You Don't Know Me || L.R.H

8. Chemotherapy

"Ik wil niet kaal worden." 

POV. Katey

We lopen met z'n alle naar de balie.

"Kamer 504. Waar is dat?" vraagt Anne-Marie.

"4e verdieping, tweede kamer rechts," zegt ze vriendelijk. We stappen de lift in. Nerveus pakt Ashton mijn hand. Ik glimlach lief naar hem. Ik stel hem gerust. We lopen de kamer in. Het is best donker en er staat een groot wit apparaat. Ook een groot scherm waar wij achter moeten staan. De dokter komt aan gelopen. Hij schudt ons de hand.

"Ik ben dokter Jansen. Jij moet Ashton zijn," zegt hij. Ashton knikt. Hij legt uit wat er zo gaat gebeuren. Ashton kleedt zich om in zo'n ziekenhuis jurk. Hij gaat in het witte apparaat liggen. Ik ga achter het scherm staan. Ashton friemelt nerveus aan zijn jurk. Als hij tot zijn borst in het apparaat ligt, begint hij in paniek in het wild te slaan. Ik ren naar hem toe terwijl hij langzaam er uit wordt geschoven.

"Ik wil niet Kate. Ik wil echt niet. Ik ben bang," huilt hij.

"Ash. Maak je geen zorgen. Het komt allemaal goed. Het helpt je," zeg ik en wrijf met mijn duim over de rug van zijn hand. Hij schudt zijn hoofd.

"Ik wil niet kaal worden," mompelt hij.

"Je haar groeit na een tijdje weer helemaal aan." Hij kijkt me met veelbelovende ogen aan.

"Ontspan je," zeg ik voordat ik weer naar het scherm loop. Hij gaat langzaam liggen. Als hij eenmaal d'r in zit, drukt de dokter op allerlei knopjes.

Ashton trekt zijn kleren weer aan.

"Hoe voel je je?" vraagt Anne. Hij haalt zijn schouders op.

"Beetje misselijk. De dokter zei dat dat er bij hoort en snel moe en zo," zegt hij en trekt zijn Vans aan. We lopen het ziekenhuis uit.

"Ik zie je na het weekend weer," zeg ik en stap op mijn fiets en rijd weg.

"En hoe ging het met hem?" vraagt Ryan zodra ik binnen kom.

"Hij was bang. Nu gaat het wel weer maar hij is moe en zo," zeg ik en laat me op de bank vallen. Een traan verlaat mijn ooghoek.

"Kom hier meissie," zegt hij lief en slaat zijn armen om me heen.

"Hij verdient dit allemaal niet," snik ik.

"Hij is een sterke jongen. Hij komt hier uit. En al helemaal met jouw hulp. Jullie zijn trouwens leuk samen. Ik zie jullie best hand in hand over straat lopen," zegt hij glimlachend. Ik grinnik.

"Ash is inderdaad leuk, maar hij is mijn beste vriend. Ik vind hem niet leuk op die manier."

"Ik ben nu toch ook samen met mijn beste vriendin. Maar als je hem niet leuk vindt, houdt het op." Ik leg mijn hoofd op zijn borst en kijk naar de tv.

"Waarom kijk je Spongebob?" lach ik.

"Spongebob is geweldig," grinnikt hij. Ik glimlach. Ik stuur nog een appje naar Ashton dat hij het goed heeft gedaan en ga daarna slapen.

~

Ik schrik wakker van mijn wekker. Ik sleur mezelf uit bed en kleed me om. Als ik beneden kom pak ik cornflakes en plof neer op de bank. Ik hoor van boven gehuil. Ik sta op en haal Eva uit bed. Ik zet haar in d'r stoeltje in de keuken waar pap ook zit.

"Hey wat is er?" vraagt hij bezorgt.

"Heeft mam het niet vertelt?" Hij schudt zijn hoofd.

"Ashton heeft bloedkanker en ik ben gisteren mee gegaan naar zijn eerste chemokuur," zeg ik en alweer verlaat een traan mijn ooghoek.

"Oh meisje toch," zegt hij en neemt me in zijn armen. Ik zucht en ga mijn boekentas boven pakken.

"Pap ik ga naar school!" Ik sla de deur dicht en fiets naar school. Snel doe ik mijn boeken in mijn kluisje en loop naar mijn plek. Iedereen is al aanwezig behalve Ashton. De leraar noemt iedereens naam op.

"Ashton?" Niemand zegt wat.

"Absent." Hij tikt wat in op zijn computer.

"Waarom zet je hem op absent?" vraagt een meisje.

"Hij is er toch niet."

"Ja maar hij heeft een afspraak gemaakt met de mentor dat hij er af en toe niet aanwezig is."

"Iedereen moet gewoon aanwezig zijn."

"Hij heeft bloedkanker. Snap je nou dat hij niet altijd op school zal zijn!" roep ik boos en loop het klaslokaal uit. Ik ren de school uit en fiets naar huis. Zonder wat iets tegen pap te zeggen, ren ik de trap op.

"Moet je niet op school zijn?" hoor ik pap zeggen.

"Nee laat me met rust!" roep ik en knal de deur dicht. Ik laat me op bed vallen. Langzaam val ik in slaap.