လယ်တောဆီမှ လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူ (MM-translation)

အခန်း ၇။ ။ တေမိ မဟုတ်ပါလား

[Unicode]
လယ်တောဆီမှ လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူ
အခန်း ၇။ ။ တေမိ မဟုတ်ပါလား

"ရွှောင်ချွမ်တို့ ရှောင်ရွှယ်တို့ရေ လာစားကြတော့ဟေ့။"

ဆော့ကစားနေသော ဝံပုလွေပေါက်လေးနှစ်ကောင်ကို စုရွှေလျန်က အော်ခေါ်လိုက်သည်။ ငါးစွပ်ပြုတ် ပြုတ်ပြီးသွားသည်နှင့် ကျောက်ဇလုံနှစ်လုံးထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ဇလုံတစ်လုံးကိုတော့ ဝံပုလွေလေးနှစ်ကောင်အတွက် ထားနေကျနေရာတွင် ထားပေးလိုက်ပြီး နောက်တစ်လုံးကတော့ ကျားသားရေပေါ်တွင် အနားယူနေရသော လူမမာအတွက် ဖြစ်ပေသည်။

စုရွှေလျန်ကိုယ်တိုင်အတွက်ကတော့ ဇလုံလုပ်ဖို့ သင့်တော်ရာ ကျောက်တုံးတစ်တုံး ရှာဦးမှ ဖြစ်ပေတော့မည်။ ပြီးတော့ ဇွန်းနောက်တစ်ချောင်းနှင့် တူနောက်တစ်စုံလည်း လိုပေဦးမည်။

သူ့တူနှင့် ဇွန်းလေးကို ထုတ်နေရင်း စုရွှေလျန်စိတ်ထဲတွင် အချိန်ရသည့်အခါ နောက်ထပ် တူတစ်စုံ ဇွန်းတစ်ချောင်း ဖြစ်အောင် လုပ်ရဦးမည်ဟု တေးမှတ်ထားလိုက်သည်။

လူမမာမှာတော့ ကျောက်စိမ်းရေကြည်ဖြင့် ကုသပေးထားသည့်တိုင် ဒဏ်ရာတွေက ပြင်းလွန်းလှသဖြင့် ငါးရက်လောက် အနားယူထားရုံနှင့် ဘယ်လိုနည်းနှင့်မျှ မလုံလောက်နိုင်ပေ။ သူသည် အလွန်အားနည်လျက် ရှိသေးသည်။ သည်တောထဲက ထွက်ဖို့ ဆိုလျှင်တော့ နောက်တစ်လလောက် စောင့်ဦးမှ ရပေလိမ့်မည်။ သည်လိုတွေးတောတွက်ချက်မိပြီးနောက် စုရွှေလျန်သည် ဆက်လုပ်ရမည့် အစီအစဉ်ကို တည်ငြိမ်စွာ စီစဉ်ရေးဆွဲနေပေသည်။

အခြောက်လှန်းထားသော ငါး ခြောက်ကောင်ထဲမှ လေးကောင်ကို ယူခဲ့ပြီး စုရွှေလျန်သည် ဝမ်းမီးကောင်းလှသော ဝံပုလွေလေးနှစ်ကောင်ကို ကျွေးလိုက်လေသည်။ နောက်ထပ် ငါးခြောက် နှစ်ကောင်ကိုတော့ စစ်လင်ထံသို့ ငါးစွပ်ပြုတ်ဇလုံနှင့်အတူ ယူသွားလိုက်သည်။ နာမည်ခေါ်ရန် ကြံလိုက်ပြီးမှပင် ဘယ်တုန်းကမှ သည်လူ၏ နာမည်ကို မသိခဲ့ရသေးကြောင်း စုရွှေလျန် သတိရသွားမိပြန်သည်။ အရင်တုန်းကတော့ အဝတ်နက်နှင့် လူသတ်သမားတွေက သည်လူမမာကို "စစ်လင်"လား "စစ်လင်း"လား "လဲ့မီရှု"ဆိုလား နာမည်တစ်ခုခု ခေါ်နေခဲ့သည်ကို ကြားခဲ့ရသည်။ သို့သော် ထိုသို့ စိတ်ထင်ရာ ကြားခဲ့သော နာမည်တစ်ခုခုကို ခေါ်လိုက်ရန်လည်း မသင့်တော်ပေ။ ပြီးတော့ စုရွှေလျန်ကိုယ်တိုင်က ချောင်းကြည့် ချောင်းနားထောင်နေခဲ့သလို ဖြစ်နေခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။