«Χαίρομαι που είσαι εδώ.» μου λέει και κλείνει τα όμορφα μάτια του. Ωραία εξελίχθηκε η μέρα. Με φοβίζει το γεγονός πως θα συναντήσω τους γονείς του. Μπορεί να μη με θεωρήσουν κατάλληλη για το γιο τους. Ποιος ξέρει;

Το επόμενο πρωί ξυπνάω αλλά ο Jason δεν βρίσκεται εδώ. Ανασηκώνομαι και ανοίγω τη πόρτα του μπάνιου. Βλέπω τον Jason να ξυρίζεται.. Μμμ..

«Καλημέρα, αγάπη μου.» του λέω με ευθυμία και τον αγκαλιάζω. Κοιταζόμαστε στο καθρέφτη και το πρόσωπο του Jason φωτίζεται. Είναι τόσο αστείος. Όλο το πρόσωπο του είναι καλυμμένο με αφρό.

«Καλημέρα, μωρό μου. Τι βρίσκεις αστείο;» με ρωτάει σμίγοντας τα φρύδια του.

«Εσένα.» του απαντάω και του βγάζω τη γλώσσα έξω. Γελάει λίγο με αποτέλεσμα να κοπεί και να τρέξει αίμα.

«Γαμώτο!» λέει νευριασμένα καθαρίζοντας το αίμα από το ξυραφάκι. «Είδες τι μου κάνεις;» μου λέει και φαίνεται να το διασκεδάζει. Ανασηκώνω τους ώμους αθώα.

Όταν τελειώνει το ξύρισμα, βγαίνει και έχω ελεύθερο το μπάνιο του. Αισθάνομαι το στόμα μου βρώμικο αλλά δεν έχω οδοντόβουρτσα. Μμμ, θα πάρω τη δικιά του. Πλένω τα δόντια μου και το τοποθετώ ξανά εκεί που ήταν. Καθαρίζω το πρόσωπο μου.

Βάζω το φόρεμα μου ξανά και τις μπαλαρίνες μου. Εμφανίζεται ο Jason ντυμένος με μαύρο πουκάμισο και σκούρο τζιν. Τόσο ελκυστικός, σκέφτομαι. Έρχεται με γρήγορα βήματα προς το μέρος μου και με φιλάει στα χείλη.

«Χμ, χρησιμοποίησες τη οδοντόβουρτσα μου;» λέει φιλώντας με. Πως το κατάλαβε;

«Ίσως.» του απαντάω κατά τη διάρκεια του φιλιού μας.

«Ίσως;. Είσαι έτοιμη για ψώνια;. Δεν θα φάμε πρωινό εδώ.» με πληροφορεί. Ωχ, το ξέχασα. Ψώνια.

«Δεν πεινάω, Jason. Μόνο που πρέπει να πάω σπίτι για να αλλάξω.»

«Πάμε τότε.» μου πιάνει το χέρι και κατευθυνόμαστε προς την εξώπορτα.

«Kαλημέρα Peter.» τον καλημερίζω και το ίδιο κάνει και αυτός. Ο Jason με κοιτάζει κάπως θυμωμένα και μπαίνουμε μέσα.

«Nadia, μη φλερτάρεις με το προσωπικό μου. Δεν είναι επαγγελματικό.» μου φωνάζει χαμηλόφωνα για να μην ακουστούμε. Μα δεν φλέρταρα με κανέναν!

«Δεν φλέρταρα με κανέναν!. Πως μπόρεσες να το πεις αυτό;. Άνθρωποι είναι, όχι ζώα.» του απαντάω και τον κοιτάζω θυμωμένα. Στρέφω το βλέμμα μου προς το παράθυρο και παρατηρώ τον Peter να μας κοιτάζει.. Ώρες- ώρες αντιδράει σαν δεκάχρονο.

Give Me Love Where stories live. Discover now