ကြယ်တွေကြွေသောည

Part 28 (Unicode)

လင်းထိန်နေသော လမ်းမီးတိုင်များ...

China Town MRT မြေအောက်ရထားအဝင် ဆိုင်းဘုတ်တစ်ခု...

မှိတ်တုတ်လင်းလက်နေသော ကြော်ငြာဆိုင်းဘုတ် နှင့် စာတန်းများ...

လျှပ်စစ်မီးရောင်များဖြင့် အံတုထားသော ညအမှောင်တွင် ခပ်သွက်သွက် လျှောက်လှမ်းနေသူများ...

ကမ္ဘာတစ်ခုလုံး ရွေ့လျား လှုပ်ရှားနေသည့်ကြားတွင် ငြိမ်သက်နေသူဟူ၍ နေရှင်းခ တစ်ယောက်သာရှိမည်ထင်သည်။ ခဲနက်ရောင် အစက်အပြောက်များနှင့် ကျောက်စရစ် လှေကားနှစ်ဆင့်တွင် ထိုင်နေခဲ့သည်မှာ နာရီပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သူ့ကို ခလုတ်တိုက်သွားသူများရှိသည်။ ဆဲသွားသူများရှိသည်။ အော်ငေါက်သွားသူများရှိသည်။ အရူးတစ်ယောက်လို ကြည့်သွားသူများရှိသည်။

သူ မသိ။

ဘာဆိုဘာကိုမှ သတိမထားမိ။

နေရှင်းခအသိတွင် တစ်ခုပဲရှိသည်။

သူ့လက်ထဲမှ အခုအချိန်ထိ တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားသော ဆွဲကြိုးငယ်နှင့်လက်စွပ်ကွင်းမှ ပူလောင်မှုသည် သူ့အရေးပြားများကို ထိုးဖောက်ကာ ရိုးတွင်းခြင်ဆီကို လှိုက်စားနေသည်။

နာကျင်လွန်းသည်။

နာလွန်းလှ၍ ထိုအသိမှလွဲ၍ တခြားဘာကိုမှ သူ သတိမထားမိခြင်းဖြစ်မည်ထင်သည်။

"ရှင်း...."

Yi Ling ကားကိုထိုးရပ်ကာ နေရှင်းခကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ညနေကတည်းက ဧည့်သည်အတွက် ရှန်ပိန်ယူသွားပေးသော နေရှင်းခ လူသေကောင်တစ်ယောက်လို ပြန်ရောက်လာသည်။ နီရဲသော မျက်လုံးများနှင့် ပျက်ယွင်းသော မျက်နှာ။

အလုပ်အတူတူလုပ်ခဲ့သော အချိန်နှစ်နှစ်အတွင်း နေရှင်းခ ဒီလောက် မျက်နှာပျက်သည်ကို သူမ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးခဲ့။ နေရှင်းခ အပေါ် နိုင်ချင်လွန်းသော၊ ကြည့်မရလွန်းသော second chef ၏ အနိုင်ကျင့်အလုပ်ခိုင်းမှုများ၊ ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း ဆူသံများအောက်မှာပင် နေရှင်းခ ဘယ်တော့မှ သတိလက်လွတ်မဖြစ်ခဲ့။ ဒီနေ့ညတွင်တော့ ချက်ချင်းလိုလို chef ကို ခွင့်တောင်းပြီး အိမ်ပြန်မည်ပြောကာ kitchen မှ ထွက်သွားခဲ့သည်။ chef ၏ အဖြေကိုပင်မစောင့်။