Μείνε [✔️]

Κεφάλαιο 22

Ξύπνησα αρκετά αργότερα. Σίγουρα κοιμόμουν παραπάνω από τριάντα λεπτά. Κοίταξα αστραπιαία την ώρα. Είχε πάει πέντε.

"Χρήστο ;" Φώναξα ελπίζοντας να βρίσκεται στο σπίτι .

"Στην κουζίνα ." Μου είπε κι ανακουφίστηκα μόλις κατάλαβα πως δεν ήμουν μόνη μου στο σπίτι

Κατέβηκα προς την κουζίνα . Εκεί είδα το Χρήστο να φτιάχνει καφέ.

"Είπες πως θα με άφηνες να κοιμηθώ μόνο για ένα μισάωρο !" Του είπα νευριασμένη

"Ναι, τριάντρα τρία ακριβώς λεπτά κοιμήθηκες !" Μου είπε

Μάλλον δεν έχω καμία αίσθηση του χρόνου .

"Καφέ;" Με ρώτησε

"Ναι" του απάντησα ξερά

Ο Χρήστος φαινόταν πολυ ανήσυχος . Φαινόταν από το βλέμμα του και από τις νευρικές κινηςεις του. Με κοιτούσε λόξα. Όσο κι εάν δεν ήθελε φαινόταν πως κάτι έχει.

"Τι έχεις ;" Το ρώτησα

Πριν καν τελειώνω την ερώτησή μου , η κούπα του γλίστρησε κι έπεσε στο πάτωμα , με αποτέλεσμα να σπάσει σε χίλια κομμάτια και ο καφές που βρισκόταν μέσα του να απλώσει σε όλο το πατάκι.

"Γαμώτο!" Φώναξε ο Χρήστος

"Ηρέμησε , θα το καθαρίσω εγώ" του είπα σε ένα ήρεμο τόνο .

"Άσε με, φύγε " είπε πιο έντονα

"Ηρέμησε δεν έγινε τίποτα το σπουδαίο, σου είπα θα το καθαρίσω εγώ" είπα όσο πιο ήπια μπορούσα

"Φύγε σου είπα , τι δεν καταλαβαίνεις;" Φώναζε πλέον

"Ηρέμησε, τι έχεις πάθει;" Τον ρώτησα

"Τι έχω πάθει; Καλή ερώτηση ! Απλά κάνε αυτό που σου λέω για μια φορά . Φύγε!" Φώναζε

"Πο , έλεος. Η μαμά δεν μπορεί να καθαρίσει, έχει τη μέση της. Γιατί να μην βοηθήσω; Εσένα τι σε πειράζει; Σε υποχρέωσε κανείς; " του απάντησα νευριασμένη πλέον

"Γαμώτο, πρόβλημα στον εγκέφαλο έχεις, κινεζικά μιλάω, φύγε!!" Φώναζε

"Ποιο ειναι το κόμπλεξ σου στο να πλύνω εγώ το πατάκι ; Όλα τα μέλη της οικογένειας βοηθάμε στις οικογειακές δουλειές!" Φώναζα πλέον και εγώ

"Αυτό είναι το πρόβλημα!! " είπε

"Ποιο;" Ρώτησα εγώ, αφού δεν είχα καταλάβει

"Ότι δεν είσαι μέλος της οικογένειας αυτής!" Είπε

Εκείνος ο πόνος που είχε κάνει την πρώτη εμφάνιση του πριν τρία χρόνια, ξαναχτυπά. Ακόμα ηχούσαν οι λέξεις τους μέσα μου, μέσα στο κεφάλι μου και μέσα στην καρδιά μου.
Το ίδιο κι εκείνου και του μπαμπά μου. Αμέσως τα δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους. Ο Χρήστος είχε πιάσει το στόμα του με το χέρι του. Προφανώς δεν ήθελε να το πει. Όμως το έκανε.