Semih'in buz kesmiş suratına döndüğümde,"Bensiz devam edin!!" diye haykırdım...Yaşam bulduğum kalbimdi o benim..Onda hayat buldum ben!

Onun hayatı benimse..Bitmişse..bende biterim...

Elimin tersiyle silince göz yaşımı koşturarak hızlı bir şekilde merdivenleri çıktım...

Yoktu...O yoktu..Bitti...

Yatak odasına girdiğimde tereddüt bile etmeden çekmecede duran babamın silahını aldım elime.Aynanın karşısına geçtiğimde şimdiden ölü bulduğum bedenime veda ettim.

Artık bir Poyraz yoktu..

Artık Denizin Poyrazı yoktu...

O da yoktu..

Bende Yoktum..

Şimdi ise Yokuz..

İğrenç suratıma son kez bakıp silahı başıma dayadım.Hic tereddütsüz tettiği bende çekerken İçeri aniden gelen Semih kolumu tavana çevirince kurşun tavana isabet etti.

"Abi Nabıyon Sen Manyak Mısın!!!!" patlama sesiyle beraber Asya'nın çığlıklarla dolu haykırışına "Yeter Lan!!!" diye bağırdım.

Neden engel oldu!

Neden engel oldu???!!

Ya da az önce ben yapmıştım? Çocuğumu bırakıp da nereye giderdim ben!!

Asyanın odasına koşturdum.Hiç durmadan kollarımın arasına alarak kucağıma aldım."Ölmedi Asya..Anne ölmedi..Yaşıyor.Bekliyor bizi hadi gidelim yanına..." başından tutup göğsüme bastırdım.Semih kapının ağzında görünür görünmez "Gidelim" dedi. "Gökhan vurmuş Alpi.Yeri belli oldu.Deniz hayatta!" Semih'in ağzından çıkan kelimelere inanmak istedim.Ne yapacağımı şaşırdım o an.Elim ayağım birbirine girdi.Düğümlendi dudaklarım bir şey diyemedi.Belki bir umut diye kucağımda asyayla birlikte hızlıca merdivenleri indim.

Üvey Abim (Tamamlandı)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora