You Don't Know Me || L.R.H

61.

fml.

POV. Katey

Het is nu al twee weken sinds dat ik het uit heb gemaakt met Luke. Hij heeft het opgegeven met me bellen en sms'en. Ik heb niets van me laten horen en dat zal ik ook niet meer gaan doen. Hij mag het zelf uitzoeken. Ik heb duidelijk gemaakt dat hij zijn laatste kans was toen hij voor de eerste keer vreemdging. Ik zie wel hoe ik het ga doen met de bevalling. Ik wil niet dat Luke erbij is. Ik ben klaar met hem. 

Met moeite sta ik op en loop naar de keuken om een glas water te pakken. Een irriterende pijn gaat door mijn rug heen. 

"Fuck," mompel ik. Ik grijp naar mijn onderrug en stompel naar de bank en ga voorzichtig zitten. Mam snelt naar me toe.

"Alles oké?" vraagt ze bezorgd. Ik knik klein.

"Ik heb trouwens goed nieuws," zegt ze blij, zodra de pijn weg is getrokken. Ik kijk op en knik.

"Je tante, Marie. Ze gaat over volgende week vrijdag trouwen en ze vroeg of ik aan jou kon vragen of je haar bruidsmeisje wilde zijn?" vraagt ze blij. Ik knik glimlachend.

"Ik ben d'r meteen. Hoelaat is het daar?" vraag ik. Mijn tante woont in Zuid-Amerika.

"Rond 4 uur in de middag dacht ik," zegt ze en ik knik. Ik bel d'r op en wacht tot ik haar warme stem hoor.

"Hey met Katey," zeg ik.

"Katey! Wat vind je er van? Sorry dat ik je niet heb opgebeld, maar ik heb het zo druk met de trouwerij en-"

"Het is oké," zeg ik en ze zucht opgelucht. 

"Maar hoe is het met je Katey? We hebben elkaar al zo lang niet meer gesproken," zegt ze en ik glimlach.

"Het is goed. Ikke- ik heb nieuws. Geen idee of het goed of slecht is," zeg ik zenuwachtig.

"Oh, nou vertel," zegt ze nog steeds blij.

"Ik ben zwanger," zeg ik en de lijn valt stil.

"Echt waar?" vraagt ze.

"Jep," zeg ik zwakjes. 

"W-was het gepland?" vraagt ze, wetend dat het dat niet was.

"N-nee," stotter ik.

"Wow, het spijt me," zegt ze en ik schud mijn hoofd.

"Het is oké," mompel ik.

"Ik denk dat ik de jurk voor je moet verstellen," grapt ze, proberend om de lucht dunner te maken. Ik grinnik zacht.

"Denk ik ook ja," zeg ik. We praten nog wat over de bruiloft. Ze heeft al de jurken voor de bruidsmeisjes die wit met paars zijn. Ze heeft een foto gestuurd en ze zijn absoluut prachtig. 

"Mam!" roep ik en ze komt langs me zitten.

"Zullen we een film kijken?" vraag ik. We zetten een film aan en ik leun tegen mam aan.

"Net zoals vroeger," glimlacht ze en een lach verschijnt op mijn gezicht.