Give Me Love

Chapter 33

Κατά τη διάρκεια του φαγητού, ξεκινάει ένα συγκρότημα να τραγουδάει και αμέσως κόσμος σηκώθηκε για να χορέψει. Ανασηκώνω το κεφάλι μου και αντικρίζω τον Jason να με κοιτάζει. Χμ, θέλει να χορέψουμε. Σηκώνεται και τείνει το χέρι του προς τη μεριά μου.

« Τι θα έλεγες για έναν χορό, δεσποινίς Hendricks;;» με ρωτάει και τα μάτια του λάμπουν.

« Μετά χαράς, κύριε Harris.» απαντάω και πιάνω το χέρι του. Προχωράμε προς τη μικρή πίστα και ευτυχώς βρίσκουμε χώρο για να χορέψουμε. Τοποθετεί τα χέρια του στη μέση μου και κινούμαστε με το ρυθμό της μουσικής. Ακουμπάω το χέρι μου στο στήθος του ενώ το άλλο βρίσκεται στον αυχένα του. Καθώς χορεύουμε τα φώτα χαμηλώνουν και ακολουθεί μία ελαφριά και ήρεμη μουσική. Χμμ..

Οι πιο πολλοί αποχωρούν μένοντας λίγοι πάνω στη πίστα. Κινούμαστε κυκλικά και το μόνο που κοιτάζω είναι τα μάτια του. Το χέρι του ταξιδεύει προς το γοφό μου και μένει εκεί. Ψηλαφίζω το μάγουλο του και το πρόσωπο του σχηματίζει λακκάκια. Πιέζω τα χείλη μου στα δικά του και όσο το κάνω αυτό σκέφτομαι την πρόταση του. Δεν μπορώ να τον βασανίζω για πολύ. Πρέπει να πάρω μία απόφαση. Διακόπτω το φιλί μας και τον παρατηρώ για χιλιοστή φορά. Δεν μπορώ να αντέξω ούτε για 1 μέρα μακριά του χωρίς να δω το πρόσωπο του, να ακούσω την φωνή του. Χριστέ μου, αυτόν τον άντρα τον αγαπώ και για πρώτη φορά στη ζωή μου είμαι διατεθειμένη να τον παντρευτώ. Σταματάω το χορό και πιάνω τα χέρια του. Ω είμαι δειλή να το πω.  Ηρέμησε Nadia  μου φωνάζει το υποσυνείδητο μου.

« Nαι... θα σε παντρευτώ, Jason.» ψελλίζω χαμηλόφωνα κοιτάζοντας τον. Τα μάτια του συγκινούνται και με αγκαλιάζει σφικτά.

« Μωρό μου, μωρό μου. δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένο με κάνεις!!» μου λέει φιλώντας με παντού. Πιάνει το πρόσωπο μου και με φιλάει βίαια.

« Είσαι σίγουρη, Nadia;; Ξέρεις ότι δεν ήθελα να σε πιέσω.»μου ψιθυρίζει και τα μάτια του ψάχνουν βεβαιότητα.

« Nαι , Jason. Το σκεφτόμουν όλη τη βραδιά.» του απαντάω και κοιτάω αριστερά δεξιά. Γαμώτο, μας βλέπουν όλοι. Κοκκινίζω και παίρνω το χέρι του για να κάτσουμε στις θέσεις μας. Έκανα σωστά που δέχτηκα;;, Ναι, είναι για το μόνο που δεν ανησυχώ τώρα.

Πληρώνουμε και βγαίνουμε από το εστιατόριο. Ποιος να το φανταζόταν πως θα εξελισσόταν έτσι η βραδιά, αναρωτιέμαι και ακουμπάω το κεφάλι μου στο μπράτσο του.

« Είναι νωρίς ακόμα. Τι θα έλεγες να πάμε μία βόλτα;;» ρωτάει και συγκατανεύω. Περπατάμε για πολύ ώρα πιασμένοι χέρι-χέρι, σαν να μην είναι κανένας άλλος δίπλα μας.