Üvey Abim (Tamamlandı)

ÜA47-

"Tahmin et nereye?"

"Şirkete"

Başımı salladım."Kahvaltı etmeden mi gideceksin.?" kötü haldeydi.İlk öğününü yemezse daha da zayıf düşerdi vücudu."İştahım yok hiç.Ama atıştırırım bir şeyler gidince." yine başımı sallayarak odasından çıktım.Ağzım yine bir karış açılıp esnerken uyuşuk elimi bile ağzımı kapatmaya zahmet etmedim. Kendimi yine ağır hissetmem normal miydi yoksa Poyraz'ın halinden miydi bilmiyorum.Odama geçip üzerimi çıkartırken banyoma girip Kendime gelecek şekilde duşumu aldım.Kurulanıp iç çamaşırlarımı giyerken üzerimi değiştirip Saçlarımı düzleştirdim ve hafif bir makyajla çantamı alıp aşağı inmeye başladım.

"Abim çıktı mı?" dedim mutfağa adımımı atarken.Fatma abla onayladı. "Evet kızım dalgındı çıktı erkenden." Poyraz'ın moral bozukluğu bütün her yere yayılmıştı anlaşılan. Bu kadar duygulu işine her daim meilli hayatımda ilk defa birisiyle karşı karşıyaydım.Bunların hepsi Poyraz'da mevcuttu.

Hayır.O asla kötü değildi.Bu zamana kadar hep o kötü,duygusuz,hiç bir şey beğenmeyen birisi olarak gördüğüm için bana şu an çok değişik bir sebepti bu.

Bir şeyler atıştırdıktan sonra toparlanıp çıktım evden.Şirkete girdiğimde ise bana doğru sallana sallana gelen Rüzgarı gördüm.Onu gördüğüm an gözlerimi devirmiştim orası kesin.Artık hiç bir şekilde muhattabım falan değildi. Ona bakmadan annemin odasına doğru ilerledim.

"Deniz!!?"

Ah hayır. Artık benim için her ne kadar geç olsa da aldırmayıp merdivenleri çıkmaya başladım.

Asla konuşmak yok! Asla muhattap olmak yok!

"Deniz dedim duymadın mı!?"

Hayır canım duymadı şu an hat kapalı. Daha sonra tekrar dene.

Gözlerimi sıkıp hızla yoluma devam ettim.Peşimi bırakması lazımdı artık ben onun karısı ya da eşi değildim. Bunu birisi ona ögretmeliydi.

Kolumu tutunca beni kendine çevirdi ama ben erken davranıp kolumu ondan kurtardım.Artık sabır taşım yerle bir olup patlarken sesime de yansıtmıştım.

"UZAK DUR BENDEN ANLADIN MI!!?" tamam biraz fazla bağırmıştım ama buna değerdi.Sonuçta konu benim hayatımdı ve değişmesine de asla izin vermezdim.

Bağırmama karşın biraz şaşırmış biraz da çatıkdı kaşları. Ondan korkmuyordum bana ne yapabilirdi ki?

Hah hiç bir şey..

"ÇIK ARTIK YA HAYATIMDAN İSTEMİYORUM SENİ! BEN BAŞKASINI SEVİYORUM ANLADIN MI BAŞKASINA AŞIĞIM.SENİNLE DE ASLA HAYATIMI BİRLEŞTİRMEYECEĞİM BOŞUNA UĞRAŞMA.! SEVMİYORUM SENİ İSTEMİYORUM GİT!!"

Bedenimin her bir zerresi güçsüzlükle kaplanmış,Yine gözlerimden akan hislerime ve yaşadıklarıma engel olamamıştım.Ben dünyanın en aşşağlık en terbiyesiz kızıymışım meğersem. Ben...Ben artık yok olmuştum.

Yerimde duramayıp odaya girdim ve şok olmuş bir vaziyette duran Rüzgarı orada bırakarak kapıyı kilitledim.Ellerimle saçlarımı çekiştirirken daha ne kadar yerin dibine batacağımı düşünmeye başladım.

Ben iyi değildim...Hakikaten iyi değildim.

****************

"Olan olmuş beybi Boşver."

Bilmem kaçıncı göz yaşımı sildiğim peçeteyi yere atarak Simgeye baktım."Ben ne yapacağım şimdi? Ya peşimi bırakmazsa?"
d