အခ်စ္သည္ မည္သို႔နည္း???

အခန္း(၉၃)

အခန္း(၉၃)

ျဖစ္ႏိူင္ရင္ ကြၽန္မ ကို႔အနားက ဘယ္မွ ခြာမသြားခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မ မျပန္လို႔မျဖစ္ဘူး။ ကြၽန္မ သူငယ္ခ်င္းကိစၥ သြားလုပ္ေပးစရာလည္း ႐ွိသလို ကြၽန္မအေဒၚနဲ႔ေတြ႔ရမယ့္ ကိစၥကလည္း ႐ွိေနတယ္။ ကိုက ကြၽန္မနဲ႔ ခြဲရမွာမို႔ စိတ္ညစ္ေန႐ွာတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မ မတတ္ႏိူင္ဘူးေလ။ ကိုရန္ကုန္ျပန္သြားၿပီးေနာက္ ကြၽန္မလည္း အိမ္မွာ အလုပ္႐ႈပ္ရေတာ့တာပါပဲ။ ခါးစပ္ေတြ ကိုက္ေနရဲ႕သားနဲ႔ အိမ္ကလူေတြ မရိပ္မိေအာင္ ေနရတာပါပဲ။ ကိုလည္း ဒီလိုပဲထင္ပါရဲ႕။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေန႔မအိပ္၊ ညမအိပ္ ဘဲ ၊ အခ်စ္ၾကမ္းခဲ့ၾကတာမွတ္လား။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ကေတာ့ ခရီးဆံုးတဲ့ထိေတာ့ မေရာက္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ကြၽန္မေက်နပ္ပါတယ္။ ကိုယ္စီ အိမ္ျပန္ေရာက္ၾကၿပီး ေနာက္ေန႔ လိုင္းေပၚမွာ စကားထပ္ေျပာျဖစ္ၾကတဲ့အခါ
"ခါးစပ္ေတြ နာေနတာ ဘာလုပ္ထားလဲ မိန္းမ။"
"ဘာမွလုပ္ပါဘူး။ ေနရထိုင္ရတာ ေလးလံေနတာပဲ။"
"အစာေလးစားၿပီး ေဆးေလးေသာက္ပါလား။"
"အင္း။"
"နားနားေနေနေနဦး။ ေနပူထဲေလ်ွာတ္သြားမေနနဲ႔ဦး။"
"ဟုတ္။"
"ေျပာရင္ေတာ့ ဟုတ္ခ်ည္းပဲ။"
"ဟုတ္။"
"ေယာက်ာ္းလာခဲ့လိုက္ရမလား။"
"လာေလ"
"အခုလား။ ညလာအိပ္မွာေနာ္။ ဘယ္လိုလဲ။"
"လာအိပ္ေလ။"
"အိုေက တကယ္လာမွာေနာ္။"
"အင္း။"
"ၿပီးေရာ အာ့ဆိုျပင္ဆင္လိုက္ဦးမယ္။"
ကို႔စကားေၾကာင့္ ကြၽန္မမ်တ္လံုးျပဴးသြားရတယ္။ ကြၽန္မ အရင္လိုစကားအျဖစ္ ေျပာတယ္ထင္ေနမိတာ။ အခုေတာ့ ကိုက တကယ္ႀကီးပါလား။ အင္းေလ ၊ လာေတာ့လည္းေကာင္းပါတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕အေျခအေနေတြကို ကို အမွန္အတိုင္း သိသြားရတာေပါ့။
ကို႔ပဲခူးေရာက္လာေတာ့ ကြၽန္မနဲ႔ ကြၽန္မခဲအို က သြားႀကိဳျဖစ္တယ္။ အိမ္ကိုေတာ့ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းလို႔ပဲ ေျပာထားရတာေပါ့။ ပဲခူးမွာ အလုပ္လာလုပ္ရင္းနဲ႔ အိပ္ဖို႔ အခက္အခဲျဖစ္လို႔ အိမ္မွာ လာအိပ္တာလို႔ပဲ ေျပာထားရတယ္။ အေမနဲ႔ကေတာ့ ျပႆနာမ႐ွိပါဘူး ကိုက အေမနဲ႔လည္း တစ္ခါေတြ႔ဖူးၿပီးသားဆိုေတာ့။ ကို႔ကို သြားႀကိဳရင္းနဲ႔ အိမ္မွာလည္း ေရပိုက္ျပင္စရာ
