး.. ရဲေသြးငယ္ကို ဖုန္းဆက္စမ္း.."

"ငယ္ေလးကိုလား.."

ကြယ်တွေကြွေသောညWhere stories live. Discover now