Chapter 24

43.9K 3.7K 686
                                    

အရိပ္ရွိေသာ ေနရာမွာ ကားရပ္ထားေပမယ့္ ပူေလာင္လာေသာေၾကာင့္ သတိုး ကားထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။

ရန္ကုန္ျမိဳ႕၏ ညေနခင္းသည္ ရံုးဆင္းခ်ိန္မို႔ ကားေရာလူပါ ရွုပ္ရွက္ခက္ေနသည္။ အခုလည္း ကားရပ္ဖို႔တစ္ေနရာကို မနည္းရွာထားရျခင္းျဖစ္သည္။ ကားပိတ္ရပ္သလိုျဖစ္ေန၍ လိုအပ္လ်ွင္ ကားေရြ႕ေပးႏိုင္ရန္ သူ ကားထဲမွာ ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ေနရွင္းခႏွင့္ ေဒၚေမခ်ိဳတို႔ကေတာ့ လိုအပ္သည္မ်ား၀ယ္ရန္ supermarket ရွိရာ shopping mall ထဲ၀င္သြားျပီျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ပတ္ထဲဆိုလ်ွင္ ေနရွင္းခ စကၤာပူသို႔ ထြက္ခြာသြားေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ အခုလည္း ေနာက္ဆံုးလိုအပ္သည့္ အသံုးအေဆာင္ႏွင့္ အစားအေသာက္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေဒၚေမခ်ိဳ လိုက္၀ယ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။

သတိုး စိတ္ေမာစြာ သက္ျပင္းခ်မိသည္။

သူ႔စိတ္ထဲမွာ တကယ္ေတာ့ ေနရွင္းခကို ရန္ကုန္ေျမမွ ထြက္ခြာသြားေစခ်င္ျပီျဖစ္သည္။ ေတာင္ၾကီးမွ ျပန္လာသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ တစ္လေက်ာ္ၾကာခဲ့သည့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ေနထိုင္မွုသည္ အရင္ကႏွင့္မတူသည္ကေတာ့ ေသခ်ာသည္။

သူက ေနရွင္းခႏွင့္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္မိေအာင္ ေရွာင္ေနတတ္သည္။ ေနရွင္းခကလည္း ေမးခ်င္၊ ေျပာခ်င္သည္မ်ားရွိေနေသာ္လည္း မေမးမိေအာင္ ၾကိဳးစားေနပံုရသည္။

သတိုး ကားရပ္ထားရာ စတိုးဆိုင္ေလးတစ္ခုမွ lollypop အ၀ိုင္းတစ္ခု၀ယ္ကာ ပါးစပ္ထဲထည့္ငုံရင္း ကားရွိရာ ျပန္ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။

"ၾကာလိုက္တာကြာ.. ေနရွင္းခ .. မင္း ေၾကာင့္ပဲျဖစ္မယ္.."

လက္ေကာက္၀တ္မွ လက္ပါတ္နာရီကိုငုံ႔ၾကည့္ရင္း သတိုး စိတ္တိုလာသည္။ ေသခ်ာသည္က ပစၥည္းတစ္ခုကိုမ၀ယ္ခင္ ရွိသမ်ွအညႊန္းကုန္သည္အထိ ဖတ္တတ္သည့္ ေနရွင္းခေၾကာင့္သာ ေစ်း၀ယ္သည္မွာ ဒီေလာက္ၾကာေနျခင္းျဖစ္မည္။

စပို႔ရွပ္လက္ျပတ္ႏွင့္ ဒူးေအာက္ရွိ ခ်ည္ေဘာင္းဘီတို ၀တ္ထားေသာ္လည္း ပူစပ္စပ္အရွိန္ကို သူ ခံစားေနရသည္။ ကားေရွ႕အဖံုးေပၚ ခုန္တက္ထိုင္လိုက္ျပီး အဆင္းေလွကားေနရာကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။

ကြယ်တွေကြွေသောညWhere stories live. Discover now