႐ွိေနတာရယ္၊ ညတြင္းခ်င္းျပင္ရမွာရယ္မို႔ ေရပိုက္ပ်က္စီးေတြ ဝင္ဝယ္ခဲ့ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရပိုက္ျပင္ရင္းနဲ႔ ေသာက္ရေအာင္လို႔ ဘီယာလည္း ဝယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အိမ္ ေရာက္ေတာ့ ေရပိုက္သြားျပင္ၾကတယ္။ ကိုက ပုဆိုးပါမလာလို႔ အိမ္က ပုဆိုးတစ္ထည္ေပးဝတ္ရတယ္။ ကိုပုဆိုးဝတ္တဲ့ပံုစံကလည္း လူမိုက္ လိုလို၊ ဘာလိုလိုနဲ႔ ခပ္တိုတို ဝတ္ထားတာရယ္။ ဒီၾကားထဲ မိန္းမလို႔ ေယာင္ၿပီး ထြက္ထြက္လာတတ္လို႔ ဗိုက္ေခၚက္ေၾကာကို ဆြဲလိမ္ထားရေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ လူလစ္ရင္လစ္သလို ကြၽန္မကို ခိုးခိုးနမ္းေသး။ ကိုရယ္ သံေယာဇဥ္ေတြ ျဖတ္ရခက္ကုန္ေတာ့မွာပါပဲ။ လူလစ္တဲ့ အခ်ိန္က် စကားတိုး တိုး လာေျပာေသးတယ္။
"ဧည္သည့္လာလုပ္ရတာ အားနာတယ္အခ်စ္ရယ္"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ကိုရာ။"
ညေရာက္ေတာ့ ကို႔ကို အိမ္ေ့႐ွခန္းမွာ ေနရာထိုင္ခင္းေပးလိုက္တယ္။ ကို ျခင္ကိုက္မွာ စိုးလို္႔ ျခင္ေဆးေခြ ထြန္းေပးထားလိုက္တယ္။ ကြၽန္မအေနနဲ႔အိမ္က တစ္မ်ိဳးျမင္မွာ စိုးတာေၾကာင့္ အရမ္းႀကီးလည္း ကို႔အေပၚ ဂ႐ုစိုက္မျပရဲဘူး။ အဲဒီေနာက္ ကြၽန္မ ေနာက္ေဖးခန္းထဲမွာ ဝင္အိပ္ျဖစ္တယ္။ လိုင္းေပၚမွာ ကိုနဲ႔ေတြ႔ ျဖစ္တယ္။
"ကို အိပ္လို႔အဆင္ေျပရဲ႕လား။"
"အင္း ေျပပါတယ္ခ်စ္ဆံုး။"
"မိန္းမကေျပဘူးရယ္။"
"ဘာလို႔လဲ၊ မမူးေသးလို႔လား။"
ေတြးၾကည့္ရင္၊ ကို႔စကားႀကီးက ေဒါသထြက္စရာႀကီး။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ကြၽန္မကပဲ ဘီယာ မေသာက္ရမေနႏိူင္ ျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းမက်ေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မခုခ်ိန္ ကိုနဲ႔ရန္မျဖစ္ခ်င္ဘူး။
"ေယာက်ာ္းနဲ႔မေနရလို႔ပါ။"
"အာ့ေတာ့သိဘူးေလ။"
ဒီတစ္ခါေတာ့ ကြၽန္မအေတာ္ေပၚက္ကြဲ သြားပါၿပီ။ ကိုက ကြၽန္မအိမ္လာၿပီ း ကြၽန္မကိုေစာ္ကားေနသလိုပါပဲ။
"မသိေလေကာင္းေလပဲ။"
ကြၽန္မအေတာ္ေဒါသထြက္မွန္းသိေတာ့ ျပန္ေလ်ာ္တယ္။
"မိန္းမခ်က္တာစားေကာင္းတယ္။ ဗိုက္ေတာင္တင္းတယ္။ ညားရင္ေတာ့ေယာက်ာ္းဝလာမွာ ဂယ္ပဲ။"
တစ္ကယ္ေတာ့ ကြၽန္မခ်က္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မညီမခ်က္တာ။
"ညားရင္ ခ်က္ေကြၽးဘူးလား"
"ေကြၽးဘူး။"
"အင္းပါ မေကြၽးရင္လည္း မစားေတာ့ပါဘူးေနာ္။"
