"သတိုး..."

ရင္းႏွီးေသာ ေခၚသံတစ္ခု

သတိုးမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

လူငယ္တစ္ေယာက္။

ႏွုတ္ခမ္းေပၚတြင္ ခ်ာလီခ်က္ပလင္လို ႏွုတ္ခမ္းေမႊးႏွင့္ျဖစ္သည္။ လ်ွာထိုးဦးထုပ္ေဆာင္းထားျပီး ၾကီးမားေသာေနကာမ်က္မွန္ကလည္း မ်က္ႏွာတစ္၀က္ကို ဖံုးေနသည္။

"ဘာလဲကြ.. ငါ႔ကိုမမွတ္မိဘူးလား..."

"ကိုေလး..."

သတိုး မ်က္လံုးျပဴးကာ အံ့ၾသသြားသည္။

သူ႔ေရွ႕မွသူမွာ တကယ္ပင္ ထက္ေ၀ယံျဖစ္ေနသည္။ သတိုး ပါးစပ္ထဲမွ lollypop ကို ဆြဲထုတ္ျပီးမွ တအံ့တၾသေနာက္ထပ္ေမးရသည္။

"ခင္ဗ်ားတကယ္ ကိုေလးလား..."

ထက္ေ၀ယံ ေက်နပ္စြာ ရယ္ေနသည္။

"ဘယ္ကိုလာတာလဲ..."

"အိမ္ထဲမွာ ဒီေလာက္အၾကာၾကီး ေနရေတာ့ ငါ ၀လာသလိုပဲ.. ဒါနဲ႔ Gym လာေဆာ့တာ.."

ဗိုက္ၾကြက္သားမ်ားကို ပြတ္ကာ ေျပာလာေသာ ထက္ေ၀ယံကိုၾကည့္ျပီး သတိုး ျပံဳးကာ ေခါင္းခါမိသည္။

"မင္းေရာ ဘယ္လိုထင္လဲ.. ငါ ၀လာလား.."

"ဟုတ္တယ္.. ၀တာမွ ေမးႏွစ္ထပ္ေတာင္ ျဖစ္ေတာ့မယ္.."

ထက္ေ၀ယံ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး မဲ့သြားသည္။

"ေနစမ္းပါဦး.. ခင္ဗ်ား ႏွုတ္ခမ္းေမႊးေတြက အတုလား.."

"ေဟ့ေကာင္ေလး.."

သတိုး မေနႏိုင္စြာ ႏွုတ္ခမ္းေမႊးကို သြားဆြဲေတာ့ ထက္ေ၀ယံ ေနာက္တစ္လွမ္းခုန္ဆုတ္သြားသည္။ မမီလိုက္။

သတိုး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ရယ္မိသည္။

သူမ်ားမမွတ္မိေအာင္ ရုပ္ဖ်က္သည္ဆိုလ်ွင္လည္း ဒီႏွုတ္ေခါင္းေမႊးလိုသည္မဟုတ္။

အခုေတာ့ ဒီႏွာေခါင္းေမႊးေၾကာင့္ပင္ လူအားလံုးက ထက္ေ၀ယံကို ေခါင္းလည္ျပန္ၾကည့္သြားေနသည္ပဲ ျဖစ္သည္။

"ဒီမွာ မင္း ipod ခ်ာတိတ္... "

လက္ထဲမွ lollypop ကို ပါးတစ္ဖက္တြင္ ျပန္ငုံရင္း သတိုး ထက္ေ၀ယံ ကမ္းေပးလာ သူ႔ ipod ကို ျပန္ယူလိုက္သည္။

ကြယ်တွေကြွေသောညWhere stories live. Discover now