Για να ανέβεις στον ουρανό, πρέπει πρώτα να πάρεις φόρα από τον πάτο της κόλασης
~Νίκος Καζαντζάκης
Τρεις μέρες αργότερα
Πλευρά Φοίβου
Αντίο.
Αντίο Αλεξάνδρα.
Αντίο άγγελε μου.
Άγγελε της ψυχής μου. Ήσουν ένας άγγελος στη γη, δεν άντεξες πολύ όμως.Σ'αγαπώ.
Να θυμάσαι πως θα είμαι πάντα εκεί, πάντα δίπλα σου . Μην φοβηθείς τίποτα και κανέναν. Όπως είχες άλλωστε μάθει.
Θα είμαι δίπλα σου, να σου σκουπίζω τα δάκρυα σου.
Θα είμαι δίπλα σου, να σε σκεπάζω το βράδυ , όταν εσύ κρυώνεις.
Θα είμαι δίπλα σου να σε συμβουλεύω.
Θα είμαι δίπλα σου να σε διαβάζω.
Θα είμαι δίπλα όποτε εσύ με χρειαστείς.
Μου λείπεις .
Ήδη.Να με θυμάσαι, εκεί που είσαι.
Με αγάπη ο αδερφός σου.
Αλεξάνδρα Παπαχρήστου.
Ετών 16.
2000-2016Πλευρά Μαριτίνας
Έκλαιγα μαζί με τη Σαμπρίνα.
Η Αλεξάνδρα ήταν πολύ καλή κοπέλα. Πηγαίναμε στο ίδιο λύκειο. Ήταν στην ηλικία μου. Ήταν πανέμορφη. Είχε κατάξανθα μακριά μαλλιά , τα οποία κατέληγαν στις άκρες μπούκλες σαν τα δικά μου, πράσινα αμυγδαλωτά μάτια , υπέροχο σώμα με καμπύλες και ήταν ψηλή, περίπου 1.75. Ήταν σεμνή και καλόκαρδη κοπέλα , αλλά και πολύ ντροπαλή. Δεν μιλούσαμε στις αρχές, ήμασταν κι οι δυο ντροπαλες για να συζητήσουμε. Ακομα και για να ανταλλάξουμε ονόματα και κινητά.
Καποια μέρα, δε θυμάμαι πότε, ούτε καν μήνα, πάει πάντως πολύς καιρός που πήρα την απόφαση να της μιλήσω εγώ και πράγματι ήταν πολύ ανοιχτόμυαλη κοπέλα, με πολλές γνώσεις κι είχε γνώμη κι άποψη που την υποστήριζε, για κάθε θέμα.Τη συμπάθησα από την πρώτη στιγμή. Είχαμε μάλιστα και τα ίδια γούστα. Λάτρευε κι εκείνη τη Demi Lovato και τους Evanescence.
Είχε και έναν αδερφό.
Έφυγε πολύ νωρίς όμως, δεν πρόλαβες ρε Αλεξάνδρα γαμώτο.
YOU ARE READING
Μείνε [✔️]
Teen Fiction{Book 1 of trilogy; Doomed} Άφησε το μολύβι της κάτω , έτριψε τα μάτια της που έκαιγαν από την αυπνία, τον πόνο και τη θέληση της να μείνει λίγο ακόμη ξύπνια. Θα έγραφε μέχρι τα χέρια της να μουδιάσουν, αρκεί να ένιωθε λύτρωση, γιατί πράγματι, τίπο...