ၾကည့္ပါလား အဲဒီစကားမ်ိဳးေတြေျပာလို႔ ၾကည့္မရတာ။ သူ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပံုရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူႏွစ္သက္တဲ့ ခ်စ္စရာ ေၾကာင္ပံုေလးေတြ ပို႔ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုက မၾကည့္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မေဒါသေတြ ျပန္ထြက္လာျပန္ေရာ။
"မအားဘူးလား။"
"အားပါတယ္ ဘာျဖစ္လို႔။ မိန္းမေကာ အားလား။"
"ပို႔တာေတာင္မၾကည့္ႏိူင္ဘူးေလ။"
"ၾကည့္တာပဲဟာ။ ျမင္မွမျမင္ရေသးတာကို၊ ေၾကာင္ေတြကအသဲယားစရာ။ "
"သိဘူး။"
"ေၾကာင္ေလးေတြကိုခ်စ္တယ္။"
"ခ်စ္ေပါ့။"
"ပူစီေလးေတြကိုေပါ့။"
ဒါေတာ့ ကိုတရားလြန္ၿပီထင္တယ္။ပူစီဆိုတာက ကြၽန္မပထမအိမ္ေထာင္က ေခၚတဲ့နာမည္။ ဒီအေၾကာင္းကို ကြၽန္မ ကို႔ကို ေျပာျပထားျဖစ္တယ္။
"ဒါေပမယ့္ ေၾကာင္ေလးေတြက ကိုမခ်စ္ၾကပါဘူး။"
"နားေထာင္ဘူး။"
"အင္း နားမေထာင္ခ်င္တာ မေျပာေတာ့ပါဘူး၊ ၿပီးေရာေလ။"
ကိုဟာေလ တစ္ငယ္ပဲ။ စိတ္ဆိုးရင္ ေခ်ာ့ရေကာင္းမွန္းမသိတဲ့လူပဲ။
"ဘာလဲ။"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။"
"ဘာ မဟုတ္တာလဲ။"
"ကို႔အေၾကာင္းေတြပါ။"
"ဘာ အေၾကာင္းလဲ။"
"႐ိုး႐ိုးေလးေလ ေၾကာင္ေလးေတြခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းပါပဲ။ သိပ္လည္းစိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းဘူးရယ္။"
"ဟုလား။"
"ဟုတ္တယ္၊ ကိုစိတ္ညစ္ေအာင္ လာလုပ္သလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနသလားဟင္။"
လာျပန္ၿပီ၊ ဒီစကား ၊ကြၽန္မစိတ္က မ႐ွည္ႏိူင္ေတာ့ဘူးရယ္။
"ခုက ဘယ္လိုျဖစ္ေနလို႔ ဒါပဲေမးေနတာလဲ။ အာ့လိုပံုျဖစ္ေနလို႔လား။"
"မျဖစ္ပါဘူး။"
"အစထဲကမေခၚပဲေနမွာေပါ့
ေခၚလိုပဲ အိမ္ေရာက္လာp ဒါပဲေမးေနေတာ့တာပဲ။"
"အင္း အလုပ္ပိုေနမွာ စိုးရိမ္တာပါ။"
"ဒါဆိုလဲ အစထဲမလာနဲ႔ေပါ့။ အာ့လိုေတြးေနရင္။"
"ေတြ႔ခ်င္လြန္းအားႀကီးလို႔ပါ။"
"သိတယ္ေလ။ လာေတာ့လဲ မ်က္ႏွာငယ္ရလို႔လား
အကုန္လံုးနဲ႔ အဆင္ေျပေနတာပဲဟာ။"
"မငယ္ရပါဘူး။ အကုန္အဆင္ေျပပါတယ္။ ေက်းဇူး။"
ကို ကြၽန္မကို ရြဲ႔ေနတာပဲ။
"ဘာလား။ မလိုပါဘူး။ ေျပာျပန္p ဒီစကား။"
"အင္း။"
"ဘာအင္းလဲ။"
"ေျပာမိသြားလို႔ ေဆာရီးပါဆိုတဲ့အင္းေလ။"
တကယ္ေျပာတာ ။ ကြၽန္မစိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္တိုေနမိတယ္။
"အဆင္ကိုမေျပပါဘူး။"
"အဆင္မေျပတဲ့ၾကားက အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးတယ္ေလ။ အာ့ေၾကာင့္ေက်းဇူးတင္တယ္လို႔ေျပာတာပါ။"
"ေျပာျပန္p၊ ဒီေက်းဇူးပဲ။"
"အမ္ ေျပာေတာ့ပါဘူး။ မအားဘူးမွတ္လား အိပ္ေတာ့မယ္ေလ အာ့ဆို။ ဂြတ္ႏိူက္ေနာ္။"
