အခ်စ္သည္ မည္သို႔နည္း???

အခန္း(၁၂)

(၁၂)

ကြၽန္ေတာ္စီးလာတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ကားက အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေပၚမွာ အ႐ွိန္အဟုန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေျပးေနလ်ွက္ပါ။ ကားေပၚမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း အေတြးေတြ ပတ္ခ်ာလည္ေနပါတယ္။

ေမေဇာ္ကို ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုေခၚရင္ ေကာင္းမလဲ။စိတ္ထဲ႐ွိတဲ့အတိုင္းဆို ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို( မ )
လို႔ပဲေခၚခ်င္တာေပါ့။ဒါေပမယ့္ သူ ဒါကိုႀကိဳက္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သိတယ္။ဘာလို႔ဆိုေတာ့
ဒီအသံုးအႏူန္းက ႏွင္းဝင့္ရည္ကို ကြၽန္ေတာ္ေခၚခဲ့ဖူးတာကို။ဒါကို အလြမ္းေတြနဲ႔ေသေနတဲ့သစ္ပင္နဲ႔ ေကာ္ကပ္ထားတဲ့အတိတ္ကိုဖတ္ၿပီး
သူသိေနတယ္ေလ။ သူကို သိပ္ေလ်ာ့တြတ္လို႔ေတာ့ မရဘူး။
သူ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ပတ္သတ္တာမွန္သမ်ွ သူ အကုန္သိတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း လ်ွာ႐ွည္ၿပီး ေျပာျပထားမိတာေတြလည္း ပါတာေပါ့ေလ။

ဒီလိုဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကိုဘယ္လိုေခၚရင္
ေကာင္းမလဲဆိုတာ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္း ေခၚင္း႐ႈပ္ေထြးလာရတယ္။အခုအတိုင္း ေမေဇာ္လို႔ေခၚတာပဲ အဆင္ေျပလိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ယူဆမိတယ္။ဒါေပမယ့္ ဒီအေခၚအေဝၚက သမီးရည္းစားမဆန္ျပန္ဘူး။
ေမေဇာ္ဆိုတာႀကီး မေခၚေစခ်င္လို႔လည္း သူ ကြၽန္ေတာ္ကို အခုလိုေျပတာေပါ့။ ခက္ေတာ့ခက္ေနၿပီ။

ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။
သူအေနနဲ႔ကေကာ ကြၽန္ေတာ္ကို ေကာင္ေလးလို႔ ဆက္ေခၚမွာလား။ကြၽန္ေတာ္က
ေတာ့ အဲဒီနာမည္ကို ႀကိဳက္တယ္။ထူးျခားတယ္ေလ။ကြၽန္ေတာ္ကို ဒီလိုမ်ိဳး ဘယ္သူကမွ မေခၚဘူးပဲ။

ကားမထြက္ခင္ ဖုန္းေျပာျဖစ္တုန္းက ေမေဇာ္က ကြၽန္ေတာ္ကို ဆူတယ္။
"ယုဇနနဲ႔ ဆူေလသာြးတာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ဘာမဆို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္သာြး"တဲ့။ သူ႔အေျပာေလးက ခ်စ္စရာေလး။
ဟုတ္လည္းဟုတ္တယ္။ကြၽန္ေတာ္မွာ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတာဆိုလို႔ ဘာမွမ႐ွိဘဲေလ။အဲလိုနဲ႔ သူ႔အေၾကာင္းအေတြးထဲ ဝင္လာလို႔
စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့၊ကြၽန္ေတာ္တို႔ အျဖစ္ကလြမ္းစရာေလးး။မေန႔ကမွ အေျဖရတယ္။ဒီေန႔ ေဝးရတယ္။ဒါေၾကာင့္ သူကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာမိတာေပါ့။ရင္ထဲမွာ ေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေနေသးသလိုပဲလို႔။လြမ္းရတာေတာင္ ရင္ထဲမွာ ခိုးလို႔ခုလုနဲ႔ရယ္ေလ။

ကိစၥမ႐ွိပါဘူးေလ။ ေသခ်ာတဲ့အေျဖတစ္ခုက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူ ပါလာခဲ့ၿပီပဲဟာ။

သူ႔အခ်စ္ေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ဘဝရထားကို ကြၽန္ေတာ္ စတင္ခုတ္ေမာင္းၾကည့္ရေတာ့တာေပါ့...။