အခ်စ္သည္ မည္သို႔နည္း???

အခန္း(၈၂)

အခန္း(၈၂)

ေရႊရည္က ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သိပ္ၿပီးေတာ့အေလးအနတ္ထားတဲ့ သူမ်ိဳးလို႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မထင္ေစခ်င္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႔ကိုအျမဲ အေလးထားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဘက္မွာ ဘယ္လို ျပႆနာမ်ိဳးေတြပဲ ၾကံဳေန ၾကံဳေန ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို အေလးထားခဲ့တယ္။ အဲအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ကိုသတိထားေနသူကေတာ့ ေမေဇာ္ပါ။
"ေကာင္ေလး ေမြးေန႔ေရာက္ဖို႔ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ပဲ လိုေတာ့တယ္ေနာ္။"
ေျသာ္...ေရႊရည္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေမြးေန႔ေလးေတာင္ ေစာင့္မေနဘဲ အေဝးကို ထြက္ခြာသြားပါေရာလား။
"ဘာလုပ္ဖို႔အစီအစဥ္႐ွိလဲ။  "
"ဟင့္အင္း ၊ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွလုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေမေဇာ္ကို ထမင္းလိုက္ေကြၽးပါရေစ။"
ဒါကလည္း သူ႔အရင္ေမြးေန႔ေတြတုန္းက ကြၽန္ေတာ္ကို ထမင္းလိုက္ေကြၽးဖူးလို႔ေလ။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေမြးေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္႐ွိခ်င္ေနတာက ေရႊရည္နဲ႔ပါ၊
"ေကာင္းသာပဲ၊ ကြၽန္မလည္း ေကာင္ေလးကို ေပးဖို႔ လက္ေဆာင္ဝယ္ထားၿပီးသားဆိုေတာ့ အေတာ္ပဲေလ။"
သူ႔ဘာလို႔ အဲေလာက္ အလိုက္သိတတ္လြန္းရတာလဲ။ ကြၽန္ေတာ္လိုခ်င္တာ ေရႊရည္ဆီကပါ။ သူ႔ဆီကမွ မဟုတ္ခဲ့ပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ေမြးေန႔ က လိုပါေသးတယ္။ ေရႊရည္ဆီက ထူးျခားမူ တစ္စံုတစ္ရာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနဖို႔ အခ်ိန္႐ွိေနေသးတာပဲေလ။ ဒီၾကားထဲ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ သူဖ်ားေနတယ္လို႔ သိရျပန္တယ္။
"ဖ်ားေနတယ္ ကိုရယ္၊ ေန႔ခင္းက ေရသြားခ်ိဳးလိုက္တာ။ အပူ႐ွက္သြားတာလား မသိဘူး။"
ကြၽန္ေတာ္မွာ သူ႔အတြက္ အျမဲပူ ပန္ခဲ့ရပါတယ္။
"မိန္းမေဆးေသာက္ထားရဲ႕လား။ အခုေကာဘယ္လိုေနလဲ။"
"လည္ပင္းေတြလဲ နာေနတယ္။"
"မိန္းမ အပူေတြလည္းမ်ားေနပံုပဲ။"
"ေရေျပာင္းေျမေျပာင္းမို႔လားမသိ။"
"အင္း...အာ့လည္းျဖစ္ႏိူင္ပါတယ္။ ဂ႐ုစိုက္ပါကာြ။ ကိုစိတ္ပူေနတာ။"
သူတစ္ ခုခု ျဖစ္ေနခ်ိန္တိုင္း ကြၽန္ေတာ္သူ႔ဆီ ဘယ္ေတာ့မွ ဖုန္းဆက္မရခဲ့ဘူး။ အျမဲစက္ပိတ္ထားတာခ်ည္းပါပဲ။
"ဖုန္းဆက္ဖို႔ကလည္း ဟိုတစ္ခါကလို ျပႆနာျဖစ္တာမ်ိဳးျဖစ္မွာစိုးလို႔ မဆက္ရဲဘူး။"
သူ ေဝါမွာ ႐ွိေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကပါ။
"ဘယ္လိုျပသနာလဲ။"
