Μείνε [✔️]

Κεφάλαιο 7

Πλευρά Μαριτίνας

Ξύπνησα κατά τις επτά. Το σχολείο άρχιζε στις οχτώ και τέταρτο. Δεν είχα κανένα άγχος. Πήγα έκανα ένα μπάνιο. Έβαλα μια μαύρη μπλούζα με μία στάμπα πολύχρωμη , ένα τζιν παντελόνι και τα μαύρα μου all star. Τα μαλλιά μου τα έπιασα με ένα τσιμπηδάκι , ενώ τα υπόλοιπα τα άφησα κάτω. Πήρα τη τσάντα μου εξίσου μαύρη. Ήμουν έτοιμη στις εφτά και είκοσι.

Έτσι άρχισα να πηγαίνω προς το σχολείο. Με πήγε ο μπαμπάς μου μέχρι  το μετρό της Ακρόπολης, όπου εκεί βρισκόταν και το σχολείο μου. Έπειτα, κατηφόρισα ένα μικρό και στενό δρόμο κι έφτασα. Μπήκα μέσα. Δεν έβλεπα πουθενά την Έλενα κι ήταν κι η μόνη που γνώριζα. Έτσι αποφάσισα να κάνω κι άλλες καινούριες παρεές.

Πήρα λοιπόν το θάρρος και πήγα και ρώτησα δύο-τρία κορίτσια. Γνώρισα, μια Δήμητρα , μια κοπέλα στο ύψος μου με γαλανά μάτια, καστανά σγουρά μακριά μαλλιά.

Ενώ μιλούσα με την Έλενα , η οποία άργησε λίγο να έρθει εάν συγκρίνει κανείς την ώρα που έφτασα εγώ στο σχολείο , είδα πάλι εκείνη την κοπέλα με τα πράσινα μάτια και τα ξανθά μαλλιά. Την ήξερα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως και από που. Αποφασίσαμε με την Έλενα να ρωτήσουμε πως την έλεγαν. Έκανε παρέα με μια άλλη κοπέλα που ήταν στην τάξη μου , συμπαθητική φαινόταν κι εκείνη. Ήταν ψηλή λιγνή με μαύρα μαλλιά κοντά σχετικά και καστανόμαυρα μάτια.

Κατευθυνθήκαμε προς το μέρος του και ρώτησαμε τα ονόματα τους. Την κοπέλα με τα ξανθά μαλλιά την έλεγαν Δώρα, ενώ την άλλη κοπέλα Σαμπρίνα. Η Δώρα άκουγε κυρίως ροκ μουσική, όπως Scorpions και πιο goth, όπως Evanescence, το αγαπημένο μου συγκρότημα.Η Σαμπρίνα ήταν φαν των One Direction.

Όμως η συζήτηση μας διακόπηκε, όταν χτύπησε το κουδούνι για να ανέβουμε στις τάξεις.Καθίσαμε περίπου όπως και χτες. Μόνο που πλέον μπροστά μας είχαμε ένα επιπλέον θρανίο. Στο μπροστινό θρανίο καθόταν το παιδί που είχα βοηθήσει στις εξετάσεις. Το έλεγαν Ανδρέα. Ωραίο παιδί. Ψηλός για την ηλικία του, περίπου στο 1,70, λιγνός, με πράσινα μάτια και ξανθά μαλλιά. Δίπλα του καθόταν ένα άλλο παιδί που το έλεγαν Αλέξανδρο.
Πίσω μου καθόταν και πάλι ο Άρης με το Δημήτρη.

Δεν αρχίσαμε κατευθείαν τα μαθήματα. Πρώτα συστηθήκαμε. Τόσα πολλά ονόματα. Η τάξη μας αποτελούνταν από εικοσι-έξι παιδιά. Η Σαμπρίνα καθόταν μαζί με την Δώρα. Εγώ μαζί με την Έλενα, ξανά.

Αφού τελείωσαν τα μαθήματα , γύρισα σπίτι κι είπα τα πάντα για τη σημερινή μέρα στη μαμά μου, όταν με ρώτησε για παρέα της είπα για τα κορίτσια , δηλαδή την Έλενα, την Σαμπρίνα και την Δώρα. Της είπα για την κάθε μία με λεπτομέρεια , τα χαρακτηριστικά τους, τις ασχολίες τους και ό,τι γνώριζα για εκείνες από το χαρακτήρα τους. Όταν της ανέφερα για την Δώρα , εκείνη αναστατώθηκε. Γούρλωσε τα μάτια της, άρχισε κάτι να ψελλίζει κι ήταν έτοιμη να κλάψει. Αναστατώθηκα κι εγώ.

Την ρώτησα τι έγινε. Δεν μου απάντησε . Έφυγε από την κουζίνα. Πήγε στο δωμάτιο της κι έκλεισε την πόρτα δυνατά.

Αφού έφαγα, πήγα στο δωμάτιό μου κι άρχισα να διαβάζω ιστορίες και να ακούω μουσική. Ωστόσο, δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Τι μπορούσε να σήμαινε αυτό; Γιατί να ταράχτηκε τόσο πολύ;

Τι συμβαίνει;

Πλευρά γονιών Μαριτίνας

"Έμαθε για εκείνην" είπε και έκλεισε τα μάτια της

"Τι; Για την"απάντησε εκείνος αναστατωμένος

"Για εκείνην" επανέλαβε καλύπτοντας το στρογγυλό άσπρο πρόσωπο της

"Μήπως πρέπει να της το πούμε;" Ρώτησε εκείνος με μια ελπίδα στα μάτια του

"Αυτό αποκλείεται , δε θα το αντέξει" είπε με δάκρυα στα μάτια της

"Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην το μάθει,πρέπει να την προστατέψουμε" αποκρίθηκε εκείνος μα ήξερε πως η αλήθεια θα αποκαλύπτονταν σε λίγο καιρό

Όλα πλησίαζαν.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Vote&Comment

Σας αγαπώ πολυ γουρουνάκια μου

Φιλιά,
Μαριτινα❤️