Μείνε [✔️]

Κεφάλαιο 9

"Ποιος δεν θα έρθει μαμά;" Ρώτησα

Η συζήτηση μας διακόπηκε από ένα τηλεφώνημα

"Ποιος είναι βραδιάτικα;" Ρώτησε ο μπαμπάς μου

Το σήκωσε η μητέρα μου.

"Τι; Σε ποιο νοσοκομείο; Εντάξει .Έρχομαι αμέσως" η μαμά μου ήταν ταραγμένη.

"Τι έγινε;" ρώτησα

"Ο παππούς σου έπαθε καρδιακή προσβολή" είπε η μαμά μου φανερά αναστατωμένη

"Τι και που είναι τώρα;" Ρώτησε ο μπαμπάς μου

"Στον Ευαγγελισμό" είπε η μαμά μου

Αγαπούσα τον παππού μου , όσο τίποτα. Από μικρή τον θυμάμαι. Πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη. Ακόμα και στα δύσκολα. Ακόμα και όταν ήταν στεναχωρημένος. Ακόμα και όταν όλα πήγαιναν στραβά, εκείνος με ένα χαμόγελο. Εξέπεμπε θετική ενέργεια . Πάντα ήθελε να ευχαριστεί τους πάντες, δεν τον ένοιαζε ο εαυτός του. Μόνο να ευχαριστεί τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Λες κι αυτό ήταν κάποιου ειδους δουλειά. Με αυτό ασχολούνταν από τη στιγμή που βγήκε στη σύνταξη. Αμέτρητα δώρα σε εμένα, -το μισό δωμάτιό μου αποτελείται από δικά του δώρα-, στον αδερφό μου, στην μαμά μου, στον μπαμπά μου, στην θεία μου.

Ντύθηκα γρήγορα κι όλοι μαζί πήγαμε σχεδόν αμέσως στον Ευαγγελισμό. Ήταν το μόνο εφημερεύον εκείνη την ώρα. Περιμέναμε σχεδόν δύο ώρες, μέχρι που βγήκε ο γιατρός. Τον κοιτούσα μέσα στα μάτια. Ρώτησε η μαμά μου εάν ήταν καλά. Φοβόμουν την απάντηση του. Μάλλον δεν ήθελα να την ακούσω κι από ότι αποδείχτηκε ήταν ουδέτερη.

Είπε ότι ήταν στα μέσα. Διαπερνούσε ακόμα κίνδυνο η ζωή του. Γαμώτο μου.

Ένιωθα κουρασμένη, ήθελα να κοιμηθώ. Ξανά ο πονοκέφαλος. Πιέζομαι. Πιέζομαι υπερβολικά πολύ. Με οτιδήποτε. Τα πάντα σχεδόν, μου προκαλούν άγχος και γενικότερα στρες. Ξεφύσηξα αναστατωμένη, ενώ ένιωθα χιλιάδες καρφίτσες να τρυπούν το κεφάλι μου, χωρίς να το διαπερνούν. Απαίσιος ο πόνος. Ήθελα μόνο να ήξερα, γίνεται στον πόνο να προκαλέσεις πόνο, γιατί εάν ναι, πολλά άτομα θα επικαλεστούν να εφαρμόσουν αυτήν την τεχνική.

Με πήρε ο ύπνος στην καρέκλα. Ξύπνησα το πρωί. Αναστατώθηκα που δεν είδα κανέναν δίπλα μου. Αριστερά μου υπήρχε ένα σημείωμα που έγραφε "πηγαίνουμε να πάρουμε καφέ". Μπράβο σας. Αφήστε εμένα εδώ.

Ήταν Παρασκευή.

Αύριο κανονικά θα ερχόντουσαν τα κορίτσια. Από ότι φαίνεται έπρεπε να το αναβάλω. Πήρα τα κορίτσια τηλέφωνο. Τους εξήγησα την κατάσταση. Έτσι , αναγκαστικά , ακυρώθηκε.