Gündüz Düşü

14. BÖLÜM

Medya: Hazar

Analar neler doğuruyo bee

Medya': Bölüm şarkısı şeysi

Sezen Aksu - Köz

Zepop05 Bu bölüm senin için annem ❤ Mesaj panoma kalbini bırakmışsın, ben de buraya kalbimi bırakıyorum hadi eyv mfşdkzldkxd

Telefonumun siyah ekranından kendimle bakışırken gözlerimdeki ifadeyi kabullenemeyerek baktım kendime.

Güzel falan bakmıyordum ben.

Kulağımda uğuldayan şarkıya odaklanmaya çalıştım fakat olmuyordu, Egemen'in sesi kaybolmuyordu bir türlü. Hiçbir şarkı silemiyordu sesini kulağımdan.

"Madem bu kadar nefret ediyorsun benden, neden bu kadar güzel bakıyorsun?"

Gözlerimi kapatıp kendimle göz temasını kestiğimde karanlık perdenin ortasında belirmişti yine o maviler. Hızla tekrar araladım perdeyi, telaşlı gözlerim selamlamıştı beni. Dün tüm o saçma şeyleri söylerkenki bakışını nasıl silebilirdim hafızamdan? Zira artık buna katlanmak istemiyordum.

"Günaydın." Egemen selam vererek önümüze oturduğunda çeteden cevaplar geldi, bense kafamı sıraya koyup sıranın altına koyduğum telefonumdan dinlediğim şarkının sesini biraz daha yükselttim. Dünden beri döngüde olan Sezen Aksu "Halimiz darmaduman." diyordu, başka da bir şey anlamıyordum dediklerinden. Dün Egemen'i eczanenin önünde öylece bırakıp gittikten sonra yatağıma uzanmış ve bu şarkıyı dinlemeye başlamıştım. Halimiz darmaduman, dediği kısım Egemen'in cümlesinin arka planında çalıyordu ve kafamın içindeki tek şeydi dünden beri. Sebebini ben de bilmiyordum.

Göğsümden fırlamak için can atan oflamayı biraz daha bastırıp uyumaya karar verdim. Fakat olmuyordu. Ben nasıl uyuyamazdım ya? Çıldırmak üzereydim! Tüm bu olanlar bana fazlaydı. Ben 17 yılımı kendi başıma geçirmiş bir kızdım. Ne kardeşim vardı ne doğru düzgün arkadaşım. Kendi kendime olmaya, fark edilmemeye o kadar alışmıştım ki bir anda kabullenemediğim bir şekilde üstümde toplanan ilgiyi anlayamıyordum bir türlü.

Tam gerçek bir arkadaşım oldu dediğim anda her şey mahvolmuştu. Cemre yüzüme bakmıyordu. Bense kimsenin yüzüne bakamıyordum. Özellikle de Egemen'in.

"Deve kuşu olmak istiyorum." diye mırıldandım inlercesine. Hazar göz ucuyla bana baktı. Hayal görmüyorsam dudağının kenarı milimetrik bir şekilde kıvrılmıştı. "Olacak daha iyi bir şey bulamadın mı?" Mızmız bir çocuk gibi dudaklarımı büzerek dik dik baktım ona. "Kafasını kuma gömerek ortamdan soyutlanan daha iyi bir şey var mı?" Bana bir geri zekalıymışım gibi bakmasından çok sıkılmıştım. Oflayarak kalktım ve camı açtım. "En yakın camdan atlayayım ben, daha iyi." Tam ayağa kalktığımda hoca geldiği için camdan atlama hayallerim suya düşmüştü. Camı sertçe kapatıp tekrar yerime oturdum ve kollarımı göğsümde birleştirdim.

Hoca yoklama alırken bana dik dik baktığında ben de ona dik dik baktım. Ne bakıyordu bu kadın yahu? Batuhan arkasına dönüp kulaklıklarımı çektiğinde dudağımı dişleyip oturuşumu düzelttim. Kafam o kadar yerinde değildi ki kulağımdaki kulaklığı bile fark edememiştim.

Cemre'yle konuşup bu saçmalığa bir son vermeliydim artık. İlk ders bittiğinde Hazar'ın peşinden sıradan çıktım ve Cemre'nin yanına gidip önündeki sıraya oturdum. Bana göz ucuyla baktıktan sonra yerinden kalkıp sınıftan çıktı.

Kalbimden çıt diye bir ses gelmişti.

Resmen beni umursamadan kalkıp gitmişti. Hemen peşinden çıkıp merdivenlerde yakaladım.