DEAN'S FIRST LOVE (COMPLETED)

:FIRST LOVE 22

BABY D'S FIRST LOVE | by Robin @Robin_Blue22

22

Dean

I bend over to take off my shoes when the door openned.

Pumaling ako para tignan kung sino ang pumasok. Ajie and I will be sharing his room.

I saw Wil standing on the doorway. Tahimik siyang nakatingin sa akin pagkatapos ay kumilos para isara ang pinto.

Ajie was already dozing off and I succesfully untied my shoes.

Tinuwid ko ang upo ko nang tumayo si Wil sa harap ko. He smelt of sweat,of dust and alcohol. There was also a hint of cigarette.

Feeling tired,I trailed my eyes to looked up to him. And he was just looking down on me like I'm some kind of a stranger. And my heart sunk to that. Now,I'm somebody else. Narinig naman niya lahat at wala akong pakealam kung ano ang iisipin niya,ang sabihin niya.

My insecurity made me decide to ignore him. Itinuloy ko ang pagtanggal sa sapatos ko. "Tony is your friend,dapat hindi mo siya sinaktan." Naiinis na sabi ko sa ginawa niya. Wala naman siyang mapapala sa pakikipag-basag-ulo. Lalo na kung ako ang dahilan. Bakit pa?

"He's my friend but you're my cousin."

Nahubad ko na ang mga sapatos ko at medyas nang tumingin ako sa kanya. "Kahit na."

His face turned grim. "Siniraan ka niya,he was rude! They were rude! They called you nasty things,I can't just sit there and do nothing!"

Tumayo ako. Nabubuhay ang galit ko sa pagbanggit niya sa nangyari kanina. Pinantayan ko siya. "So? Ako nga wala akong ginawa."

He rolled his eyes. "Yeah,you walked-out." He said like it was the most disgusting thing to do.

Whatever. Hindi niya maiintindihan ang pinagdaraanan ko. "You got yourself hurt,that's not my fault."

He grinned. "Alam ko. Ipinagtanggol kita sa kanila." Mayabang na sabi niya.

My forehead creased. "Bakit?" He hates me,so why?

Nabigla siya sa tanong ko. Hindi siya agad nakagpagsalita,his lips parted and dipped back again. Pagkatapos ay yumuko siya.

"Sorry." He said that stilled me.

Nakatingin lang ako sa kanya ilang sandali. Ako rin,hindi ko na rin alam ang sasabihin ko at ang iisipin ko. It's just that,it felt grateful to hear an apology after what happened. That somehow may naniniwala pa pala sa akin na tama ako at hindi ko deserve ang ginawa at mga sinabi nila sa akin.

Nagbaba ako ng tingin saktong titingin sa akin si Wil. My eyes watered.Nahiya ako kay Wil. Mali ako sa pag-iisip na wala aiyang pakealam sa akin,na ayaw na rin niya sa akin. Hindi pala.

"Sorry,Dean. I know,I've been rude to you too. So,I'm sorry. I forgot that no matter what happens,we are cousins." Sabi niya and I heard sniffing.

Napangiti ako. I don't know,para akong kiniliti sa loob. "Yeah...,we're cousins." Ulit ko sa sinabi niya dahil nakalimutan ko yata yon dahil nasaktan ako ng ibang 'cousins' na kilala ko.

"Cousins?"

I wiped my tears and looked at him. "Cousins." We did a fist bump like stupids. Sabay kaming natawa sa ginawa namin.

That's when the door openned and came in Tita Alice with a flabbergasted face.

"Wil! What they have done to you?!"

I stepped back a little to give room. Umupo ako sa kama para panoorin si Tita na in-inspect ang mukha ni Wil. Wil just taking it cooly,saying it was nothing. But Tita wouldn't believe,he dragged Wil out of the room para daw gamutin ang sugat niya. Pero bago pa sila makalabas ay dumating si Tito.