Ya Sen Olmasaydın? (Düzenleniyor)

27 Bölüm - Hayal edebildiğin her şey gerçektir.

“Onu benden daha çoyk sevecek mişin baba? Yani hani vaysaydık ya şen Zeynep abyayı seveysin diye..?” diyor Defne dudak büzüp sorumun cevabını beklerken

“Bu soru da nereden çıktı şimdi? Sen her zaman bu hayatta en sevdiğim kadınlardan ilki olacaksın.” Diyorum ne diyeceğimi bilemez bir şekilde. Yani şimdilik gibi.. Aha Defne de çatlak kadınlar gibi ‘anneni mi beni mi daha çok seviyorsun aşkım’ diye kocasına sorarsa şaşırmam. Bir dakika ya! Defne kiminle evleniyor? Nasıl evleniyor ya? O Kerem Sayer’in kızı öyle kolay kolay evlenemez! Hem o herif kızımı üzerse bir daha nefes almayı unutsun! Off! Ne oluyor bana ya?!

“Ne? Naşıl yani? Hani vaysayıyoyduk baba? Neyşe ikimizi de eşit seveceksen olabiliy.” Diyor Defne gülümseyerek. Oh en azından fazla üstelemedi bu durumu!

“Peki ya Zeynep’i değil de Gözdeyi seviyorsam?” diyorum. Ama bu dediğim için kendime birçok küfür savuruyorum. Resmen yarasına tuz bastım!

“Baba? Şakın anladın mı aşla ama aşla o kadını sevmeyeceksin! Ondan nefyet ediyoyum dün bana dediğini duymadın galiba! Baba lütfen onu sevmediğini söyle..” diyor Defne yalvararak

“Sakin ol! Sevmiyorum tabi ki!” diyorum içini rahatlatmak adına

“O jaman Zeynep abyayı seviyoysun.” Diyor neşeyle. Tam sırası Kerem bir kere konu açılmış konuş gitsin.

“Yani Zeynep güzel, hoş, alımlı, cazibesi yüksek, kendine çekebilecek ama zor bir türden. Bana karşı tavırları çok inatçı ve huysuz ama tabi benim yaptıklarım yanında da çok normal-“

 

“Oha! Yani paydon ama ne yaptın ki baba kıza?”

 

“Ne bileyim küçük cadı ya! Büyük eşeklikler yaptım ama.. Sor bir neden diye. Sor sor!”

 

“Of! Peki neden baba?!”

 

“Çünkü ben Kerem Sayer’im!”

 

“Baba şen şaka falan mı yapıyoysun yoksa kendince aytistlik yaptın da ben mi anlamadım.” Diyor Defne kaşlarını çatarak.

“Hahaha artistlik mi? Hahaha Defne hiç güleceğim yoktu emin ol!”

 

“Evet, şen Keyem Sayes’sin!” diyor Defne hala anlamayarak. Sonra kafasında ampul yanarcasına yüzü şekle giriyor. “Haaa! Anladım. Ay paydon ama oha baba! Şen Zeynep abya’ya soyadınla kendini tanıttın her koşulda çünkü sen soyadından nefyet ediyoysun! Ya ama benim kafam iyice kayıştı baba!”

 

“Bak şimdi beni sessizce dinle taam mı? Yorumlarını sona sakla.” Diyerek Zeynep’e yaptığım çoğu şeyi anlatıyorum. Tabi öpüşme kısımlarını atlayarak ya da değiştirerek. Dün geceye kadar neredeyse her şeyi arkadaşıma anlatırcasına anlatıyorum Defneye beni hem şaşırıp hem de kızarak dinliyor. En son konuşmam bitiyor.