You Don't Know Me || L.R.H

44. Back Home

POV Katey

Ik sta met Luke, Cait en de familie van Ashton op het vliegveld. Hij en Nikki kunnen er elk moment zijn. Ik kijk ongeduldig op mijn telefoon.

16:12

Ik zucht nog. Nog 3 minuten. Luke pakt mijn hand vast en wrijft met zijn duim over de rug van mijn hand. Ineens hapt Caitlyn naar adem en wijst ze naar de poort. Ik zie Ashton en Nikki hand in hand de gate uit lopen. Ik gil en ze kijken op. Ik ren op ze af en spring in Ashtons armen. De tranen stromen over mijn wangen en ik verberg mijn hoofd in zijn nek.

"Ik heb je zo gemist," huil ik. Ik hoor hem snikken.

"Ik jouw ook baby," fluistert hij en wrijft over mijn rug. We laten elkaar los en ik neem Nikki in mijn armen.

"Je hebt voor hem bezorgd," zeg ik zacht. Ze knikt en ik voel haar glimlachen.

"Dankje," zeg ik. Ik laat haar los en zie dat de rest inmiddels er bij staat en Ashton en Nikki ook in hun armen nemen. 

"Fijn om je te kunnen ontmoeten," zegt de moeder van Ashton tegen Nikki en geeft haar een knuffel.

"Zelfde," zegt Nikki met een warme glimlach. 

"Eindelijk kunnen jullie een openbare relatie hebben," juich ik en ze lachen.

"Luke," zegt Ash en geeft hem een knuffel. Bij Luke staan de tranen in zijn ogen.

"Ik heb je gemist Ash," zegt hij.

"Ik jouw ook," zegt hij.

"Doe voorzichtig met Katey of ik ruk je ballen eraf," zegt Ashton streng. Luke lacht en knikt.

"Ik doe voorzichtig met haar," glimlacht hij en slaat zijn arm om mijn schouder heen. We lopen naar de auto.

"Ik wil rijden!" gilt Ashton. Anne lacht en gooit haar sleutels naar Ashton die ze behendig vangt. We rijden naar huis en Ashton zet ons af. Hij had besloten om de eerste dag dat hij thuis is met zijn familie door te brengen. Wat ik volkomen begrijp. Zuchtend ga ik met Luke op de bank zitten en ik leg mijn hoofd op zijn schouder.

"Ik hou van je," mompel ik.

"Ik ook van jou, baby," fluistert hij en kust me op mijn haar. Ik giechel en nestel me tegen hem aan. Ik sla mijn armen om zijn middel. Ik hou zoveel van hen en zou hem voor geen goud in willen ruilen. Ik zie dat pap naar beneden komt en bij ons tegenover op de bank gaat zitten.

"Luke en Katey. Ik wil even met jullie praten," zegt pap. Ik zucht.

"Wat?" vraag ik, ik pak mijn glas en neem een slokje.

"Ik wil het met jullie over seksuele voorlichting hebben," zegt hij rustig en ik verslik in mijn water.

"Wat?" roep ik uit.

"Het is heel normaal. Aangezien jullie een stelletje zijn, wil ik wel maatregelen hebben," zegt hij streng. Ik slik en zucht.

"Hoever zijn jullie al gegaan?" Luke kijkt me angstig aan en ik schiet hem een geruststellende blik terug.

"Gewoon, die dingen die stelletjes doen," zeg ik vaag.

"Welke dingen?" vraagt papa door.

"Pap, moet dit nu?" zeur ik.

"Kate, ik wil binnenkort nog geen opa worden," zegt hij waardoor ik zucht.

"Oké, gewoon gezoend en wat aangeraakt. Geen seks," zeg ik. Zo dat is eruit.

"Waar aangera-"

"Pap," waarschuw ik.

"Heb je jezelf ooit aange-" Ik kap hem af door op te staan en Luke pols te pakken.

"Wij gaan naar boven," zeg ik en sleur Luke mee. Zuchtend laat ik me op bed vallen. Luke gaat naast me zitten.

"Sorry dat je dat mee moest maken," zucht ik. Hij grinnikt.

"Maakt niet uit. Ik begrijp hem wel. En waarschijnlijk krijgen we de preek ooit nog wel eens bij mij thuis," glimlacht hij en strijkt een haarlok uit mijn gezicht. Ik glimlach naar hem. Ryan klopt tegen de deurpost waardoor we opkijken. Hij leunt tegen het kozijn aan.

"Ik heb pap en jullie net gehoord. Die preek gaan jullie nog vaker krijgen. En Luke, jij krijgt hem ook nog een aantal keer apart," lacht hij. Ik kijk Luke spijtig aan die zucht. Hij vloekt onder zijn adem.

"Dit vond ik nog niet zo erg, maar één op één?" Ik grinnik en druk een kusje op zijn wang.

"Je overleeft het wel. Denk ik," zeg ik en hij lacht. Ryan lacht en loopt weg. 

"Wacht, blijf hier. Maak het jezelf prettig. Ik ga even met mam praten," zeg ik en ren de trap af.

"Mam?" vraag ik in de keuken.

"Ja schat?"

"Uhm, pap gaf mij en Luke net het praatje, als je begrijpt wat ik bedoel. Mijn vraag is of jij met pap wilt praten want het is echt genant als je vader het je vertelt. Vooral als Luke erbij is," zeg ik. Ze lacht en knikt. 

"Zal ik doen. Maar ik kan niets beloven," zegt ze. 

"Dank je mam," zeg ik en snel weer naar mijn kamer.

Ik heb die zelfde preek zoooovaaaaakkk gehad sinds ik een vriendje heb 😩😩😒😒