Üvey Abim (Tamamlandı)

ÜA16-

Bacaklarını uzatıp parmaklarımla oynamaya başladı.."B..ben nasıl anlatacağımı bilmiyorum.." bebek gibi sesinden farkı yoktu..Hala daha ona nasıl davranacağımı bilmiyordum..

Huylarıyla beni kendisine kalkan gibi yapıp dokundurtmuyordu..Kıyamıyordum işte anlayın sizde..

"Hadi ama...Seni bu kadar ağlatacak olan şey ne?? Rahat ol..." bilmek istiyordum.Geçmişinde ne varsa bilmek istiyordum...Derin bir nefes alıp bacağını iki yana sallamaya başladı...

"Daha 16 yaşındaydım..Lise çağlarında filandım daha.Küçüktüm.Gerçi hala daha öyleyim.Küçük bir kız çocuğundan farkım yok davranışlarımın.Her okul çıkışı babamın şirketine uğruyordum.Beraber eve dönüyorduk..." duraksadı bi an.Ne diyeceğini bilemiyor gibiydi..Göz yaşları yeniden ellerime damlayınca..

Yine kazanlarım kaynamaya başlamıştı.. "Sevmediğim bi adam bana tam 2 sene bir sürü acılar çektirdi.Sırf onu sevmediğim için." yine derin bir nefes aldı ve gözlerini tavana dikti...

Şu an içim resmen kan ağlamaya başlamıştı.

Hangi Piç...Denize 2 sene acı cektiriyordu..Umarım ölmüştür.Yoksa benden de 2 sene çekeceği vardı.."Babamın çalışanlarından biriydi..Sürekli bana sarkıntılık yaptığı bariz belli oluyordu.Korkumdan babama da söyleyememistim..En sonunda ondan nefret ettiğimi peşimi bırakmasını söyledim..."yine durdu ve hıçkırılarına devam etti.Her ağlayışında ve konuşurken cattalaşmış sesi yine beni bitiriyordu...Şu an kendimi iğrenç hissediyordum...Yaralarını deşmiştim yine.

Sinirim iki kat daha artmıştı..

"O gün olan oldu zaten..Yükseklik korkumun olmasının tek sebebi..Beni uçurumdan aşağı itmesiydi...." tüm beynim durmuş yeniden cümleleri idrak etmeye çalıştım.

"Yükseklik korkumun olmasının tek sebebi Beni uçurumdan itmesiydi..!"

"Ne??!!" diye bir çırpıda konuştum.."Nasıl olur böyle bir şey sen nasıl kurtuldun peki??!!" kendime döndürdüm onu.Avuçlarımı yanaklarına koyup mavi gözlerine baktım."Düştüm..Ama bir el uzandı bana.. Onu tuttum." elimi yanağından ayırıp tuttu.

Nasıl bu kadar masum olabiliyordu..."Kim o söyle çabuk bana..!!"

"Bulamazsın ki!!"

"Bulurum.Senin kalbini bulduğum gibi cehennemin dibinde de bulurum onu.Söyle bana çabuk!!!"

"Müebbet....Cezasini en Ağır bir şekilde veriyor zaten..."

Bu bana yetmezdi.Asıl ona cezayı verecek olan bendim...

"Ağlama artık...O uzandığın el yanında.Darmadağın olmuş hayatını ben düzelteceğim.." güldü gözlerini kapatarak."Yükseklik korkunu da yenecegiz birlikte..anladın mı?? Komaya da girmek yok artık..Gireceksek de beraber girelim.."

Bundan sonra onunlaydım..Elbet bir türlü silecektim kötü şeylerini..

Poyrazlı Denizim...

"Çocuklar??!!"

Ah yine mi??

"Baba??!!"

Deniz hemen göz yaşlarını silip arkasına baktığında bende gergin tavırlarımı ona gönderdim...

Babama gore kapı çalma kuralı diye bir şey yoktu."Pardon.Kapı aralık olunca ben.." elimle durdurup "Önemli değil laflıyorduk" dedim.Bir şeyi bozmasa da olmuyordu sanki.

Babam kafasını kaşıyıp etrafına bakındı bir süre..
"Pekala benim bir kaç işlerim var.Saat 5'te olan toplantıya geç kalmazsan sevinirim Poyraz.!" ardından Denize'e dönerek..."Aksama görüşürüz kızım." diyerek kapıdan çıktı.