Μείνε [✔️]

Κεφάλαιο 52

Άνοιξα τα βλέφαρα μου απο το έντονο εκτυφλωτικό φως. Τα έκλεισα ερμητικά. Ακόμη μια βαρετή συνηθισμένη μέρα. Νομίζω κουράστηκα από την μονοτονία.

Κουράστηκα. Ναι αυτό. Κουράστηκα. Θέλω ένα διάλειμμα, ένα μεγάλο διάλειμμα μα κυρίως δεν θέλω κανέναν.

Θέλω εμένα σε κάποιο έρημο νησί. Με φαντάζομαι καθισμένη σε κάποια ακρογιαλιά, όχι αυτό το ερωτικό. Όχι. Έμενα και το κύμα να σκάει ερμητικά πάνω στους βράχους , που έχουν φαγωθεί από τον αέρα και το αλάτι του αλμυρού νερού. Φαντάζομαι να βραδιάζει και εγώ καθισμένη στην άμμο ή ακόμα και ξαπλωμένη να βλέπω τα αστέρια να φωτίζουν το σκούρο μπλε του ουρανού, σαν μικρά φώτα , σαν μικρές πυγολαμπίδες στο απέραντο του ουρανού. Το κύμα θα σκάει εκεί , θα με ηρεμεί , θα με νανουρίζει.

Και εγώ εκεί θα κοιτάω και θα σκέφτομαι, τα λάθη μου , τα όνειρα μου, τις ελπίδες και τις ευκαιρίες που είχα και τελικά έχασα.

Τότε μου μπαίνει εκείνη η ιδέα. Να το κάνω. Γιατί όχι; Τι έχω να χάσω;

Σηκώνομαι από το κρεβάτι μου απότομα. Με μηχανικές κινήσεις ντύνομαι. Βάζω το μακρύ μαύρο μου πουλόβερ , ένα μαύρο κολλητό παντελόνι και τις κίτρινες βελούδινες κοντές μπότες μου. Παίρνω την τσάντα μου, το κινητό μου και λεφτά σε περίπτωση που θέλω να φάω κάτι.

Φεύγοντας από το σπίτι χαιρετώ τους γονείς μου και βάζω τα ακουστικά στα αυτιά μου. Σαν να ήξερε την κατάσταση μου , η τυχαία αναπαραγωγή βάζει το Gasoline της Halsey.

Βγαίνω στο δρόμο , μαθητές στους δρόμους ακολουθούν την ίδια πορεία που θα ακολουθούσα και εγώ , μια συνηθισμένη μέρα.

Μα όχι.

Δεν μπορούν να με κάνουν ό,τι εκείνοι θέλουν.

Δεν είμαι ρομπότ.

Θέλω να φωνάξω.

Να με ακούσει κάποιος.

Το ρεφρέν του τραγουδιού μπαίνει.

You can't wake up, this is not a dream,
You're part of a machine, you are not a human being,
With your face all made up, living on a screen,
Low on self esteem, so you run on gasoline

Τραγουδάω φωνάζοντας. Να με ακούσουν.

Γυρνούν και με κοιτάνε σαν να είμαι από αλλο πλανήτη.

Έχουν γουρλώσει τα μάτια τους και στέκονται αμίλικτοι.

Ναι τι;