You Don't Know Me || L.R.H

23. Telling Her

POV. Luke

Ik sta nu te wachten op Kate. We gaan zometeen naar mij toe en ik ben van plan om het haar te vertellen. Over de droom die ze over mij had. Ik ben bang dat ze wegloopt en me niet meer wilt zien. Of dat ze heel boos gaat worden. Ik zie haar het gebouw uitlopen en ze zwaait vrolijk naar me. Ik word alleen maar zenuwachtiger. Snel zwaai ik terug en pak mijn fiets. Ze pakt ook haar fiets en we fietsen naar mijn huis toe. Ze is een heel verhaal aan het vertellen, maar ik let totaal niet op. Af en toe knik ik en mompel ik instemmend. We lopen naar binnen en gaan naar mijn kamer. Ze gaat op bed zitten, maar ik blijf staan.

"Uh, ik moet je iets vertellen," zeg ik.

"Ja?" zegt ze nieuwsgierig. Ik bijt kort op mijn lip, maar stop daar meteen mee, want het laat me denken aan toen in de auto.

"Weet je nog toen wij hier een film gingen kijken en toen je veelte moe was om naar huis te fietsen?" Ze knikt.

"In de auto ben je in slaap gevallen enne," ik krab ongemakkelijk aan mijn achterhoofd.

"Beloof dat je niet boos wordt," zeg ik snel. Ze knikt en glimlacht lief. 

"Je viel dus in slaap en nou. Uh mensen die slapen, dromen ook," zeg ik om tijd te rekken.

"Dat weet ik Luke," lacht ze.

"Nou jij dus ook, maar je droomde een nogal seksuele droom," zeg ik op een vragende toon. Ze wordt rood.

"Shit, sor-"

"Maakt niet uit. Iedereen heeft dat wel eens, maar die van jouw ging over mij," zeg ik. Ik slaak een diepe zucht. Haar mond valt open en ze kijkt me met grote ogen aan.

"H-hoe weet je dat het over jouw ging?" vraagt ze.

"Je kreunde mijn naam," zeg ik zacht. Ik laat maar achterwege dat ik daar in de auto zat met een stijve, want ik geef toe dat haar kreunen heel heet klonk.

"Ikke," ze begint te stotteren en kijkt me ongemakkelijk aan.

"Weet je zeker dat het jouw naam was?" Nee, het was Zac Efron's naam. 

"Ja." Ze wordt alleen maar roder. 

"Uh s-sorry," zegt ze en stort mijn kamer uit. Kut. Ik laat me zakken op mijn bed en schuif mijn handen in mijn haar. Ik heb het helemaal verpest. Moest ik het wel vertellen? Ja, dat sowieso. Ik ga zoiets niet voor haar achterhouden. Ik had gehoopt op een andere reactie, maar ik begrijp haar reactie helemaal. Ik zou me ook heel erg schamen en wegrennen. Ik ga liggen en trek mijn benen op. Ik pak Pengu vast en druk hem tegen mijn borst aan. De tranen lopen over mijn wangen en vallen op het pluche hoofdje van Pengu. Ik snik met lange uithalen. Ik hoor beneden de deur dicht slaan.

"Ik ben thuis!" hoor ik mam roepen. 

"Boven!" roep ik terug. Niet veel later hoor ik voetstappen op de trap en mijn slaapkamerdeur gaat open. 

"Oh lieverd. Wat is er aan de hand?" vraagt ze en gaat op mijn bedrand zitten en aait me door mijn haar.

"Ik heb het verkloot met een meisje," snik ik.

"Is het uit met Livy?" Mijn ogen worden groot. Shit, ik heb met Livy. Ik ben haar serieus vergeten. Ik vind Katey leuk. Ik kijk mam aan die mijn verwarrend aan kijkt.

"Het heeft niets met Livy te maken," zeg ik zacht.

"Vind je iemand anders leuk?" Ik knik en mijn grip om Pengu verstevigd. Ik ben zo'n smeerlap. Ik heb een vriendin en ben verliefd op iemand anders.

"Ik ben echt een smeerlap," zucht ik.

"Natuurlijk ben je dat niet. Het is mij ook ooit overkomen dat ik een vriendje had, maar ik vond je vader leuker," zegt ze. Ik kijk op.

"Echt waar?" vraag ik ongelovig. Ze knikt.

"Het kan iedereen overkomen, Luke. Je moet jezelf niet de schuld geven," zegt ze. Ze legt haar hand op mijn wangen en veegt de tranen weg.

"Hoe heet ze?"

"Katey," zeg ik met een glimlach.

"Dat meisje die je weleens bijles geeft?" Ik knik.

"Je hebt een goeie smaak Luke. Het is een mooi meisje," zegt ze.

"Dat is ze zeker," glimlach ik.

"Waarom heb je het eigenlijk verpest?" vraagt ze.

"Uh, het is nogal ongemakkelijk om te zeggen en ik denk niet dat ze blij zou zijn als jij het ook weet," zeg ik.

"Ik begrijp het. Je hoeft het natuurlijk niet te zeggen." Ik glimlach dankbaar. Normaal vertel ik mijn moeder alles, maar dit is iets wat ze niet hoeft te weten en ik ben blij dat ze het begrijpt. 

"Kom je mee naar beneden?" 

"Ja, ik kom zo," zeg ik en mam loopt naar beneden. Ik pak mijn telefoon en besluit Kate een berichtje te sturen.

Ik: Kate, ik begrijp dat je je schaamt. Maar het overkomt iedereen wel eens, zo'n droom. Maar wees alsjeblieft niet boos op me. Zou je vanavond even langs willen komen?

Ik sluit mijn telefoon af en loop naar beneden. Ik glimlach en ga naast mam op de bank zitten. We kijken nog een film. Mijn telefoon gaat af en ik zie dat Kate heeft gereageerd. 

Kateeh: Ja, is goed. Ik ben onderweg.

Ik glimlach. Ik ben blij dat ze wil komen. Een tijdje later gaat de bel.

"Dat ik Katey," mompel ik. Ik sta op en maak de deur open. Ik zie Katey daar staan. Ze glimlach klein en onzeker. Ik laat haar binnen en we lopen de woonkamer in. Katey glimlacht naar mam en zwaait. Mam staat op en schudt haar hand.

"Hey ik ben Katey."

"Hoi Katey. Ik ben Liz, de moeder van Luke," zegt ze.

"Mam, wij gaan even naar boven," zeg ik en pak Katey's hand vast en leid haar mee naar boven. We gaan op mijn bed zitten.

"Luister, ik begrijp dat je je schaamt en zo, maar dat hoeft niet. Het is gewoon natuurlijk dat dat iemand overkomt. Ik heb ook weleens zo'n droom gehad-"

"Luke?" Ik kijk op en knik.

"Heb jij over mij gedroomd?" Ik bijt op mijn lip en knik zacht. Ze bloost en grinnikt daarna.

"Nu is het minder akward," zegt ze. Ik glimlach.

"Kom hier," zeg ik en open mijn armen. Ze verdwijnt in mijn armen en slaat haar armen om mijn middel.