Chapter 36

37.8K 3.2K 196
                                    

လမ္းဆံုမီးပြိဳင့္မွာ အ၀ါေရာင္မွ အနီေရာင္သို႔ ေျပာင္းသြားျပီျဖစ္သည္။

သတိုးသတိေပးလိုက္ျခင္းေၾကာင့္သာ ထက္ေ၀ယံ ကားဘရိတ္ကို အခ်ိန္မီ နင္းလိုက္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကတၱရာလမ္းႏွင့္ ကားဘီးပြတ္တိုက္သံက က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာသည္မို႔ လမ္းေဘး၀ဲယာမွ လူမ်ား အလန္႔တၾကား လွည့္ၾကည့္လာၾကသည္။

"အား.. ကိုေလးေမာင္းတဲ့ကား စီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ အသက္တိုမွာေသခ်ာတယ္.."

"ေအး.. ေနာက္တစ္ခါႏြားလွည္းသြားစီး.."

ထက္ေ၀ယံ ကားေရွ႕မွန္ေအာက္ ပစ္ထည့္ထားေသာ စီးကရက္ဗူးကို လွမ္းယူကာ သတိုးကို တစ္လိပ္ကမ္းေပးလိုက္သည္။ မိမိကိုယ္တိုင္ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ႏွုတ္ခမ္းၾကားတပ္လိုက္ျပီးေနာက္ အနီေရာင္မွ အစိမ္းေရာင္ေျပာင္းသြားေသာ မီးပိြဳင့္ေၾကာင့္ ဂီယာထိုးကာ ေမာင္းထြက္လိုက္သည္။

"ဟာ.. ေဟ့ သတိုး.."

ေမာင္းကာစ ကားေပၚမွ ရုတ္တရက္ ခုန္ဆင္းလိုက္ေသာ သတိုးေၾကာင့္ ထက္ေ၀ယံ အလန္႔တၾကားေအာ္မိသည္။ ၀ုန္းခနဲ ဘရိတ္ကိုေစာင့္ဖိလိုက္သည္။ လမ္းဆံုတစ္ခုလံုး ဟြန္းသံေတြ ကားဘရိတ္အုပ္သံေတြ ဆူညံသြားသည္။

ထက္ေ၀ယံ မ်က္လံုးမ်ား ျပာသြားသည္။

ကားေတြေရွ႕မွာ လမ္းျဖတ္ကူးျပီး ေျပးေနသည့္ သတိုး။ သူ ဘယ္ကေနဘယ္လို လမ္းေပၚေရာက္သြားသည္မသိ။ သတိုးေနာက္မွ အားကုန္ေျပးလိုက္ကာ လက္ေမာင္းကို ဖမ္းဆြဲလိုက္သည္။

"သတိုး မင္း ေသခ်င္ေနတာလား..."

"ကိုေလး.. ေဖေဖ.."

သတိုး အသံေတြတုန္ေနသည္။ တစ္ဖက္လမ္းကို လက္ညွိုးထိုးျပေနေသာ လက္မ်ားသည္လည္း တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ မ်က္လံုးမ်ားက ျပဴးထြက္ေတာ့မလို။

"ကၽြန္.. ကၽြန္ေတာ့္ အေဖကိုေလး..."

"ဘယ္မွာလဲ.."

"ဟို.. ဟိုဖက္မွာ.."

သတိုး သူ႔လက္မ်ားကို အတင္း ဆြဲျဖဳတ္ေနသည္။ ဆူညံေနေသာ ကားဟြန္းသံမ်ားၾကားမွာ ထက္ေ၀ယံ သတိုးလက္ကိုေဆာင့္ဆြဲကာ တစ္ဖက္လမ္းထိေရာက္ေအာင္ အေျပးတစ္ပိုင္းေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။

ကြယ်တွေကြွေသောညWhere stories live. Discover now