"အကယ္လို႔ဖုန္းမကိုင္ခဲ့ရင္ စိတ္ထဲမွာ ကလိကလိျဖစ္လာမွာစိုးလို႔ ၊ေနာက္မရမကထပ္ဆက္ေနမိမွာစိုးလို႔ေလ။"
သူဘာမွျပန္မေျပာႏိူင္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ေန႔ သူ ေဆးခန္းသာြးၿပီ ေဆးသြားထိုးျဖစ္တယ္ ေျပာတယ္။ သက္လည္းသက္သာတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ပိုသိခ်င္တာက ကိုေမြးေန႔ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့စကားပါ။ ဒါဟာ အေသးအဖြဲ႔ျဖစ္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ လိုကိုလိုလားမိပါတယ္။
"က်ိဳက္ထီး႐ိုးသြားၾကမလား စဥ္းစားေနတာျပန္လာရင္ေလ။"
"သာြးေလ မိန္းမသာြးခ်င္ရင္။"
"ျပန္လာမွ ပိုက္ဆံအေျခေနၾကည့္ၿပီးတခုခုစီစဥ္ၾကတာေပါ့။ တည္ခိုခန္းခက ေစ်းျပန္တတ္မွာေၾကာက္တာ။ ၆လပိုင္းေလာက္ထိက ၂၅၀၀၀ပဲ႐ွိေသးတာေလ။ ခုကတတ္မလားပဲ။"
အခုက စက္တင္ဘာပါ။
"အင္းကိုေတာ့မေျပာတတ္ဘူး။ ေစ်းႀကီးေတာ့ဘုရားေပၚအိပ္တာေပါ့ ။ ။"
ၿပီးေတာ့ အေၾကာင္းအရာက ခ်က္ခ်င္းပဲ ေနာက္တစ္ခုစီ ေျပာင္းသြားျပန္တယ္။
"ဆရာဝန္ေလးက ေခ်ာတယ္သိလား။"
"အမ္၊ သူငယ္ေလးလား။ ဘယ္မ်ားစမ္းၾကည့္ေသးလဲ။"
"အစံုပဲ၊ ႏွလံုးခုန္နွူန္းလဲစမ္းတယ္။"
"ရင္ေတြခုန္ေနမွာေပါ့ အာ့ဆို။ သူကလည္းေႂကြသာြးမွာေပါ့ေနာိ။"
"ေႂကြတာေပါ့။ မနက္ျဖန္ ထပ္ခ်ိန္းလိုက္တယ္ေလ။ ဘယ္ကလဲ ေမးေသးတယ္။"
"နာမည္ေျပာျပလိုက္လား။ ဖုန္းနံပါတ္ေကာေတာင္းလား။"
"ဟုတ္။"
"အဲဒါဆိုမနက္ျဖန္ေတြ႔ၾကမယ္ ဆိုပါေတာ့။"
"စေနတာပါ ေယာက်ၤား ရယ္
ဆရာမေလး ပါ။"
တကယ္ေတာ့ စတယ္ဆိုတာ အေျခခံ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု႐ွိမွ ျဖစ္ေပၚလာတတ္တာမ်ိဳးပါ။
"အင္း။"
"ဘိုေနမလဲ စၾကည့္တာ။"
"အသဲေတြကြဲကုန္ပါတယ္။ ကိုအိပ္ခ်င္ၿပီး မိန္းမရဲ႕။"
"ဟုတ္၊ အိပ္ေလ။အရမ္း ခ်စ္တယ္။ အာဘာြး။"
"အရမ္းခ်စ္တယ္ အာဘာြးေနာ္။"
ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုးလည္း သူေျပာသြားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ေမြးေန႔အေၾကာင္း လံုးဝမပါဝင္ခဲ့ျပန္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေမေဇာ္ကေတာ့
"ေကာင္ေလးေမြးေန႔က ကြၽန္မ အလုပ္ဖြင့္ရက္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။"
"အာ့ဆိုေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ ၊ ခဏေလာက္ထြက္ခဲ့ေလ။ ရမယ္ မွတ္လား။"
"ကြၽန္မက ရပါတယ္။ ေကာင္ေလး ေစာင့္ေနရတာ ၾကာေနမွာစိုးလို႔။ "
သူ ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ္အေပၚ ဘာလို႔အဲဒီေလာက္ အလိုက္သိရတာလဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီအေၾကာင္းကို လံုးဝမေတြးခ်င္ဘူး။ ေတြးမိတိုင္း ကြၽန္ေတာ္မတရားခဲ့ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ခံစားရတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ေရႊရည္ဆီက ဂ႐ုစိုက္မူေလးရႏိူင္ ဖို႔ကိုေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ေမ်ာ္မွန္းထားသလို ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။ တကယ္ပဲေရႊရည္ဟာ ကြၽန္ေတာ္ေမြးေန႔ကို မသိ႐ွိခဲ့ပါဘူး။
