လယ်တောဆီမှ လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူ (MM-translation)

အခန်း ၁၀၇။ ။ ထွက်သွားမှာလား နေမှာလား။

လယ်တောဆီမှလုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူ

အခန်း ၁၀၇။ ။ ထွက်သွားမှာလားနေမှာလား။

ကျင်းဝမ်ရယ်နှင့် ကျင်းဝမ်ဖေးသည် ဖန်းဟွာအနီးရှိ တောင်ကုန်းများစွာ အပါအဝင် သူ့သမီးအတွက် တစ်မြို့လုံးကို ဝယ်ယူလိုခဲ့သည်။ ထိုသတင်းမှာ တစ်မြို့လုံး ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။

"ရွာသူကြီး ခင်ဗျားအခုပြောလိုက်တာက အမှန်ပဲလား"

ဒေါသထွက်ကာ ရွာသူကြီးထံ အပြေးအလွားလာကြသော ရွာသားဆယ်ယောက်မှာ ထိုအကြောင်းကိုနားထောင်ပြီးနောက် အားလုံး အံ့ဩသွားခဲ့ကြသည်။ သူတို့ နားကြားမှားတာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ အတည်ပြုရမည်ဖြစ်သည်။

"ဟုတ်တယ် ဒါအမှန်ပဲ။ သူတို့က တဟွေ့ရဲ့ ဝမ်ရယ်နှင့်ဝမ်ဖေးတွေပဲ၊ ဒီလိုမျိုး ငါတို့ကို ဘယ်လို လှည့်စားနိုင်မှာလဲ" ဝမ်ကန်းဖာ သည် သူ့လက်ကိုယမ်းခါကာ လေးလေးနက်နက် ပြောလိုက်သည်။

တကယ်တော့ မနေ့မှ မင်းသား၏အဆိုကို နားထောင်ပြီးနောက် အကြာကြီး ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် ခဏလောက်အိပ်လိုက်ပြီး သူ့ခြေထောက်များကို ဆုပ်နယ်ကာ နှိုးခြင်းခံလိုက်ရသည်။

ဟုတ်ပါသည်၊ သူက ပေါင်ကို ပွတ်လိုက်ပြီး မနက်စာအနည်းငယ်စားလိုက်ပြီး ဘိုးဘွားကန်တော့ခန်းကို သွားလိုက်သည်။ ဧကရာဇ်မင်းထံမှ မင်းသားသည် တစ်မြို့လုံးကို ၀ယ်မည်ဟုပြောခဲ့ပြီး အကယ်၍ တစ်ခြားထင်မြင်ချက်ရှိလျှင် မည်သူမဆို သူ့ထံသို့ လာမည်ဖြစ်သည်။

ပြီးနောက် ထင်မြင်ချက် ထွက်လာခဲ့သည်။ ဟုတ်ပါသည်၊ အိမ်ထောင်ဦးစီးမှ သူ့ကိုရှာရန် စေလွှတ်လိုက်သည်။

"ဒီလောက်ကောင်းတာ ဘယ်မှာရှိလို့လဲ အိမ်အမျိုးမျိုးကို ပြန်မယူဘဲ အိမ်တစ်အိမ်စီကို ငွေနှစ်ဆယ် ဖြည့်ပေးသေးတယ်လား။ ဒါက 'တစ်မြို့လုံးဝယ်တယ်' လို့ ခေါ်လား။"

"သဘောတူတယ်၊ သူက ငွေငါးရာသုံးပြီးတော့ အဲဒီတောနဲ့ တောင်ကုန်းတွေကိုပဲ ဝယ်ချင်တာလား။"