You Don't Know Me || L.R.H

6. Bad News

"Het komt allemaal goed Ashton. Geloof me."

POV. Katey

"Hallo?"

"Je moet naar me toe komen. Alsjeblieft, ik heb je steun nodig."

"Rustig Ashton. Ik kom er meteen aan." Ik leg de telefoon van de haak en ren naar beneden. Ik spring op mijn fiets en race naar Ashton toe. Ik druk op de bel en wacht ongeduldig af.

"Hoi Katey," zegt Anne-Marie zacht als ze open doet.

"Ashton is op zijn kamer," ik knik en loop door naar boven. Ik hoor veel geschreeuw en luid gerommel. Ik open langzaam de deur. Een woeste Ashton slaat allemaal dingen van zijn bureau. Muziekbladen, waar hij zo zijn best op heeft gedaan, vliegen door de lucht. Dikke tranen rollen over Ashtons wangen. Luide snikken verlaten zijn mond. Ik loop naar hem toe en trek hem in een knuffel. Hij slaat zijn armen stevig om me heen.

"Rustig Ash, ik ben hier," sus ik hem. Mijn schouder wordt nat van zijn tranen.

"Kom we gaan zitten," zeg ik zacht en ga op zijn bed zitten. Verslagen gaat hij naast me zitten. Ik sla een arm om hem heen en trek hem dicht tegen me aan.

"Wil je vertellen wat er aan de hand is?" Hij knikt zacht.

"D-de dokter-" hij barst weer in tranen uit. Ik wrijf over zijn rug.

"Ik ging naar de dokter gister. Hij stuurde me door naar het ziekenhuis en daar moest ik blood prikken," hij snikt en veegt zijn tranen ruw weg.

"Ze vertelden vandaag het resultaat. I-ik heb bloedkanker," zegt hij zacht. Mijn arm glijdt van zijn schouder af. Ik slik en begin onrustig te ademen.

"Wat? Nee, zeg alsjeblieft dat je een grap maakt," zeg ik en de tranen springen in mijn ogen. Hij drukt me stevig in een knuffel en schudt zacht zijn hoofd.

"Hier maak ik geen grappen over," fluistert hij. Ik leg mijn hoofd op zijn borst. Waarom Ashton?

"Is het ongeneeslijk?" vraag ik en schiet overeind.

"Dat weet ik allemaal niet. Over een maand heb ik de eerste chemo."

"Ik ben bang Kate," zeg hij.

"Ik ook Ash. Ik ook," zeg ik zacht. Hij gaat liggen en ik leg mijn hoofd op zijn borst. Ik begin allemaal herrineren terug te halen die ik met Ashton heb gedeelt.

"Weet je nog toen we 5 waren. We zaten in het speeltuintje. Ik was van de schommel afgevallen. Je rende snel naar huis en haalde een pleister. Je plakte hem op mijn knie en drukte er een kusje op," zeg ik glimlachend. Hij glimlacht. Na nog wat herrineren te delen, val ik langzaam in slaap.

~

Ik schrik wakker van een wekker. Ik kijk verward op en zie Ashton naast me liggen. Ik heb een berichtje.

Mam: Anne-Marie heeft me gebeld en gezegd dat jij bij Ashton blijft slapen. En het is verschrikkelijk nieuws. Nodig Ashton maar weer een keer uit hier. Ik hou van je en doe Ashton veel beterschap van me x

Ik glimlach en buig me voor over om mijn telefoon weer op het nachtkastje te leggen, maar ik val voor over, waardoor Ashton wakker wordt.

"Hey. Lekker geslapen?" Hij knikt en grijpt naar zijn hoofd. Ik sta op en vul een glaasje water in de badkamer die ik aan Ashton geef. Hij bedankt me.

"Mam had geappt. Veel beterschap van d'r," hij glimlacht, maar trekt meteen een serieus gezicht.

"Kate, ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan. Ik ben bang. Wat zal ook iedereens reactie zijn? Wat nou als ze vies van me worden. En wat nou als ik niet meer mag drummen," ik leg mijn hand op Ashtons wang.

"Het komt allemaal goed Ashton. Geloof me."

A/N

I'M CRYING! En SLFL is begonnen in UK YAYY