"ဒီေန႔လဲ ေဆးထိုးေပးလိုက္တယ္
နာတာ၊ ဆရာမကေလ။"
"ဟုတ္လို႔လား ဆရာမဆိုတာ။"
"ဟုတ္တယ္ေလ။"
"မိန္းမေနာ္ ဟင္း....ဟင္း။"
"တကယ္ပါဆို။"
"ဆရာဝန္မဆိုလည္းေျပာမရဘူး။ ဒီေခတ္ကမိန္းမအခ်င္းခ်င္းလည္းႀကိဳက္ၾကတာဆိုေတာ့။အဲဒီဆရာဝန္မနဲ႔လည္း စိတ္မခ်ပါဘူးကာြ။"
"ႀကိဳက္စရာလားကြယ္
ေယာက်ၤား ေလး႐ွိေနတာကို။"
"သနားၿပီးျပန္ႀကိဳက္လိုက္မွာစိုးလို႔။ ဒီေခတ္သူငယ္ေတြက သိတယ္မွတ္လား။ သနားေအာင္အရမ္းေျပာတတ္တာ။"
"အမယ္
ေယာက်ၤား အေျပာခံရဘူးတယ္ ထင္တယ္။"
"အေျပာခံရစရာလား။ မိန္းမပဲ အေျပာခံရာမွာ။"
"အေျပာခံရပါဘူး
လာေျပာလဲ ေယာက်ၤား ႐ွိတယ္ ေျပာပလိုက္တာ။"
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ကို ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျဖေနရတာပါ။
"ေတြ႔ခ်င္တယ္ ခ်စ္ဆံုးရယ္။"
"ကိုလည္းအရမ္းေတြ႔ခ်င္တာေပါ့။ ဘိုလုပ္ၾကမလဲဟင္။"
"အားတင္းထား ရမွာေပါ့။"
"အင္း အာ့ဆို ေယာက်ာ္းၾကက္ဥေန႔တိုင္းေသာက္ထားမယ္ေနာ္။ "
"ဘာလို႔လဲ။"
"အားတင္းဖို႔ေလ။ သူကအားတင္မဟုတ္ဘူး အကုန္ပါတင္းတယ္ မိန္းမရဲ႕ ။ သိဝူးလား။"
"ဟင့္အင္း။"
"အာ့ဆို ေယာက်ာ္းရရင္ မိန္းမဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ဘာမွမသိေတာ့ မိန္းမယူတဲ့ေယာက်ာ္းက မိန္းမကိုဆူေတာ့မွာေပါ့။ မိန္းမက မိန္းမယူမယ့္ေယာက်ာ္းကို အား႐ွိတာေလးေတြေကြၽးရတယ္။ ဒါမွ မိန္းမယူထားတဲ့ေယာက်ာ္းက မိန္းမကိုခ်စ္မွာေပါ့။"
"ဘာေတြေႂကြးရမွာလဲဟင္။"
"ၾကက္ဥ၊ ငါး႐ွဥ့္၊ ရံုးပေတ့သီး၊ ေနာက္အားေဆးေလးဘာေလးပါ တိုက္ေပါ့မိန္းမရဲ႕၊ ဥပမာ ဆီဒိုရာလိုမ်ိဳး။ မိန္းမယူမယ့္ေယာက်ာ္းက အဲဒီအခါ မိန္းမကို ခ်စ္ပီေလ။ "
"တစ္ေယာက္ကေလ၊ မိန္းမကိုေလ cbမွာ ဘလိုင္းႀကီးလာေကာေနတာသိလား။ စာတင္ထားတာကို ဘယ္ေလာက္တတ္လဲ ဘယ္ေလာက္သိလဲနဲ႔၊ မိုးထက္ဆိုတဲ့အေကာင္၊ blockလိုက္ၿပီ။ မွားတာေထာက္ျပေလဆိုေတာ့ မေျပာႏိူင္ဘူး။ စိတ္တိုတာ။"
"ဟုတ္လား၊ ႏိူင္ငံေရးပဲလား။"
"ဟုတ္၊ မွားလို႔ ေထာက္ျပရင္ လက္သင့္ခံပါတယ္။ မင္ကဘာမို႔လိုလဲ ဆိုပဲ။"
"အမ္ သူကေကာဘာမို႔။"
"ေမးတယ္ေလ မေျဖဘူး။ အပုတ္ခ် သတၱဝါေလ။"
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ၿပီးဆံုးသြားေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ေတာ့တယ္။ သူအေလးမထားခဲ့တာ။ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္တတ္ႏိူင္မွာလဲေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ျဖန္ကြၽန္ေတာ္ေမြးေန႔ဆိုတာ သူမသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လို႔မရျဖစ္ေနမွာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။