KİRLİ MİRAS (TAMAMLANDI)

KM-30

Selamlar 💁 Sizlere uzun bir bölüm ile geldim 💃 Bu bölüm de çok sevgili  nslhn5828 yani Neslihancığımla ortak karakterlerimizi ortak nokta da buluşturduk. Bölümün sonlarına doğru ne demek istediğimi anlayacaksınız 👧👨 Bölümün devamlılığı açısından Neslihan'ın da bölümüne göz atın derim😉 Bir daha ki bölüm daha büyük sürprizlerle karşısınızdayım Emre sonda boşuna o cümleyi kurmuyor güvenin bana😍😘

Kim olabilirdi? Bu konudan Emre'ye bahsetmeli miydi?

Bunu da ciddiye almama kararı verdi. Çevresinde herhangi bildiği bir düşmanı yoktu ve isimsiz kağıtlara pabuç bırakamazdı.

Esra sabah burnuna gelen kokularla uyanmıştı. Bünyesi bu tarz şeylere alışık olmadığından garipsemişti. En son ne zaman hazır bir kahvaltıya oturmuştu acaba? Yattığı yataktan kalkıp esnedi. Pijamalarını çıkarıp üzerine şirket için uygun bir şeyler geçirdi.

Uzun süredir mini etekleri bırakmıştı birileri yüzünden ama canı etek giymek istiyordu çokta kısa olmayan kumaş siyah bir etek  üzerine toz pembe bir gömlek giyip aşağı indi.

Ortalıkta kimse görünmüyordu. Mutfakta olabilirler düşüncesiyle mutfağa girdi ve yanılmadığını fark etti. Ayşe Hanım yardımcısı ile birlikte yaptığı böreği dilimliyordu bir yandan da mutfakta ki masaya bir şeyler yerleştiriyordu.

Ayşe Hanım börek dolu tabağı masaya koymak için döndüğün de Esra'yı görüp içten bir gülümseme bahşetmişti gelinine.

"Günaydın güzel kızım. İyi uyudun mu?"

Esra da aynı şekilde sıcak bir gülümseme ile karşılık verdi. "Günaydın. Mışıl mışıl uyudum, teşekkür ederim."

"Boşver teşekkürü gel bakalım sofraya. Patatesli börek seviyorsundur inşallah?"

Esra sofraya otururken başını olumlu anlamda salladı. "Sevmez miyim, zahmet etmeseydiniz keşke ama."

Ayşe Hanım sahte bir kızgınlıkla baktı gelinine. "Ne zahmeti kızım, gelinimle kahvaltı yapacağım börekler çörekler az gelir."

Esra yine mutlulukla gülümsedikten sonra tabağına bir kaç dilim börek alıp yemeye başladı. Cidden mükemmel olmuştu.

"Cemre yok mu ?"

"Yok kızım, okulda."

Esra tam bir şey daha soracakken kapı çalmıştı.

"Elif tatlım kapıya bakar mısın?"

Esra kahvaltısına geri dönecekken burnuna dolan kokuyla başını kaldırdı. Kimin geldiğini anlaması için sesini duymasına veya görmesine gerek yoktu.

"Emre" diyerek arkasına döndüğün de Emre kahkaha atmadan edememişti.

"Bak anne görüyorsun değil mi? Daha görmeden ben olduğumu anlıyor.''

Esra yaptığı şeyin farkına varınca utanmıştı. Ayşe Hanım gelinini daha fazla utandırmamak için duymamış gibi yaparak yemeğine devam etti.

Emre eğilip Esra'yı yanağından öptü. Esra karşılık vermeden önüne dönünce Emre annesinin yanına gidip onu da öptü.

"Senin burada ne işin var oğlum?"

Emre Esra'nın yanına oturdu. "Evim çünkü anne. Hani yüzde yirmi beşi benim üzerime. "

"Cevap verme anneye hergele. Senin bu eve girmen yasak onu diyorum."