Μείνε [✔️]

Κεφάλαιο 26

Ήταν εκείνος. Ήταν ο ίδιος άντρας. Ήταν ο ίδιος άντρας από την μουσική παραγωγή. Ήταν ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος . Ήταν ο πατέρας μου.

Ποιος είναι τέλος πάντων; Τι σχέση έχει με εμένα; Τι σχέση έχει με τη μητέρα μου; Τι θέλει εδώ;

"Θα τη βρω , στο υπόσχομαι." είπε κι άρχισε να κλαίει .

"Κύριε Αλέξανδρε;" κατάφερα να πω

Γύρισε και με κοίταξε , σκούπισε τα δάκρυα .

"Μ-Μαριτίνα;" με ρώτησε

"Ναι;" ρώτησα

"Τι κάνεις ;" με ρώτησε

"Ήρθα εδώ ,γιατί έχασα κάποιον που αγαπούσα ." του απάντησα

"Κι εγώ για τον ίδιο λόγο." μου είπε

"Ποιον χάσατε;" τον ρώτησα , ελπίζοντας να μην απαντήσει αυτό που πίστευα

"Τον πρώτο μου έρωτα , την πρώτη μου γυναίκα." είπε

Άρχισα να τρέμω.

"Εσύ ποιον έχασες;" με ρώτησε

"τη μητέρα μου" ειπα διστάζοντας και κλείνοντας τα μάτια

"Μα, με τη μητέρα σου δεν ήρθες σήμερα στη δισκογραφική;" με ρώτησε

"Ναι" απάντησα ξερά

" Μα πως γιν-" το διέκοψα

"Είμαι υιοθετημένη." είπα και προσπαθούσα να μην συνειδητοποιήσω τι γινόταν. Δεν ήθελα να καταλάβω.

"Λυπάμαι." είπε και κατέβασε το κεφάλι του

"Είναι εντάξει." είπα κι ήλπιζα πως γλίτωσα

"Λυπάμαι, εάν γίνομαι αδιάκριτος ,μα οι πραγματικοί σου γονείς;" με ρώτησε

"Όπως σας είπα η μητέρα μου πέθανε στη γέννα μου ." κατάφερα να πω

Πετάχτηξε όρθιος. Με κοίταξε.

"Ο πατέρας σου;" με ρώτησε κοιτάζοντας με στα μάτια

"Είναι ανάγκη να απαντήσω ;" τον ρώτησα

"Ναι" μου είπε , ενώ είχε βουρκώσει

"Δεν θέλω " του απάντησα και τα δάκρυα είχαν κάνει την πρωτη τους εμφάνιση