အခ်စ္သည္ မည္သို႔နည္း???

(၁၃)

အခန္း(၁၃)

ကြ်န္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ပါ။
ကြၽန္ေတာ္ ေမေဇာ္ကို အရမ္းခ်စ္တာပါ
(ေကာင္ေလး)

ဒီစကားက တကယ္အလိမ္အညာစကားတစ္ခြန္းပဲလို႔ ခုခ်ိန္မွာ မွတ္ယူခံစားလိုက္လို႔ရပါတယ္။ ဘယ္ဘက္ကေတြးၾကည့္ၾကည့္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ေမေဇာ္ကို လံုးဝ စိတ္အေႏွာင့္အယွတ္ျဖစ္ေစခဲ့သူပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာင့္ သူမငိုယိုခဲ့တဲ့ညေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျခင္းနဲ႔ ဒဏ္ရာေတြပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္နဲ႔အတိတ္ေတြကို သူမကိုလည္း ေပးခဲ့သလို ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ယူေဆာင္သိမ္းဆည္ထားမိတယ္။

ေ့႐ွက ကန္ေရျပင္ၾကည္စိမ္းစိမ္းရယ္... အပင္ေအာက္ေလးေတြမွာ ကိုယ္စီ သာယာၾကည္ႏူးေနၾကတဲ့ စံုတြဲေတြရယ္... ကြၽန္ေတာ္ေဘးမွာ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္လွတဲ့ အလွနဲ႔အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရယ္...
ေလာကႀကီးကို သာယာၾကည္ႏူးခြင့္ေပးဖို႔ အဲဒီေနရာမွာ၊ ကြၽန္ေတာ္သြားေတာင္ဆိုမိခဲ့တာပါပဲ။
"ေမေဇာ္ဆီမွာ စာရြက္အလြတ္တစ္ရြက္ေလာက္နဲ႔ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္ေလာက္မ်ား မပါဘူးလား။"
"ဘာလဲ ကဗ်ာေရးဖို႔ စိတ္ကူးေပၚလာလို႔လား။"
ကြၽန္ေတာ္ သူမကို ျပန္ျပံဳးျပလိုက္မိတယ္။
------------------------------------------------

(ယံုၾကည္မူဆိုတာ ေကာင္ေလးအေပၚမူတည္တယ္။ေကာင္ေလးရဲ႕စိတ္ခံစားမူေတြ တစ္ျခားကိုမေရာက္သာြးရဘူးလို႔ ကတိေပးပါ။)
(ေမေဇာ္ေဇာ္)

ကိုယ္ေပးခဲ့တဲ့ကတိဟာ တကယ္ေတာ့ အတုပါပဲ။ အစစ္ဆိုတာက ကို႔ရဲ႕ကဗ်ာေတြထဲမွာ ႐ွိလိမ့္မယ္။

"အရင္လို မျဖစ္ပါေစႏွင့္"

တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလဟာ
ဘဝထဲက ထြက္ေျပးသြားၾကတယ္
ကိုယ္ ႐ွာေဖြေနတုန္း ခဏမွာ
ေနာက္ထပ္ အသစ္အသစ္ေတြ ျပန္ေပၚလာစျမဲမို႔
အစစ္အမွန္ဆိုတာ ဘယ္မွာလဲ...။

ေနဝင္ေနတဲ့ ကိုယ့္ဘဝမွာ
အလင္းတစ္စေတာ့ အလို႐ွိမိေသးတယ္
ေအးေလ....
ညကမတ္တဲ့အိပ္မက္ထဲမွာ
နတ္သမီးမွ မ႐ွိခဲ့တာ
သူမ အစစ္အမွန္အတြက္
ကိုယ္စီလာဖို႔ စဥ္းစားေနတုန္းပဲ။

ကိုယ္သိတယ္..
သူလည္း တစ္ေန႔
သူတို႔လို ထြက္ေျပးသြားဦးမွာ။

အဲဒီအခါ
ကိုယ့္မွာက
သူမေပးဦးမယ့္
ကဗ်ာ အသစ္အသစ္ေတြနဲ႔
ေနာက္ထပ္.. မိုးစင္စင္လင္းျခင္း..။
JUNE 18/2016

ဒါက ကြၽန္မေပးတဲ့ စာရြက္ကေလးနဲ႔ ကို ပထမဆံုးေရးေပးခဲ့တဲ့ ကြၽန္မအတြက္ ကဗ်ာေလးပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဒီ ကဗ်ာေလးအေပၚ ကြၽန္မနားမလည္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ထပ္ အေခၚက္ေခၚက္ဖတ္ျဖစ္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မတျဖည္းျဖည္းခ်င္း နားလည္လာခဲ့ရပါတယ္။
------------------------------------------------------
ကြၽန္ေတာ္ဟာ မယံုၾကည္စရာ
အေကာင္းဆံုး သတၱဝါ
တစ္ေကာင္လားပဲ။
ဟုက္ကဲ့...ျဖစ္ေကာင္ျဖစ္ႏိူင္ပါတယ္။
(ေကာင္ေလး)

ေမေဇာ္က ကြၽန္ေတာ္ေပးတဲ့စာရြက္ေလးကို က်ိဳးသြားမွာစိုးလို႔ စာရြက္ကို မေခၚက္ဘဲ စာအုပ္ၾကားေလးထဲမွာ စာရြက္အတိုင္းေလးပဲ ျပန္သိမ္းဆည္းသြားေလရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာေတြကိုမ်ား မစဥ္းမစားေနေနမိတာလဲ။

ကြၽန္ေတာ္ ေတြးေတာေနတာက ႐ွည္လ်လ် သူမလက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို တယုတယကိုင္နမ္းခ်င္တာ တစ္ခုပဲ။ တကယ္ေတာ့ သူမက ကြၽန္ေတာ္ဘဝထဲက ထြက္ေျပးသြားခဲ့သူ တစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ကသာ ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္မိတာ မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ သူအခ်စ္ေတြနဲ႔ လံုးဝမထိုက္တန္တာပဲေလ။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ ပန္းျခံက အျပန္လမ္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြဟာ အ႐ွိအဟုန္ျပင္း႐ွ႐ွ႐ွိခဲ့ၾကတာက တကယ္ပါ။

ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ခု ယံုၾကည္တယ္ ။ အဲဒါက ကြၽန္ေတာ္ ေမေဇာ္ကို တကယ္ခ်စ္မိခဲ့ဘူးတယ္ ဆိုတာပါပဲ။
______♥_______♥________♥________