Üvey Abim (Tamamlandı)

ÜA28-

Kadın değil ki o sürtük.!!

Sana katılıyorum iç ses.Basbaya koca popolu kafam kadar göğüsleri olan, Sürtüğün tekiydi.

Oh iyi olmuş...

"Vay be.İnanamıyorum hala.Bence bu Poyraz sana karşı boş değil Deniz."

"Saçmalama.O her zaman bana 'ben aşık olunacak bi adam' değilim falan diyor.Zaten olmazda." gerçi her zaman soylemiyordu ama birkaç kere duymuştum ağzdından.

"Valla ben bilmem.Seni sevmese böyle bir şey yapar mıydı sence?" omuzlarımı silktim."Bilmiyorum" Poyraz o kadar kafa karıştırıcıydı ki artik bende yaşlı nineler gibi bunamaya başlamıştım.Yanıma da bi baston...Muhteşem olurdu valla.

Ne diyorum ben ya..

"Eee Gökhan'la nasıl gidiyor bakalım?"

Arkama yaslanarak dişlerimi göstererek güldüm.Sanki ilk defa gülüyormuşum gibi...Onunda yüzü gülünce canı yanmayacak şekilde yumruğumu koluna geçirdim."Ben onun sertliliğine aşık oldum Deniz.Diğer erkekler gibi yılışık değil.Aşkımlı sevgilimli konuşmuyor.Dün beni yemeğe çıkardı biliyor musun? Allahım hala daha inanmıyorum..." ardından boğazını tazeleyip "Her neyse.Sen boş ver beni.Senin durumun daha önemli.Hadi kalk gidelim." başımı olur anlamında sallayıp ayaklandım...

***************

Eve kadar hiç konuşmamıştık Simgeyle.Bu gün Poyraz'sız çok zor geçiyordu.Zaman akmıyordu...Sanki her şey durmuş gibiydi..Yani sadece bana göre.Oysa dışarıdaki insanlar normal günlerini yaşıyor,onlara her zaman günler eşit geliyordu.Ama bana göre öyle değildi işte. Poyraz'ı bu gün göremedim diye resmen şarjım bitmiş gibi hissediyordum.Yere yıkılsam belki şu an bile hastanelik olabilirdim.Vücudumun hic bir tarafını hissetmiyordum.Felç gibiydim.Nasıl olurda bu hallere düşüyorum ben.Poyraz benim hic bir şeyim olurken,neden onu keybetme duygusuyla yanıp tutuşuyordum..Sanki boşluktaymışım gibi hissediyordum kendimi.Sanki o olmasa her an düşecekmiş gibi.Her an incinecek,küçük bir kız çocuğu gibi kalacakmış gibi.İçim bi başka oluyordu...Bi an ergen ama güzel anılarımız canlanıyor gözümün önüne...Onun evinde kaldığım ilk zamana gidiyorum mesela.Birlikte pasta yapışımız...Sonra ise evinin içinde koştururken yere düşüp kafamı sephanın ucuna çarptığımı hatırlıyorum.Sonra ise kafamı kaldırdığım anda Poyraz'ın çenesine çarptığım an...Birden içim cız etmişti. Çok endişelenmiştim onun için.Az kalsın çenesini kırdığımı falan düşünmüştüm o an.Sonra kendi evime geri döndüğüm gün.Gece odama gelerek başımı çarptığım için krem falan sürmüştü hatta.Bunları hatırlamak ne garip...Hele de beni bahçede ıslatmaya çalışması... Ayak Parmaklarımı içeriye kıvırarak başımı geriye doğru attım...Keşke o anılarımıza bir yenisi daha eklense.Keşkelerle yaşanmaz.Doğru söz.Keşkelerle yaşanmaz çünkü hayatta hic bir zaman başarılı olamazsın.Belki de her zaman keşke dediğin için pişman olursun.Ya da hayatta dik duramazsın ne bileyim bi taraftan kendini aşağlık hissedersin işte.Kalbim buruk.. bağırsaklarım birbirine dolanmış..gözlerim bile hiç olmadığı kadar yorgun...

Saat 1:50

Hala yok.Gözlerim kapanmakla beraber birde esneyince iyice bitik duruma gelmiştim.Boş boş çalan televizyonun kanalını değiştirerek çenemi kendime çekmiş olduğum bacaklarıma dayadım.En sonunda bi diziye karar kılıp sersemce izlemeye başladım.Zaman geçmiyordu.. Ve gelmek bilmiyordu..Şu kapı her an açılsa yine tüm karizmatikliğiyle gelse koşar sarılırdım o derecede.Bi anda aklıma gelen kötü düşünceyle kaşlarımı çattım.Başına kötü bir iş gelmesin...Yok canım..Koca adam.Başına ne iş gelebilir di ki.Gelmez dimi? Gelmesin! Kumandayı yere fırlattıktan sonra saçlarımı ellerimin arasına aldım.

Kahretsin ki ölüyorum....Ciddi ciddi nefes alamıyorum ve ölüyorum.Nedir bana bu kadar bağımlılık yapan? Hangi özelligi? Yakışıklı olması mı? Yoksa ne bileyim insandan çok beni en iyi motive eden öküzlülüğü mü?

Koca bir gün...Onu görmemek ne demek ya...

Boğazımda bi yumruk hissettiğimde kuru kuru yutkundum.Kokusuna ihtiyacım vardı.Dudaklarına ihtiyacım vardı.Belkide güven veren kollarına..

Belki de sadece yanımda olmasına..

==================

İlk önce kısa olduğundan dolayı özür dilerim...927 kelime az.Bir sonraki bölümü uzun yazacağım fakat ayrı bir sevincim daha var.4,76K olmanın gururu...Gerçekten pasta kesip kutlamayı falan düşündük arkadaşlarımla o derece.Desteklerinizden dolayı size çok teşekkür ederim.Ben aslında yazmadan önce bunu hiç kimse okumaz diye düşünmüştüm.Çünkü aynı adda bir sürü kitap var.Buradan kitap yazmayı düşünenlere sesleniyorum. Asla pes etmeyin.İçinizden ne geliyorsa,ne hayal ediyorsanız onu yazın.Dökün içinizi.Boşaltın kendinizi...

Boşaltın derken yanlış anlamayın yani...hajajaja js

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum Poyraz'lı Denizlerim...

Hoşçakalın..