You Don't Know Me || L.R.H

22. What's Wrong With Me?

POV. Luke

Ik zit aan de keukentafel een broodje te eten. Vandaag zal ik Katey op school tegen komen en ik heb geen idee of ik moet vertellen of ze heeft gedroomd over mij of niet. Waarschijnlijk zal ze zich kapot schamen en mij nooit meer durven aan te kijken. En dat is precies iets wat ik niet wil. Mij niet meer aanspreken of iets. Ik wil gewoon vrienden met haar blijven. Maar ze blijft continue in mijn hoofd zitten. En ik geef toe. Ik heb ook één keer over haar gedroomd. Op de zelfde manier over hij zij over mij droomde. En ja, het was een geweldige droom, maar ik voel me er vies en ongemakkelijk bij het idee dat ik een natte droom heb gehad over Katey. Niet dat ik haar onaantrekkelijk vind. Totaal niet juist. Ik vind haar heeft aantrekkelijk. Zuchtend prop ik het laatste beetje brood in mijn mond en sta op.

"Ik ga naar school!" roep ik. Ik loop het huis uit en fiets naar school. Bij de fietsenstalling zie ik Kate staan. Ze heeft een messy bun boven op haar hoofd wat haar schattig maakt. Ze heeft haar make-up niet heel uitgebreid op gedaan. Ze heeft het nooit heel uitgebreid, maar nu heeft ze alleen een beetje mascara op en een dun lijntje eyeliner. Waarschijnlijk heeft ze zich verslapen, want ze heeft een sweatpants en een trui aan. En ze loopt vluchtig de school in. Haar outfit en de messy bun maakt haar alleen maar schattig.

"Hey baby," hoor ik ineens iemand zeggen en twee armen wikkelen om mijn middel. Ik herken meteen dat het Livy is, omdat ze haar armen altijd heel strek om mijn middel legt. 

"Hey schatje," zeg ik een beetje afwezig.

"Wat sta je te dagdromen?" lacht ze. Ik glimlach en leg mijn hand op haar heup.

"Gewoon nog een beetje moe," lieg ik. Ze knikt en glimlacht haar tanden bloot. We lopen naar zinnen en gaan aan een tafel zitten in de aula. Ik zie een paar vrienden en Logan op ons afkomen. Meteen ga ik dreigend voor Logan staan. Ik mag die kerel echt niet meer.

"Ho, rustig aan tijger. Moe? Late nacht gehad?" lacht hij en knipoogt naar Livy die weg kijkt. 

"Flikker gewoon op Logan," zeg ik op een kille toon. Hij frons zijn wenkbrauwen. Ik blijf hem diep in zijn ogen aankijken, waardoor hij zijn houding kwijtraakt en uiteindelijk wegloopt. Ik ga weer zitten.

"Waar ging dat over?" vraagt Liv. Ik antwoord niet en duw haar hand weg die ze op mijn schouder legde. De rest schuift bij ons aan tafel. Als de bel gaat, sta ik meteen op en loop stug door naar de kleedkamers. Livy doet moeite om mij bij te houden, maar op dit moment boeit het me allemaal niets meer. Ik voel me vandaag echt kut. Ik voel me vies om hoe ik over Katey denk, het onschuldigste persoon dat ik ken. Logan die gewoon een arrogante klootzak is. Livy die de hele tijd om me heen hangt, maar tegelijk ook zo close is met andere jongens en ik heb gewoon geen zin in gym. Ik zwaai de deur open en pleur mijn gymtas ergens op het bankje. De brugklasser naast me schuift ongemakkelijk van me weg en kijkt me bang aan.

"HEB IK IETS VAN JE AAN OF ZO?" roep ik boos naar hem. Hij schrikt en trekt snel zijn shirt aan. Ik zelf schrik ook van mijn toon en doe verward mijn sportkleren aan. Ik had niet verwacht dat al deze druk zo'n grote impact op me heeft. Snel stap ik in mijn schoenen en loop de gymzaal in. Ik ga op de bank zitten en wacht ongeduldig tot de rest van de klas is. Mijn been begint te trillen van alle stress. Ik neem mijn lipring tussen mijn tanden en vouw mijn handen in elkaar terwijl mijn ellebogen steunen op mijn knieën. Ik kijk de gymzaal rond. Een paar mensen zijn alles aan het klaar zetten en sommige zitten te kloten. Ik zie Katey doelloos rondlopen door de gymzaal. Normaal zou ze nu op Ashton nek zitten en zou hij door de zaal rennen terwijl Katey het uit giert van het lachen en aan zijn haarlokken trekt om aan te geven welke kant hij op moet. Uiteindelijk vallen ze dan op een dikke mat en blijven ze een paar minuten door lachen. Een traan rolt over mijn wang, zonder dat ik het door heb. Ik voel de traan op mijn hand vallen. Meerdere tranen volgen.

"Gaat het wel Luke?" vraagt de docent. Ik kijk verward op. Het gaat overduidelijk niet goed met me. Ik zit huilend tijdens de gym alleen op het bankje. Ik word boos van alles en iedereen die zich in mijn persoonlijke aura begeven. Ik begin te stotteren.

"Ga maar even wat drinken," zegt hij en klopt op mijn schouder. Ik knik en loop stilletjes naar de wc's waar ik uit de kraan drink. Ik laat me via de muur naar beneden zakken en schuif mijn handen in mijn haar en trek er hard aan. Een luide schreeuw verlaat mijn mond en de tranen lopen alweer over mijn wangen. Alles en iedereen worden me even te veel. Ashton. Katey. Livy. Logan. Ik zucht, sta op en loop de zaal in. Mijn benen doen pijn en mijn knieën voelen zwak aan. Ik zie Katey op het bankje zitten. Ze kijkt me aan. Vanaf deze afstand zie ik alle emoties in haar ogen voorbij flitsen. Verdriet, verwarring. Van alles. Langzaam ga ik op het bankje zitten.

"Dat duurde lang Hemmings," zegt de docent.

"Hij had zijn mannelijke probleempje meneer. Zoals altijd. Of niet Luke?" zegt Logan. Ik kijk hem dodelijk aan en steek mijn middelvinger op. Hij wordt meteen klein. Watje.

"Oke, vandaag gaan we dansen," kondigt de docent aan en ik zucht.

"Er wordt gedanst met jongen meisje want anders wordt er alleen maar gekloot. Dus ik maak de paren," zegt hij en wijst iedereen aan. Hij legt zijn hand op mijn schouder en wijst Katey aan.

"Jullie samen," zegt hij. Ik sta op en pak haar hand. We zoeken een plekje uit in de zaal. De docent doet wat pasjes en zet de muziek aan. Het is typische salsa muziek. Ik pak haar bij haar middel vast en pak haar hand. We doen de pasjes na. We blijven in elkaars ogen kijken. Ze glimlacht verlegen en bloost een beetje als ik mijn hand op haar onderrug verplaats.

Na de les als ik om ben gekleed, bots ik tegen iemand aan als ik de hoek om loop. Het is Katey. Ze laat een paar boeken vallen. Ze rapen ze op en ik geef ze aan haar.

"Kate, kan je na school met mij mee. Ik wil je wat vertellen," zeg ik met enige twijfels in mijn stem.

"Ik weef niet zeker of ik kan," zegt ze.

"Alsjeblieft? Het is belangrijk," zeg ik. Ze denkt even na en knikt dan.