İyi akşamlar.. Söz verdiğim gibi bölümü yayınlamakta bulunmaktayım :D dün ki bölümden sonra hiç keyfim yok açıkçası baya bir şoke oldum yani! Ben zeyker barışmasını beklerken bazı şeyler olmasını beklerken tam tersi oldu. Bir de güneş keremin ikiziymiş benim kayış koptu zaten! Dizi final olacak hala bir ekşın peşindeler anlamadım ki amaçları ne!?! Zeyker dizi de tam olarak kavuşamıyor hikayede de öyle kendimi bir ara gb senaristleri gibi hissettim :D 30.000 i geçmişiz çok teşekkür ederim. Nice güzel okuyuculara diyeyim :D diğer bölüm yorumların harika olduğunu söylemiştim nazar değdim galiba bir an bir düşüklük yaşandı :/
Bu bölümün ithafı “ElifYldz875” a gidiyor. Fake hesap açarım ben senin için deyip beni kahkahalara boğan kız :D
Keyifli okumalar..
-Kerem-
Karnımızı doyurup kalkıyoruz. Vedalaştıktan sonra herkes kendi arabasına biniyor. Araba da yine sessizlik hâkim ama bu benim canımı gittikçe sıkıyor. Bir konu açmak için uğraşıyorum ama Zeynep’le olan tüm konuşmalarımızın sonu hep kötü sonuçlanıyor. En iyi kararın bizden başkaları hakkında konuşmak olduğuna karar veriyorum.
“Can ve Yağmur uyumlu bir çift oldular bence.” Diyorum
“Efendim? Can ve Yağmur? Benim kuzenim?” diyor şaşkınlıkla
“Evet, sence öyle değil mi? Aralarında bir şeyler olduğuna kalıbımı basarım.”
“Aaıığm sanmıyorum. O gün gördük birbirlerini öldürecek gibi davrandılar.”
“Biliyorum ama daha demin hiç dikkatini çekmedi mi ya da bar da olan yakınlıkları?”
“Aslında fark ettim hatta Yağmur’a soracaktım ama hiç fırsat olmadı.” Diyor sargılı elini göstererek
“Bir ara ikisiyle de konuşuruz ayrı ayrı. Ee senin elin nasıl oldu? İstersen bir gösterelim..”
“Ha yok teşekkür ederim. Elim gayet iyi! Sadece biraz sızlıyor. Doktorun verdiği kremi sürünce bir şeyim kalmaz.” Diyor gülümseyerek, daha sonra Defneye bakmak için kafasını çeviriyor.
“Uyumuş..” diyor sessizce bende arkama baktığım da mışıl mışıl uyuyor olan Defneye görüyorum.
Eve gidene kadar ikimiz de konuşmuyoruz. Kötü sonla bitmeyen bir konuşma. İlginç! Eve geldiğimiz de arabayı park edip iniyorum. Arka kapıyı açıp Defneyi uyandırmamak için usulca kucağıma alıyorum. Anlayamadığım bir şeyler mırıldanıyor yine, küçük cadının meşhur rüyalarından biri olsa gerek diye düşünerek fazla irdelemiyorum. Zeynep’in kapıyı açmasıyla içeri giriyoruz. Merdivenlerden çıkıp odasına götürüyorum. Zeynep’te arkamdan gelip yatağını açıyor. Yatağına yatırıp üstünü iyice örtüyor. İkimizde yanaklarına öpücük kondurduktan sonra odadan dışarı çıkıyoruz. Merdivenlerden tekrar inerek salona geçiyoruz.
