RÜYA

12. Bölüm Lokanta

Karşımda oturan Yağmur'a ölümcül bakışlarımı attım. O telefon görüşmesinden sonra kendimi nasıl Yağmur'un evine attım bilmiyorum. İnsanlar eskiden yaşanan bir olay yüzünden tekrar beraber olamamalarına çok sinirleniyorum! Tamam bazıları için öyle olmayabilir ama Yağmur ve Rüzgar'ın durumu tam da böyleydi! Eskiden Rüzgar Yağmur ile sevgiliymiş. Hani şu benim hiç anlam veremediğim tatlı sevgililermiş.

Rüzgar bir sebebten dolayı Yağmur'u sınıfın en yılışık grubundan olan Damla'nın en yakın arkadaşı aptal Dilara ile aldatmış! Tabi ben bunu duyunca kalpten gidiyordum. O günden sonra birdaha konuşmamışlar neredeyse.

"Ya Hayel neden anlamıyorsun! Rüzgar o gün beni bitirdi! " dedi.

Öndeki kutu çikolatalardan bir tanesini azıma attım.

"Onu anladım da Yağmur sen çocuğa neden böyle yaptığını sordun mu? belki mecbur kaldı? belki bir nedeni var?"

Bana gözlerini kısaak baktı ve oda çikolatadan aldı.

"Bilmiyorum ama o gece onu Dilara ile öpüşürken gördüğümde gerçekten benim için bitti. Nedeni neden olsun ki? onu öptü! beni burakıp gitti!"

Çikolataların iki tanesini birden sinirden ağzıma tıktım. Evet şu an tamda depresyonun içindeydik! Yağmur sayesinde!

"Bence sormayı denemelisin. Çünkü baksana sen onu oda hala seni seviyor. Boşuna inat yapıyorsun. Bal gibi de seviyorsun onu."

Çikolatalrı bir köşeye itip heyecanla ayağa kalktı.

"Cidden o beni hala seviyor mu?"

Hah ben ne diyorum. hala onu deli gibi seviyor!

"Tabiki evet niye böyle desinki zaten ?"

Son çikolata parçasınıda ağzıma attım. Yağmur koşaak telefonunu eline aldı.

"Ya Hayel acaba hata mı yaptım! ama buda affedilicek birşey değil ki? o görüntü beynimden gitmiyor."

Bu çok acıydı. Rüzgar hatasını telafi etmek için birçok süpriz falan yapmıştı ama Yağmur onu ne kadar sevsede kabul etmemişti.

"Yani öyle ama kendisi de bunun bir hata olduğunu kabullendi."

Meyve suyundanvir yudum aldı ve düşünceli düşünceli bana baktı.

"Hayel acaba ona bir şans daha mı versem?"

İşte bu soru bence EVET ti. Sonuçta birbirlerini deli gibi sevdikleri ortaydı!

"Bence evet vermelisin."

Telefonunu açtı ve birkaç tuşa bastı. Ben ne yapıyor diye merak ederken telefonu kulağına götürdü.

"Alo Rüzgar ben şey için aramıştım bizim oradaki Parkta buluşalım."

Karşı tarafı dinledikten sonra başını salladı.

"Tamam."

Telefonu kapatıp masaya koydu. Ben ona şaşkın şaşkın bakarken bakarken o çoktan koşarak dış kapıya gitti.

"Hadisene Hayel!"

Bende koşarak yanına gittim.

"Rüzgar'la mı buluşcaksın!? Ve onunla konuştun."

"Evet sende benimle gel orada beni beklersin."

***

Neredeyse sıkıntıdan ölüyordum! Tam bir saattir bu soğukta donarak parkın çalılıkları arkasından Yağmur ile Rüzgar'ın konuşmasını izliyordum! Ben nereden bilecektim ki bu kaar uzun süreceğini! Hem hava kararmıştı ve çok açtım. İllaha Yağmur vizi izle demişti. Eve de gidemiyordum. Manyak tipler sokaktaydı. Soğuktan ellerim buz kesti. Artık dayanamayarak son kez Yağmur ile Rüzgar'a baktım. Ne dedikleri duyulmuyordu ama Yağmur gülüyordu. Telefonumdan ona mesaj attım pes ederek.