Μείνε [✔️]

Κεφάλαιο 35

Τόσο γρήγορα τελειώνει το 'ταξίδι'; Αυτό ήταν όλο; Δεν περιμένω τίποτε αλλο πλέον. Μονο να νιώσω τον πόνο της σφαίρας. Οπλίζει. Ήρθε το τέλος μου. Κλείνω τα μάτια μου. Σφίγγω τα χέρια μου. Πατάει τη σκανδάλη. Περιμένω να νιώσω τον πόνο της σφαίρας να σχίζει το δέρμα μου και να το κάνει χίλια κομμάτια. Δεν νιώθω τίποτα. Το μόνο που νιώθω είναι ένα σώμα στα πόδια μου. Ανοίγω τα μάτια μου δειλά-δειλά. Είναι το σώμα του Παναγιώτη.

Γουρλώνω αστραπιαία τα μάτια μου. Ο Παναγιώτης, μπήκε μπροστά. Για εμένα. Ο Παναγιώτης, ο εκφοβιστής μου. Ο απαγωγέας μου, από ότι θυμάμαι. Ο αδερφός μου. Μπήκε μπροστά για να με σώσει. Εμένα.

Τα δάκρυα κυλάνε από τα μάτια μου. Γίνονται ποτάμι. Καταλήγουν στο κορμί του Παναγιώτη . Κλαίω με λυγμούς. Φτάνουν στην πληγή του. Αίμα με νερό γίνονται ένα. Μόνο που τα δάκρυα μου είναι αλμυρά. Μπορώ να τα νιωσω. Είναι σαν να ρίχνεις αλάτι στην πληγή και πονάει αυτο. Θέλω να απαλύνω τον πόνο του, μα δε μπορώ.
Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα. Ο καραφλός τύπος που κρατούσε πριν ένα λεπτό το όπλο, κατα μέρος μου έχει εξαφανιστεί. Το αίμα κυλάει δίπλα του και δημιουργεί κηλίδες. Δεν θέλω να τον χάσω. Γαμώτο.

Ο Άρης σηκώνεται από το πάτωμα, ενώ έχει ένα μαυρισμένο μάτι, αίμα από τη μύτη του που έχει ξεραθεί και προφανώς ένα σπασμένο χέρι.

Που είμαι;
Τι έχει γίνει;
Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά.

Βοήθεια.

Πλευρά Μαμάς Μαριτίνας

Τρισήμιση ώρες αργότερα

"Έχει αργήσει, που μπορεί να είναι;" ρώτησα την αδερφή μου

"Ηρέμησε , ηρέμησε, είμαι σίγουρη ότι δεν της συνέβει τίποτα το κακό." μου είπε

"Καλά , κλείνω ," της είπα, ενώ είχα το αίσθημα πως το παιδί μου κινδύνευε

Μα γιατί, δεν σηκώνει το τηλέφωνό της. Λείπει τέσσερις
ώρες!
Τι κάνει;
Που είναι;
Είναι καλά;
Γιατί δεν με ενημέρωσε;

Δε μπορεί η Μαριτίνα δεν είναι τέτοια. Δεν κάνει τέτοια πράγματα η κόρη μου. Είναι μια φυσιολογική δεκαεπτάχρονη σχεδόν κοπέλα.

Μα αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι δεν είναι. Όλα της έχουν έρθει απανωτά. Δεν ασχολήθηκε καθόλου με τα ερωτικά της. Εάν δεν ασχοληθεί τώρα , όμως πότε; Πότε θα νιώσει τον εφηβικό έρωτα; Κανείς δεν της φέρθηκε όπως θα έπρεπε.

Πήγα στο ψυγείο για να πάρω μία Coca-Cola. Πρέπει να τις μειώσω κάποια στιγμή. Έβγαλα ένα ποτήρι και την έβαλα μέσα σε αυτό. Κατευθύνθηκα πάλι προς τον καναπέ, όπου και ξανατηλεφώνησα στη Μαριτίνα. Δεν πήρα όμως απάντηση. Που στο διάολο είναι στις δώδεκα το βράδυ;

Άρχισα να βλέπω ειδήσεις. Προσπερνάω τα πολιτικά, τα οποία δε με ενδιαφέρουν στην παρούσα φάση και περιμένω να ακούσω τα κοινωνικά, τα οποία με ενδιαφέρουν περισσότερο. Περιμένω παραπάνω από δέκα λεπτά.

