RÜYA

4. Bölüm Asansör Macerası!

Asansörde kalır mı sürekli bu?! Ben burda ne yapıcaz diye geberiyorken o gerizekalı rahat rahat ellerini cebine koymuş beni izliyordu! Öküz yaa resmen! Umursamaz! Panik yaparsam olacakları tahmin edemiyordum.
"Ne bakıyosun birşey yapsana! Ya anlatamıyorum galiba! görmüyor musun? Asansörde kaldık! mal mısın nesin?! Birisi yardım etsiiinn!!! Birşeyler yap!"

iç ses: bak bence küfür etme. Zaten bu gün zor kurtardın. Okulda kaçtın asansörde yakalandın.

He ya, haklısın iç ses. Hiçbirşey söylemeden öylece bana bakıyordu! yine mi? Bana neden öyle bakıyordu? Ne vardı? Manyak mı? Evet. Kesinlikle ruh hastası. Olabildiğince uzak durmam gerekn birinci kişi.

"Bebeğim sınırlarımı zorlama istersen. Bu gün seni yakalasaydım o dediklerine pişman edecektim. Kaçtın. Ama okuldan. Benden kaçamazsın.

Manyak mı bu yaa?! Harbiden kafayı yemiş. Allahtan okuldan çıkarken ki siniri yoktu şuan.

"Manyak mısın? nereden bebeğin oluyormuşum senin. Yürü git ya! Birdaha sakın o bebeğim kelimesini kullanma! Çok fena olur!"

Tamam bu da biraz sert oldu! Bugün sınırımı çok açmış olmalıydım. Bunu şimdi farkettim çünkü üzerime doğru gelmeye başladı. Gözlerinde hem alay hem de öfke vardı.

"Ne yapıyorsun ya?! ben sana kaç defa diyiceğim öküzcüğüm asansörde kaldık. Ama senin umrunda bile değil!"

O üzerime üzerime geldikce koşeye yapışmıştım. Bakamıyordum bile gözlerine. Ah, lanet olasıca dilim. En sonunda sırtım duvara çarpınca bir dakika iç ses nerede iç ses devreye girsene!

iç ses: ya vallaha diycek söz yok tek kelime sıçtın! Helvanı zevkle yerim kanka. Birde artık az konuşucam çekirdek çitleyerek izlemek daha güzelmiş. İkinci sezon ne zaman?

Ya ya tabii! Allahım başıma neler geldi benim ya. Tutsaydım şu dilimi! Ben olay dışı konuşurken Cem dibime girdi ve beni duvar ile arasına aldı. Elleri kafamın yanındaydı! Bir saniyelik kalp krizi geçirme molası..

"Ne yapabilirsin ki? Evet, bebeğim sihirli kelime nerede? Onca dediklerinden sonra gerekli."

Yaa hayır! Özür falan dilemeyeceğimmm!! Öyle birşey isteyemez. Ondan asla özür dilemem!

"Senden özür dilememi bekliyorsan çok beklersin!"

yani tabi zor kullanırsa diyecek birşey yok! Benden onca kat güçlüydü ama ne yapabilirdi ki? Asıl soru onun da dediği gibi şu durumda ölmemek için ben ne yapmalıydım?

"Şaka mı yapıyorsun? bana onca kişinin içinde hakaret ettin! ve şimdi özür dileyeceksin!!"

işret parmağını bana doğru tuttu. Şimdi sana katılıyorum iç ses! sıçtım!! öyle bir bağırdıki resmen gözlerim büyüdü! Üstelik gözlerinde demir kadar sert bir ifade vardı. Sanki hiç hakaret yememişti!

"Senden asla özür falan dilemeyeceğim!!"

İç sess niye birşey demiyorsunn! İç sesim bile geri çekilmiş, saklanıyordu. Hâlâ niye direniyordum ki bende?

"Öyle mi küçük hanım?"

İşte şimdi asıl sinirlenen bendimm! küçük hanım veya bücür kelimelerinden nefret ederdim! Gözlerim sinirle açıldı. Tabii benim sinirim onun sinirinin ve öfkesinin yanında sinek vızıldaması gibi kalıyordu.

"Sen kimsin be? Bana küçük hanım diyemezsin!! Çekil şurdan. Rahat bırak beni!"

Ben bu cümlemi dememle sanki al sana hediyem der gibi ışıklar açıldı! Derin bir nefes vermek istedim ama Cem bana öylece bakmaya devam etti. Bir süre sonra geriye gitti ve