"မအားလား အားလား မေတြ႔ဘူးလား။ စာပို႔ေနတာကိုက ရန္စေနတာ။ ေဒါသထြက္ေအာင္ေျပာေနတာ။"
"မသိဘူးေလ ဖုန္းထဲမွာမအားဘူးလားလို႔ေမးတာပါ။"
"ေတာ္ၿပီဟာ။"
"ေဒါသမထြက္ပါနဲ႔။"
"စကားေျပာတာကိုက ခနဲ႔တဲ့တဲ့နဲ႔၊ ဘယ္ေလာက္လုပ္ေပးေနေန၊ အလကားပဲ။"
"အေကာင္းမျမင္ခဲ့ဘူး ဆိုပါေတာ့။ တကယ္ေတာ့ဘမိန္းမဘက္ကပဲ အျငင္းစကားေတြစေျပာခဲ့တာေနာ္။"
"က်မက စတာေပါ့၊ ပူစီကစၿပီး ခနဲ႔ေျပာေနတာ ဘယ္သူလဲ။ ေျပာျပမိတာမွားတယ္။ သိေနေတာ့ ေျပာခ်င္ေနၾကတာ၊ သိခ်င္ရံုေလာက္ေျပာျပတာ
ေနာက္ထပ္ အခြင္းေရးရ ထည့္ေျပာတယ္။"
"အင္းပါ...ကိုပဲ တမင္တကာထည့္ေျပာလိုက္တာ ဟုတ္ၿပီလား။ နာက်င္သြားေအာင္ တမင္တကာထည့္ေျပာလိုက္တာ။ ေက်နပ္တယ္မွတ္လား။"
သာြးၿပီး။ ကြၽန္မေဒါသေတြ ကြၽန္မထိန္းမထားႏိူင္ေတာ့ဘူး။
"ဟုတ္လား။ မေက်နပ္ဘူး။ တမင္ေျပာမွေတာ့ ေက်နပ္စရာမလိုဘူး။"
"အသံုးမဝင္ဘူးသိလား ကို႔အတြက္၊ အသံုးမဝင္ဘူးသိလား ကို႔အတြက္၊ အင္းေပါ့ ဘယ္ေက်နပ္မလဲ စေနာက္ရင္ေတာင္ ခံရခက္တဲ့ဟာပဲ။ ကိုဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ။ အခုဆင္းသြားေပးရမလား။ မိန္းမသေဘာအတိုင္းေျပာပါ။"
"မ်က္ႏွာပ်က္စရာ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခ်င္လဲ လုပ္လိုက္ေလ၊ ေနရာတကာ သေဘာ သေဘာနဲ႔။"
"မ်တ္ႏွာပ်က္မွာဆိုရင္ေတာ့ မလုပ္ေတာ့ဘူး။"
"စဥ္းစားေလ။"
"မိန္းမ ဒဲ့ေျပာျပပါလား။ လက္မခံခ်င္ရင္ သြားေပးမယ္။"
"ဘာကိုလဲ။ ခမ်ားက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ လက္မခံခ်င္ ေခၚေနမလား။"
"တမင္တကာခ်ည္း ေစာ္ကားေနတာမဟုတ္ဘူး။ မိန္းမအေတြးလြန္းေနတာ။"
"ဟုတ္တယ္ ေနရာတကာအေတြးလြန္ေနတာ။ အာ့လိုမိန္းမမ်ိဳးေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေနမယ္။ ခမ်ားက ခုခ်ိန္မွ ဆင္းသြားမယ္ဆို မိသားစုက ဘယ္လိုျမင္မလဲ က်မကေကာ
ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ တကယ္ပါပဲဟာ။"
"အင္းပါ မသြားပါဘူး စိတ္ခ်ေနပါ။"
"သေဘာပဲ။"
"ကို႔သေဘာပါ။"
"ခနဲ႔ရမွေက်နပ္ေနတာ။"
"ကို စကားမေျပာတတ္ဘူး။"
"ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ကုန္လာp။မေျပာတတ္ဘူးမေျပာတတ္ဘူးနဲ႔၊
ဒါပဲ ေျပာေနတာ။ ဟုတ္ပါတယ္ က်မကပဲအေတြးလြန္တာပါ။"