"Ακόμα, στα σημερινά γεγονότα. Βρέθηκε αποθήκη με εννιά κιλά ηρωίνης και παράνομα όπλα . Βεντέτα μεταξύ έξι ατόμων στο Παγκράτι και πιο συγκεκριμένα, κοντά στην πλατεία Υμηττού. Μπλεγμένος βρέθηκε και γιος διάσημου μουσικού παραγωγού. Θύματα δεν έχουν καταγράφει. Ωστόσο , οι τραυματίες απαριθμούν τρεις. Μία δεκαεξάχρονη κοπέλα και δύο εξίσου δεκαεξάχρονα αγόρια , μεταφέρθηκαν σε κοντινό νοσοκομείο περιοχής. Αναλύσεις δεν έχουν διεξαχθεί, ωστόσο αύριο θα γίνουν αναλυτικά."

Μόλις το ακούω, το ποτήρι μου πέφτει κάτω και σπάει σε χίλια κομμάτια. Είμαι σίγουρη πως η δεκαεξάχρονη κοπελα είναι η κόρη μου.

Πλευρά Παναγιώτη

Βρέχει. Συνήθως λατρεύω τις μέρες που έχει βροχή.

Ο Τζέιμς οπλίζει. Δε θα αντέξω . Δεν μπορεί να της το κάνει. Τόση ομώτητα. Τόση σκληρότητα. Δε φταίει, δε μπορεί να το πληρώσει εκείνη. Δεν είναι δίκαιο. Τη βλέπω να μένει εκεί, στήλη άλατος. Δεν περιμένει τίποτα, μόνο να ακούσει τον ήχο της σκανδάλης. Δαίμονες περιτριγυρίζουν το κεφάλι μου. Πατάει τη σκανδάλη. Βλέπω τη σφαίρα να βγαίνει απο το όπλο. Χωρίς δεύτερη σκέψη, πηδάω. Ξέρω πως μπορεί είναι το τέλος μου.

Νιώθω τα δάκρυα της στο κορμί μου . Ανατριχιάζω. Πονάω. Τόσο πολύ. Ακόμα νιώθω τη σφαίρα να διαπερνάει το σώμα μου. Δεν ξέρω που ακριβώς με έχει πετύχει. Το σώμα μου έχει μουδιάσει. Από τα μισάνοιχτα μάτια μου, τη βλέπω να κλαίει. Δε μπορώ να τη βλέπω να σπαράζει για εμένα. Με όση δύναμη μου απομένει, καταφέρνω ύστερα από πολλή προσπάθεια , να σηκώσω το αριστερό μου χέρι. Της κρατάω το χέρι, είναι τόσο απαλό που μου θυμίζει της Κωνσταντίνας. Της κοπέλας μου ή τουλάχιστον της πρώην κοπέλας μου. Σκέφτομαι πως εάν πεθάνω, η Κωνσταντίνα δε θα αντέξει. Το ξέρω. Ένα τσίμπημα μού υπενθυμίζει πως η σφαίρα έχει διαπεράσει το δέρμα μου, το έχει σκίσει. Η Μαριτίνα πλέον κρατάει το κορμί μου , ενώ η ίδια βρίσκεται στο πάτωμα, την ακούω να φωνάζει βοήθεια, να φωνάζει ασθενοφόρο. Δεν ξέρω για πόσο θα αντέξω ακόμα.

"Να ξέρεις πως σε νοιάστηκα. Πως σε αγάπησα σαν αδερφή μου. Έστω και λίγο. Έστω και τώρα ." της είπα

---------------------

Vote&Comment

Σας αγαπώ πολυ γουρουνακια μου

Φιλια ,
Μαριτίνα❤️