Give Me Love

Chapter 12

«Ποτέ, ποτέ δεν θα έκανα τέτοιο πράγμα. Ξαφνιάστηκα τόσο πολύ όταν μου το είπες. Είχα μπει σε σκέψεις πως κάποιος σε απειλεί αλλά δεν ήθελα να σε πιέσω να μου πεις..» μου ψιθυρίζει.

«Με απειλεί, Jason. Τη μέρα που μου έκανε τη μελανιά μου είπε πως θα τον βρω μπροστά του και δεν θα είμαι σε θέση να αμυνθώ!» του λέω και το σώμα μου μυρμηγκιάζει στη θύμηση εκείνης της μέρας.

«Έι ,ηρέμησε. Θα κάνω τα πάντα για να μην πάθεις τίποτα.» μου κουνάει τους ώμους και με αγκαλιάζει. Τότε ,ξεσπάω. Κλαίω στον ώμο του και τα κλάματα μου πέφτουν πάνω του.

«Σσσ, όλα θα πάνε καλά.» μου ψιθυρίζει και χαϊδεύει τα μαλλιά μου. Τραβάω το κεφάλι μου από τον ώμο του και ξαπλώνω δίπλα του.

«Κοιμήσου μωρό μου.» με διατάζει και ακολουθώ πιστά αυτό που μου λέει. Μπαίνω μέσα από τα παπλώματα και το ίδιο κάνει και αυτός. Με αγκαλιάζει και με σφίγγει με τα χέρια του. Κλείνω τα μάτια μου και ο ύπνος με πιάνει γρήγορα.

 

 ~Βρισκόμασταν στη μαύρη Cadillac του Anthony. Θα με γυρνούσε πίσω στο σπίτι μου. Ήταν 1 τα μεσάνυχτα και επικρατούσε σκοτεινιά στους δρόμου. Γυρίζω το βλέμμα μου στον Anthony και μου μισοχαμογελάει. Όλο το βράδυ σκεπτικός είναι...Ανοίγω το παράθυρο και βγάζω το κεφάλι μου έξω. Ο αέρας χτυπάει το πρόσωπο μου και τα μαλλιά μου ανεμίζουν.

«Μπες μέσα Nadia! Θα κρυώσεις.» μου λέει και σταματάει το αυτοκίνητο. Με κοιτάζει με απειλητικό ύφος. Τι έκανα; Απλώς έβγαλα το κεφάλι μου έξω από το παράθυρο. Κακό είναι. Το ύφος του τα λέει όλα. Κοιτάζει τα πόδια μου επίμονα και ύστερα το στήθος μου. Ξεροκαταπίνω. Δεν καταλαβαίνω τι κάνει.

Ξαφνικά βγαίνει από το αυτοκίνητο, χτυπά με δύναμη τη πόρτα και έρχεται προς το μέρος μου. Το αίμα μου στραγγίζει. Έχω σοκαριστεί. Χριστέ μου, τι θα κάνει;...Όλοι οι φόβοι μου έρχονται στο μυαλό .Μου τραβάει το μπράτσο τόσο δυνατά που ουρλιάζω από το πόνο. Δεν μπορώ να αμυνθώ, δεν έχω τη τόση δύναμη απέναντι του. Με ρίχνει στο έδαφος και το πρόσωπο μου συγκρούεται με το χορτάρι.

«Τι κάνεις;;;;;. Γύρνα με σπίτι τώρα Anthony!!!!» φωνάζω. Κοιτάω πανικόβλητη γύρω-γύρω. Είναι ερημιά.

«Κανένας δεν θα σε σώσει, γλύκα.» μου φωνάζει και έρχεται προς τα πάνω μου. Πιάνει με τα χέρια του το πουκάμισο μου. Προσπαθώ να καλύψω τα κουμπιά αλλά μάταια. Σκίζει το πουκάμισο και μένω μπροστά του με το σουτιέν. «Άσεεεε με!!!!. Σε παρακαλώ..» τον εκλιπαρώ αλλά με χαστουκίζει δυνατά που το κεφάλι μου γύρισε από την άλλη πλευρά.