Κεφάλαιο 14

1.4K 232 60
                                    

"Θέλω χρόνο, δε ξέρω μπορει, ίσως." απάντησα

Έκλεισα το κινητό και προσπάθησα να φανταστώ , να θυμηθώ τις στιγμές και τις αναμνήσεις μου με τον Ανδρέα και τον Άρη εξίσου. Ξεκίνησα από τις εξετάσεις. Τον Άρη , δεν τον είχα δει, εκτός κι εάν ήταν εκείνο το αγόρι που με κοιτούσε επίμονα πριν μπούμε στην τάξη. Μου είχαν κάνει τρομερή εντύπωση τα γαλανά μάτια του.
Τα γαλανά μάτια του, τα ξανθά μαλλιά του, ο μακρύς λαιμός του, το εφηβικό ντύσιμό του, τα πάντα.

Τον Ανδρέα , από την άλλη, τον ήξερα από την αρχή. Από τις εξετάσεις. Ήταν το αγόρι που είχα βοηθήσει στην άσκηση της φυσικής. Εκείνος , είχε τα χαρακτηριστικά πράσινα μάτια που θα ξεχώριζα από χιλιόμετρα μακριά, το ύψος του, τα καστανόξανθα μαλλιά του.

Και κάπως έτσι άρχισαν όλα.
Και κάπως έτσι καταλήξαμε εδώ.

Δεν είχα φανταστεί ποτέ πως θα ήμουν κοπέλα κάποιου, εκτός του Άρη. Εγώ, αλλωστε, ήμουν αρνητική με τις δεσμεύσεις. Προτιμώ να είμαι ελευθερη. Η σχέση σε τέτοια ηλικία, είναι εντελώς ανουσια.

Από την άλλη, δεν ήθελα να τελειώσει έτσι με τον Ανδρέα. Τόσα όνειρα , τα οποία μπορεί να εκπληρώθηκαν αλλά τελείωσαν με έναν πολύ άσχημο τρόπο. Τώρα τι πρέπει να κάνω;
Να τον συγχωρήσω; Ή όχι;
Θέλω πριν φύγει , να είμαστε εντάξει, να είμαστε και πάλι φίλοι. Όσο γίνεται αυτό.

''Ανδρέα;'' Πήρα την απόφαση να στείλω μήνυμα

''Ναι υπέροχη'' μου απάντησε κατευθείαν

''Μην με λες υπέροχη, σε παρακαλώ. Ήθελα να μιλήσουμε. Σχετικά με αυτό που έγινε το μεσημέρι. Κοίτα , με στεναχώρησε ιδιαίτερα η συμπεριφορά σου. Με απογοήτευσες. Με έκανες να νιώσω πολύ άσχημα. Με έχασες. Δικό σου λάθος και το ξέρεις. Θέλω πριν φύγεις , να γίνουμε ξανά φίλοι. Τίποτε παραπάνω. Τίποτα λιγότερο. Μπορείς; '' του απάντησα

''Μαριτίνα, σου υπόσχομαι ότι μπορώ να επανορθώσω'' έστειλε

''Κοφ'το. Ξεκόλλα.Δεν θέλω'' του απάντησα. Με πλήγωσε. Δεν το συγχωρώ και δεν πρόκειται μέχρι το κοντινό μέλλον.

Εκείνος έφταιγε.
Εκείνος κατέστρεψε.
Εκείνος έχασε.
Εκείνος κατέστρεψε ο,τι έκτισε. Δικό του λάθος. Δεν έχει νόημα να θυμώσω. Ο θυμός είναι ένα είδος φόβου. Εγώ δε φοβάμαι.

''Μαριτίνα, έχεις δίκιο. Μένουμε φίλοι." Έστειλε ύστερα από λίγο

''Ωραία , ευχαριστώ'' απάντησα κι έκλεισα τη συζήτηση μεταξύ μας.

Μείνε [✔️]Where stories live. Discover now