"အေတြးလြန္ေအာင္လည္း ေလ်ွာတ္ေျပာေနခဲ့မိတာကို ကို႔သာအဲ့အေၾကာင္းအရာမေျပာျဖစ္ခဲ့ရင္ ဘာမွမျဖစ္ႏိူင္ဘူးေလ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ထြက္သမ်ွစကားတိုင္းဟာ ဒီလိုခ်ည္းျဖစ္ေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီး စိတ္ကုန္ခ်င္စရာေပါ့..အခုလိုပဲ ကိုလည္းေျပာသင့္လား မေျပာသင့္လား မစဥ္းစားခဲ့မိဘူး။ အဲဒီေတာ့ စေျပာမိတဲ့ကိုေၾကာင့္သာ ျပႆနာေတြျဖစ္ရတာပါ။ မိန္းမကို စိတ္အေႏွာင့္အယွတ္လာေပးမိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။"
"ေျပာတုန္းကေတာ့ ေျပာၾကၿပီးေတာ့ သူမွားတာကိုယ္မွားတာနဲ႔ သံသရာလည္ေနတာပဲ။"
"ကိုကႀကိဳမစဥ္းစားပဲ လက္လြတ္စပယ္ေျပာေနတာေလ။ အျမဲခံစားေနရေတာ့ အေတာ္ဝမ္းနည္းမိပါတယ္။ ကတိေတြလည္းမ်ားေနၿပီဆိုေတာ့ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းလည္း မသိေလာက္ေအာင္ပါ။"
"ႏွစ္ေယာက္လံုး အခ်ိဳးမေျပတာပဲ။"
"ေတာင္းပန္စကားေတြကလည္းထပ္ေနၿပီဆိုတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္သိပါတယ္။"
"အဆင္မေျပဘူး။"
"အဆင္ေျပေအာင္ ကိုတစ္ခ်က္ေလာက္နမ္းပါရေစ။"
"ေတာ္ပါp။ အာ့လိုအေျပာမ်ိဳး တခါပဲရမယ္။ အေလ်ွာ့ေပးမေနပါနဲ႔။ ပင္ပန္းရမယ္။"
"ပင္ပန္းတာခံႏိူင္ပါတယ္ ခ်စ္သူမ႐ွိရင္သာ မခံႏိုင္တာ။ အနားမွာေပးေနပါေနာ္။ ဘာေလးပဲ ျဖစ္ရျဖစ္ရပါ။"
ကြၽန္မစိတ္ဓာတ္က်လြန္းလို႔ ဘာမွကိုေျပာခ်င္စိတ္မ႐ွိေတာ့ဘူး။
"လက္မခံေတာ့ဘူးလား။ အင္း...အာ့ဆိုလည္း အိပ္ပါေတာ့မယ္။ အရမ္းခ်စ္တယ္ အာဘြားပါေနာ္။ ကို႔အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ ရ႐ွိပါေစ။"
"ဘယ္ေတာ့မွ႐ွိမွာမဟုတ္ဘူး။"
"ဟုတ္မွာပါေလ။ ကိုမွ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္မထားႏိူင္ခဲ့ဘဲ။"
"ေတာ္ပါေတာ့ဟာ။ အာ့ေလာက္ေျပာေနေတာ့လဲ က်မက အႏိူင္က်င့္ေနသလိုျဖစ္ေနၿပီ။"
"မဟုတ္ပါဘူး ကိုမထားႏိူင္ခဲ့တာပါ။"
"ေတာ္ေတာ္မြန္းၾကပ္ရတယ္ကြာ။ အာ့လိုအတိုက္အခံေျပာေနရတာေတြ မုန္းတယ္။ မေျပာခ်င္ဘူး။ စကားတခါမ်ားရင္ တခါမြန္းၾကပ္ရလို႔ပါ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။"
"အင္းပါ ေတာင္းေတာ့မေတာင္းပန္ပါနဲ႔။ မိန္းမအျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ နားလည္တယ္။ ဘိုင့္။"
ေျပာၿပီး လိုင္းေပၚက ဆင္းသြားတယ္။ ကြၽန္မ အိမ္ေ့႐ွကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ၾကည့္ရတာ စိတ္ညစ္ေနပံုပါပဲ။ ကြၽန္မလည္း စိတ္ညစ္ရတာပါပဲ။ ဒီပံုအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ကိုနဲ႔ကြၽန္မ အဆင္ေျပစရာ လမ္းမျမင္ႏိူင္ေတာ့ပါဘူးေလ။