Tutulo, Tutula, Titila

Siya na May Dalawang Mukha

Sigurado akong nalinlang ka n'ya-
Siya na mayroong maamong mukha,
Siya na dalubhasa sa paghuhulma-
Ng kurba sa kanyang labi na sa buhangin ay gawa.

Mahusay siya sa pagbabalat-kayo,
Kaya n'yang humarap sa kahit na sino,
Nakakaahon kahit paulit-ulit na nilulunod-
Sa hampas ng mga alon sa dagat ng unos.

Samantalang ang isa ay hindi kaaya-aya,
Sinumpa na magkaroon ng mga peklat na kahiya-hiya,
Wala siyang mukha na maihaharap sa iba,
Nagtatago sa anino ng taong hindi n'ya kilala.

Naiwan sa kanyang nakaraan,
Sumusugal sa laro na taguan at habulan,
Naiipit sa buhay na walang pagpipilian,
Hindi nakakawala dahil sa nangingibabaw na kahinaan.

Habang ang isang mukha ay walang tigil sa mapagkunwaring ngiti,
Ang isa ay tumatanaw sa dagat na tanging saksi sa kanyang pighati,
Habang ang isa ay nagsisikap sa paghulma ng buhangin,
Ang isa ang sumisira dahil sa pananatili sa dagat na mahangin.

Sa paglubog ng araw ay nahahanap parin nila ang pagdamay sa isa't-isa,
Para sa isa na namang gabing malamig at mahaba.

Masdan mo ang mata ng mukhang iyong nakikita,
Makikita mo rin dito ang matang tumatanaw sa dagat at nagluluksa,
Masdan mong mabuti at malapit dahil hindi ito marunong magpanggap,
Dahil siya ang taong may dalawang mukha-
Na may magkatulad na mga matang lumuluha.

010
Siya na May Dalawang Mukha
08/03/21
Azclar